اخلاص در حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها

#{{متن حدیث|قَالَ{{ع}}: الْإِبْقَاءُ عَلَى الْعَمَلِ أَشَدُّ مِنَ الْعَمَلِ‌. قَالَ: وَ مَا الْإِبْقَاءُ عَلَى الْعَمَلِ؟ قَالَ{{ع}}: «يَصِلُ الرَّجُلُ بِصِلَةٍ، وَ يُنْفِقُ نَفَقَةً لِلَّهِ وَحْدَهُ لَاشَرِيكَ لَهُ، فَكُتِبَ لَهُ سِرّاً، ثُمَّ يَذْكُرُهَا فَتُمْحى‌، فَتُكْتَبُ لَهُ عَلَانِيَةً، ثُمَّ يَذْكُرُهَا فَتُمْحى‌، وَ تُكْتَبُ لَهُ رِيَاءً}}. فرمود: [[حفظ]] و نگهداری نتیجه [[اعمال انسان]]، از انجام دادن خود عمل سخت‌تر است. پرسش‌گر توضیح بیشتر درخواست کرد، [[امام]]{{ع}} فرمود: شخصی کار [[نیکی]] در [[حق دیگران]] انجام می‌دهد یا برای [[خشنودی]] [[خدای یکتا]] بخشی از اموالش را [[انفاق]] می‌کند؛ پس کار او به عنوان [[عمل نیک]] سری ثبت می‌شود. سپس به زبان می‌آورد و دیگران را از کارش با خبر می‌کند، اینجاست که عنوان عمل سری او [[تغییر]] می‌کند و با عنوان عمل آشکار و علنی نوشته می‌شود؛ سپس باری دیگر به زبان می‌آورد و اینجاست که به عنوان عملی ریاکارانه ثبت می‌شود<ref>کافی، ج۲، ص۲۹۶، ح۱۶؛ بحار الانوار، ج۶۷، ص۲۳۳؛ ج۶۹، ص۲۹۲، ح۱۶؛ تفسیر برهان، ج۴، ص۲۵۴، ح۱۲؛ وسائل الشیعة، ج۱، ص۷۵، ح۱۶۷.</ref>.