مبانی اشتیاق به فرج چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

* '''شرط دوم: [[عشق به خلق]]''': [[دلیل]] دیگر برای [[فرج]]، علاقه به "خلق" است. [[منتظر]] تنها به راه‌یافتن خود نمی‌اندیشد. او نمی‌تواند [[انسان‌ها]] را در ورطه [[باطل]] رها کند و برود. انگار به خود می‌گوید: "گیرم من راهم را پیدا کردم، پس بقیه [[مردم]] چه می‌شوند؟" یکی از مبانی مهم [[عشق]] و علاقه به [[فرج]]، این است که [[عشق]] به [[هدایت]] [[انسان‌ها]] داشته باشی. علاقه به خلق، یکی از اموری است که گاهی در میان علاقه‌مندان به [[حق]]، مورد [[غفلت]] واقع می‌شود. البته ریشه علاقه به خلق را باید در همان علاقه به [[حق]] جست‌وجو کرد. اگر علاقه [[انسان]] به [[خدا]] زیاد شود، [[آدم]] کم‌کم روحیه‌ای پیدا می‌کند که به شدت نسبت به [[مردم]] عاطفه پیدا کرده و [[مهربان]] می‌شود. در نتیجه [[سرنوشت انسان‌ها]] که [[بندگان خدا]] و مورد علاقه [[پروردگار]] هستند، برای او مهم می‌شود»<ref>[[علی رضا پناهیان|پناهیان؛ علی رضا]]، [[انتظار عامیانه عالمانه عارفانه (کتاب)|انتظار عامیانه عالمانه عارفانه]]، ص ۲۰۹-۲۱۸.</ref>.

{{پرسمان انتظار فرج}}