آینده: تفاوت میان نسخهها
جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۱
جز (جایگزینی متن - '== پرسشهای وابسته == == منابع ==' به '== منابع ==') |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۱) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{نبوت}} | {{نبوت}} | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[آینده در قرآن]] - [[آینده در حدیث]] - [[آینده در کلام اسلامی]]| پرسش مرتبط = آینده (پرسش)}} | |||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
*منظور از این مدخل آن دسته از آیاتی است که [[آینده]] [[بشریت]] را در [[مکتب]] [[پیامبر]] به روشنی ترسیم میکند که این خود در هر [[جهانبینی]] دارای اهمیت است؛ زیرا یکی از پرسشهای مهم در [[جهانبینی]] [[انسان]]، نگرش به [[آینده]] [[بشریت]] و [[جهان]] است. این مسئله در [[فلسفه تاریخ]] و سنتهای [[اجتماعی]] [[قرآن]] مطرح میشود و شاید از مهمترین آنها پرسش از چگونگی [[آینده]] در شکل خوب و بد آن است. اهمیت این موضوع به این [[دلیل]] است که [[انسان]] با [[امید به آینده]] [[زندگی]] میکند و در [[مبارزه]] با [[ستمها]] و کجرویها، اگر دورنمایی خوش از [[آینده]] نداشته باشد، نه تنها خسته میشود، که از کار میکشد، [[یأس]] و افسردگی به سراغ او میآید و [[اضطراب]] و [[سرخوردگی]] اگر باعث [[تسلیم]] به [[دشمن]] نشود، دست کم موجب [[انفعال]]، و تن دادن به پلشتیها خواهد شد. تنها با [[امید به آینده]] و [[اعتقاد]] به [[پیروزی]]، میتوان با [[سختیها]] و فشارها [[مبارزه]] کرد و آنها را به خوبی و [[نشاط]] [[تحمل]] کرد. این [[اندیشه]] بیش از هر چیز مشتمل بر عنصر خوشبینی نسبت به جریان کلی [[نظام]] [[طبیعت]] و سیر تکاملی [[تاریخ]] و [[اطمینان]] به فردا و طرد عنصر بدبینی نسبت به پایان کار [[بشر]] است. در این باره [[قرآن]] سخنهای بسیار دارد و با ذکر داستانهای امتهای پیشین یاد آوری میشود و [[قوانین اجتماعی]] حرکت [[تاریخی]] را بیان میکند. در این بحث نکات و جهات مختلفی در [[قرآن]] مطرح شده است. | *منظور از این مدخل آن دسته از آیاتی است که [[آینده]] [[بشریت]] را در [[مکتب]] [[پیامبر]] به روشنی ترسیم میکند که این خود در هر [[جهانبینی]] دارای اهمیت است؛ زیرا یکی از پرسشهای مهم در [[جهانبینی]] [[انسان]]، نگرش به [[آینده]] [[بشریت]] و [[جهان]] است. این مسئله در [[فلسفه تاریخ]] و سنتهای [[اجتماعی]] [[قرآن]] مطرح میشود و شاید از مهمترین آنها پرسش از چگونگی [[آینده]] در شکل خوب و بد آن است. اهمیت این موضوع به این [[دلیل]] است که [[انسان]] با [[امید به آینده]] [[زندگی]] میکند و در [[مبارزه]] با [[ستمها]] و کجرویها، اگر دورنمایی خوش از [[آینده]] نداشته باشد، نه تنها خسته میشود، که از کار میکشد، [[یأس]] و افسردگی به سراغ او میآید و [[اضطراب]] و [[سرخوردگی]] اگر باعث [[تسلیم]] به [[دشمن]] نشود، دست کم موجب [[انفعال]]، و تن دادن به پلشتیها خواهد شد. تنها با [[امید به آینده]] و [[اعتقاد]] به [[پیروزی]]، میتوان با [[سختیها]] و فشارها [[مبارزه]] کرد و آنها را به خوبی و [[نشاط]] [[تحمل]] کرد. این [[اندیشه]] بیش از هر چیز مشتمل بر عنصر خوشبینی نسبت به جریان کلی [[نظام]] [[طبیعت]] و سیر تکاملی [[تاریخ]] و [[اطمینان]] به فردا و طرد عنصر بدبینی نسبت به پایان کار [[بشر]] است. در این باره [[قرآن]] سخنهای بسیار دارد و با ذکر داستانهای امتهای پیشین یاد آوری میشود و [[قوانین اجتماعی]] حرکت [[تاریخی]] را بیان میکند. در این بحث نکات و جهات مختلفی در [[قرآن]] مطرح شده است. |