جعفی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'آل مهلب' به 'آل مهلب'
(←منابع) |
|||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
در دوره [[امویان]]، جعفی‌ها بیش از پیش درگیر مسائل [[سیاسی]] و نظامی شدند. برخی از برجسته‌ترین زمینه‌های [[همکاری]] اشراف و رؤسای جعفی با بنی امیه به قرار زیر است: | در دوره [[امویان]]، جعفی‌ها بیش از پیش درگیر مسائل [[سیاسی]] و نظامی شدند. برخی از برجسته‌ترین زمینه‌های [[همکاری]] اشراف و رؤسای جعفی با بنی امیه به قرار زیر است: | ||
# تثبیت و تحکیم [[خلافت اموی]]: بنی امیه همواره از جایگاه و نام [[عثمان]] برای دست یابی به [[قدرت]] و از میان برداشتن [[مخالفان]] استفاده می‌‌کردند. بزرگان جعفی در [[تحکیم]] پایه‌های [[قدرت]] [[بنی امیه]] در ولایات نقش فعالی ایفا کردند. به نوشته کندی [[مروان بن حکم]] برای دستیابی به [[مصر]] و اداره آن، طرح نزدیکی به اشراف و رؤسای قبیله‌ای را ریخت که [[زفر بن حارث جُعفی]] از آن دسته بود<ref>کندی، الولاۀ و القضاۀ، ص۴۱-۴۷.</ref>. زفر، پس از این، نزد [[مروانیان]] اعتباری بلند یافت<ref>ابن یونس، تاریخ، ج۱، ص۳۲۷.</ref>. | # تثبیت و تحکیم [[خلافت اموی]]: بنی امیه همواره از جایگاه و نام [[عثمان]] برای دست یابی به [[قدرت]] و از میان برداشتن [[مخالفان]] استفاده می‌‌کردند. بزرگان جعفی در [[تحکیم]] پایه‌های [[قدرت]] [[بنی امیه]] در ولایات نقش فعالی ایفا کردند. به نوشته کندی [[مروان بن حکم]] برای دستیابی به [[مصر]] و اداره آن، طرح نزدیکی به اشراف و رؤسای قبیله‌ای را ریخت که [[زفر بن حارث جُعفی]] از آن دسته بود<ref>کندی، الولاۀ و القضاۀ، ص۴۱-۴۷.</ref>. زفر، پس از این، نزد [[مروانیان]] اعتباری بلند یافت<ref>ابن یونس، تاریخ، ج۱، ص۳۲۷.</ref>. | ||
#اداره ولایات و امور دیوانی: جهم بن زحر، سرشناترین دست پرورده امویان از میان بنی جعفی بود. جهم از کارگزاران «آل مُهلَّب» بود که هم‌زمان با [[امارت]] این [[خاندان]] در عراق و [[ایران]] وارد عرصه [[اداری]] و نظامی شد و مسئولیت‌های مهمی از جانب [[آل]] | #اداره ولایات و امور دیوانی: جهم بن زحر، سرشناترین دست پرورده امویان از میان بنی جعفی بود. جهم از کارگزاران «آل مُهلَّب» بود که هم‌زمان با [[امارت]] این [[خاندان]] در عراق و [[ایران]] وارد عرصه [[اداری]] و نظامی شد و مسئولیت‌های مهمی از جانب [[آل مهلب]] به وی واگذار شد<ref>بلاذری، فتوح البلدان، ج۳، ص۴۱۴.</ref> که آخرین آن فرمانروایی [[گرگان]] بود<ref>ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ج۱۳، ص۲۵۱-۲۵۴.</ref>. او بر اثر [[شکنجه]] در سال ۹۸ درگذشت<ref>محمد بن جریر طبری، تاریخ الأمم و الملوک(تاریخ الطبری)، ج۵، ص۲۸۱.</ref>. جهم بن بکر، [[زائده بن خارجه]] و [[ولید بن عبدالله جعفی]]، هر سه [[والی]] گرگان<ref>سهمی، تاریخ جرجان، ص۵۴-۵۶.</ref> و [[عبدالرحمن بن سبره جعفی]]، والی [[اصفهان]] در [[زمان]] [[حجاج]]<ref>ابن حزم، جمهرة انساب العرب، ص۴۰۹.</ref> از دیگر [[کارگزاران]] جعفی در دوره [[امویان]] بودند<ref>محمد بن جریر طبری، تاریخ الأمم و الملوک (تاریخ الطبری)، ج۵، ص۳۲۱.</ref>.<ref>[[مریم سعیدیان جزی|سعیدیان جزی، مریم]]، [[قبیله جعفی و نقش آن در تاریخ اسلام تا پایان خلافت امویان (مقاله)|قبیله جعفی و نقش آن در تاریخ اسلام تا پایان خلافت امویان]]، ص۱۳-۱۴.</ref> | ||
== مواضع [[قبیله]] جعفی در رویارویی با جنبش‌های [[اجتماعی]] ـ مذهبی == | == مواضع [[قبیله]] جعفی در رویارویی با جنبش‌های [[اجتماعی]] ـ مذهبی == | ||