بنی‌عبدالقیس: تفاوت میان نسخه‌ها
←عبدالقیس و نبرد با خوارج
| خط ۹۳: | خط ۹۳: | ||
مردان عبدالقیس در [[جنگ نهروان]] نیز در کنار [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} قرار گرفتند. در یکی از برهه‌های این [[جنگ]]، [[حضرت علی]]{{ع}}، [[صعصعة بن صوحان]] را به سوی خوارج که در [[حروراء]] جمع شده بودند فرستاد تا از اهداف و خواسته‌های این [[قوم]] باخبر گردد.<ref> شیخ مفید، الإختصاص، ص۱۲۱.</ref> همچنین در [[دیدار]] دیگری که بین [[صعصعه]] و [[عبیدالله بن عباس]] با خوارج صورت گرفت سخنان دلسوزانه و متقن صعصعه، پانصد تن از خارجیان را متقاعد به بازگشت و [[پیوستن]] به [[سپاه علی]]{{ع}} نمود.<ref> بلاذری، انساب الاشراف، ج۲، ص۳۵۴</ref> صعصعه پس از [[شهادت]] امیرالمؤمنین{{ع}} نیز، رویه [[مخالفت]] خود با خوارج را ادامه داد چندان که نقل شده که وی پس از اطلاع از این که عده ای از قومش قصد پیوستن به خوارج را دارند، طی سخنانی، آنان را از این [[تصمیم]] منصرف کرد.<ref> یوسفی غروی، موسوعة الیوسفی، ج۵، ص۵۱۷.</ref> عبدالقیسی‌ها بعدها نیز جنگ‌های خونینی با خوارج داشتند.<ref> دائرة المعارف تشیع، مقاله بنی عبدالقیس، عبدالحسین شهیدی، ج۳، ص۴۷۹</ref> | مردان عبدالقیس در [[جنگ نهروان]] نیز در کنار [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} قرار گرفتند. در یکی از برهه‌های این [[جنگ]]، [[حضرت علی]]{{ع}}، [[صعصعة بن صوحان]] را به سوی خوارج که در [[حروراء]] جمع شده بودند فرستاد تا از اهداف و خواسته‌های این [[قوم]] باخبر گردد.<ref> شیخ مفید، الإختصاص، ص۱۲۱.</ref> همچنین در [[دیدار]] دیگری که بین [[صعصعه]] و [[عبیدالله بن عباس]] با خوارج صورت گرفت سخنان دلسوزانه و متقن صعصعه، پانصد تن از خارجیان را متقاعد به بازگشت و [[پیوستن]] به [[سپاه علی]]{{ع}} نمود.<ref> بلاذری، انساب الاشراف، ج۲، ص۳۵۴</ref> صعصعه پس از [[شهادت]] امیرالمؤمنین{{ع}} نیز، رویه [[مخالفت]] خود با خوارج را ادامه داد چندان که نقل شده که وی پس از اطلاع از این که عده ای از قومش قصد پیوستن به خوارج را دارند، طی سخنانی، آنان را از این [[تصمیم]] منصرف کرد.<ref> یوسفی غروی، موسوعة الیوسفی، ج۵، ص۵۱۷.</ref> عبدالقیسی‌ها بعدها نیز جنگ‌های خونینی با خوارج داشتند.<ref> دائرة المعارف تشیع، مقاله بنی عبدالقیس، عبدالحسین شهیدی، ج۳، ص۴۷۹</ref> | ||
عبدالقیس و [[فتنه]] ابن حضرمی | == عبدالقیس و [[فتنه]] [[ابن حضرمی]] == | ||
از دیگر وقایع معروف ایام [[حکومت امام علی]]{{ع}} که بنو عبدالقیس در آن نقش پررنگی ایفا نمودند، فتنه ابن حضرمی است. آغازگر این فتنه، صُحار بن عباس از بزرگان [[قبیله عبدالقیس]] بود که با علی{{ع}} مخالف بود و با عشیره‌اش که از آن [[حضرت]] طرفداری می‌‌کردند مخالفت می‌‌کرد. او [[نامه]] ای به [[معاویه]] نوشت و او را [[تشویق]] کرد تا در [[بصره]] [[دست]] به فعالیت بزند و او هم عبدالله بن حضرمی را به طرف بصره روانه کرد.<ref> ثقفی کوفی، الغارات، ج۲، ص۳۸۵-۳۸۶.</ref> وی نامه ای از معاویه به بصره آورد و برای [[مردم]] قرائت کرد. با قرائت این نامه که حاوی [[لزوم]] [[خونخواهی عثمان]] و شکستن [[بیعت]] علی{{ع}} بود، بزرگان [[بصره]] [[اطاعت]] خود از [[معاویه]] را اظهار کردند اما [[عمرو بن مرجوم عبدی]] برخاست و خطاب به [[مردم]] آنان را از [[بیعت شکنی]] [[نهی]] کرد و گفت: «از [[امام]] خود اطاعت کنید اگر شما [[نقض عهد]] کنید گرفتار [[مصیبت]] خواهید شد و نتیجه هم نخواهید گرفت».<ref> ثقفی کوفی، الغارات، ج۲، ص۳۸۳-۳۸۵.</ref> معاویه در این طرح [[براندازی]] بر [[تمایل]] تمیمی‌ها به [[شورش]]، [[امید]] بسته بود و قصد داشت با اعزام ابن حضرمی به بصره نظر [[قبایل]] [[شهر]] را به نفع معاویه جلب کند،<ref> ثقفی کوفی، الغارات، ج۲، ص۳۸۵ به بعد.</ref> اما این ماجرا با [[هوشمندی]] [[جاریة بن قدامه]]، نمایندۀ [[امام علی]]{{ع}} و [[پایمردی]] برخی از بزرگان [[شهر]] نظیر [[عمرو بن مرحوم عبدی]] و [[مثنی]] بن [[مخربه عبدی]] ناکام ماند.<ref> ولهاوزن، الدولة العربیة و سقوطها، ص۸۴ و ۳۱۸.</ref> | از دیگر وقایع معروف ایام [[حکومت امام علی]]{{ع}} که بنو عبدالقیس در آن نقش پررنگی ایفا نمودند، فتنه ابن حضرمی است. آغازگر این فتنه، صُحار بن عباس از بزرگان [[قبیله عبدالقیس]] بود که با علی{{ع}} مخالف بود و با عشیره‌اش که از آن [[حضرت]] طرفداری می‌‌کردند مخالفت می‌‌کرد. او [[نامه]] ای به [[معاویه]] نوشت و او را [[تشویق]] کرد تا در [[بصره]] [[دست]] به فعالیت بزند و او هم عبدالله بن حضرمی را به طرف بصره روانه کرد.<ref> ثقفی کوفی، الغارات، ج۲، ص۳۸۵-۳۸۶.</ref> وی نامه ای از معاویه به بصره آورد و برای [[مردم]] قرائت کرد. با قرائت این نامه که حاوی [[لزوم]] [[خونخواهی عثمان]] و شکستن [[بیعت]] علی{{ع}} بود، بزرگان [[بصره]] [[اطاعت]] خود از [[معاویه]] را اظهار کردند اما [[عمرو بن مرجوم عبدی]] برخاست و خطاب به [[مردم]] آنان را از [[بیعت شکنی]] [[نهی]] کرد و گفت: «از [[امام]] خود اطاعت کنید اگر شما [[نقض عهد]] کنید گرفتار [[مصیبت]] خواهید شد و نتیجه هم نخواهید گرفت».<ref> ثقفی کوفی، الغارات، ج۲، ص۳۸۳-۳۸۵.</ref> معاویه در این طرح [[براندازی]] بر [[تمایل]] تمیمی‌ها به [[شورش]]، [[امید]] بسته بود و قصد داشت با اعزام ابن حضرمی به بصره نظر [[قبایل]] [[شهر]] را به نفع معاویه جلب کند،<ref> ثقفی کوفی، الغارات، ج۲، ص۳۸۵ به بعد.</ref> اما این ماجرا با [[هوشمندی]] [[جاریة بن قدامه]]، نمایندۀ [[امام علی]]{{ع}} و [[پایمردی]] برخی از بزرگان [[شهر]] نظیر [[عمرو بن مرحوم عبدی]] و [[مثنی]] بن [[مخربه عبدی]] ناکام ماند.<ref> ولهاوزن، الدولة العربیة و سقوطها، ص۸۴ و ۳۱۸.</ref> | ||