آثار انتظار: تفاوت میان نسخه‌ها

# [[خودسازی فردی]]: [[منتظر]]، همیشه باید خودساخته و آماده باشد. برای تحقق بخشیدن به چنین [[انقلاب]] عظیمی، مردانی بزرگ، مصمم، نیرومند، خودساخته، شکست‌ناپذیر و دارای [[بینش]] عمیق لازم است. [[خودسازی]] برای چنین هدفی، مستلزم به کار بستن برنامه‌های [[اجتماعی]]، [[فکری]] و [[اخلاقی]] است.  

# [[خودسازی]] [[اجتماعی]]: [[منتظر]]، علاوه بر [[خودسازی]] خویش، باید مراقب حال دیگران نیز باشد و علاوه بر [[اصلاح]] خویش، در [[اصلاح]] دیگران و [[جامعه]] خود نیز بکوشد. در میدان [[مبارزه]]، هیچ فردی نمی‌تواند از حال دیگران غافل بماند، بلکه موظف است هرنقطه ضعفی را که در هرکجا می‌بیند، [[اصلاح]] کند و هر موضع آسیب‌پذیری را ترمیم نماید.  

# [[پایداری]] در برابر رهبری‌های [[فاسد]] و [[مبارزه]] با [[فساد]]: هرکس سرگذشت دستگاه‌های جبار [[بنی امیه]]، [[بنی عباس]]، امویین [[اندلس]]، [[سلاطین]] [[عثمانی]] و دیگر کسانی را که بر [[جوامع]] [[مسلمان]] به اسم [[اسلام]] و [[حاکم]] [[مسلمان]]، در [[هند]]، ماوراء النهر، [[ایران]]، [[مصر]]، [[شام]] و نقاط‍‌ دیگر آسیا، افریقا و اروپا مسلط‍‌ شدند بخواند، می‌فهمد که چه وضع ناامیدکننده‌ای پیش‌آمد که هدف‌های واقعی و اصولی [[اسلام]]، بیشتر از رسمیت افتاد و اصلا مطرح نبود. تنها چیزی که [[مسلمانان]] را در برابر این وضعیت نگاه داشت و آنها را در حال [[اعتراض]] به اوضاع و تقاضای اجرای برنامه‌های [[اسلامی]] دلیر می‌کرد، وعده‌های [[قرآن]] و [[پیامبر خاتم|پیامبر]]{{صل}} بود که: این [[دین]] از بین نمی‌رود و [[آینده]] برای [[اسلام]] است. این وعده‌ها بود که [[مسلمانان]] را در برابر حوادثی مانند تسلط‍‌ [[بنی امیه]]، [[جنگ‌های صلیبی]]، [[هجوم]] چنگیز و سرانجام، [[استعمار]] قرن اخیر، پایدار نگه داشت و [[مسلمانان]] را علیه آنان به [[جهاد]] و [[پیکار]] برانگیخت. بنابراین [[مسلمان]]، [[تسلیم]] [[ظلم]] و [[فساد]] نمی‌شود و با [[ستمگران]] و [[مفسدان]] همراه و هم‌صدا نخواهد شد<ref>سیماى آفتاب، حبیب الله طاهرى، ص ۲۱۱. </ref>.