آسانی در معارف و سیره نبوی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[پیامبر اعظم]] در مورد مسائلی که مربوط به خود [[حضرت]] می‌شد، بسیار آسان‌گیر بود. وی با همه [[مردم]] [[معاشرت نیکو]] داشت. [[انس بن مالک]]، [[خادم]] حضرت بود، او می‌گوید: مدت ده سال که در [[خدمت]] [[رسول خدا]] بودم، حضرت هیچ وقت با من اف نگفت و کاری که کرده بودم، نفرمود چرا کرده‌ای و کاری را که انجام نداده بودم، نفرمود چرا انجام نداده‌ای. وی می‌گوید: برای حضرت شربتی بود که با آن [[افطار]] می‌کرد و شربتی بود که آن را [[سحر]] می‌نوشید؛ بسا بود که آن شربت شیر بود، یا نانی که در آب آمیخته شده بود. شبی شربت حضرت را مهیا کردم، آن بزرگوار دیر کرد. [[گمان]] کردم که بعضی [[صحابه]] او را [[دعوت]] کرده‌اند، پس شربت را خوردم، یک [[ساعت]] پس از [[نماز]] عشاء حضرت تشریف آورد، از بعضی همراهان حضرت پرسیدم: آیا رسول خدا در جایی افطار کرد؟ گفتند: نه. پس آن شب را به [[روز]] آوردم با [[اندوه]] و [[غم]] بسیار، به اندازه‌ای که کسی غیر از [[خداوند]] نمی‌داند؛ از آن جهت که [[حضرت]] شربت را بطلبد و نیابد و گرسنه بماند.

==شاخص‌های [[آسان‌گیری]]==