آمادگی نظامی در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۲
جز (جایگزینی متن - '\{\{امامت\}\}↵\{\{مدخل مرتبط' به '{{مدخل مرتبط') |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۲) |
||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
قرآن در بخش دوم همین آیه که [[دستور]] بالا بردن توان نظامی را صادر می‌کند، فلسفۀ آن را تنها در [[حفظ]] صلح و بازداشتن قدرت‌ها از دست یازیدن به تجاوز و شکستن جو رعب و [[وحشت]] ناشی از سیاست‌های تجاوزکارانه معرفی می‌کند. | قرآن در بخش دوم همین آیه که [[دستور]] بالا بردن توان نظامی را صادر می‌کند، فلسفۀ آن را تنها در [[حفظ]] صلح و بازداشتن قدرت‌ها از دست یازیدن به تجاوز و شکستن جو رعب و [[وحشت]] ناشی از سیاست‌های تجاوزکارانه معرفی می‌کند. | ||
تبیین چنین اصلی به عنوان یک [[خط مشی]] استراتژیکی در [[اسلام]] در کنار [[استراتژی]] [[صلح]] به معنی آن است که صلح پیشنهادی [[اسلامی]]، [[تسلیم]] در برابر قدرت‌ها و عاملان [[رعب]] و [[وحشت]] و بالاخره جاده صاف کن [[متجاوزان]] نیست و هرنوع طرح صلحی را که از یک‌سو وسیلۀ پیشبرد [[اهداف]] متجاوزان باشد (صلح سلطه‌گرپرور) و از سوی دیگر ملت‌های [[ضعیف]] را در برابر قدرت‌ها رام و [[مطیع]] کند (صلح سلطه‌پذیرپرور) خط مشی [[آرمان‌های اسلام]] به‌حساب نمی‌آید. | تبیین چنین اصلی به عنوان یک [[خط مشی]] استراتژیکی در [[اسلام]] در کنار [[استراتژی]] [[صلح]] به معنی آن است که صلح پیشنهادی [[اسلامی]]، [[تسلیم]] در برابر قدرت‌ها و عاملان [[رعب]] و [[وحشت]] و بالاخره جاده صاف کن [[متجاوزان]] نیست و هرنوع طرح صلحی را که از یک‌سو وسیلۀ پیشبرد [[اهداف]] متجاوزان باشد (صلح سلطه‌گرپرور) و از سوی دیگر ملت‌های [[ضعیف]] را در برابر قدرت‌ها رام و [[مطیع]] کند (صلح سلطه‌پذیرپرور) خط مشی [[آرمان‌های اسلام]] به‌حساب نمی‌آید. | ||
[[اصل لزوم]] افزایش مداوم توان [[دفاعی]] نه‌تنها خود سیاستی در راستای [[نفی تجاوز]] و تضمین صلح به شمار می‌رود، اصولاً این اصل مکملی در نظریۀ صلح از دیدگاه اسلام محسوب می‌شود که [[آرمان]] صلح بدون این اصل چیزی جز [[سیاست]] «سلطه‌گر پرور» و یا «سلطه‌پذیر پرور» نخواهد بود<ref>فقه سیاسی، ج۵، ص۱۱۶-۱۱۸.</ref> | [[اصل لزوم]] افزایش مداوم توان [[دفاعی]] نه‌تنها خود سیاستی در راستای [[نفی تجاوز]] و تضمین صلح به شمار می‌رود، اصولاً این اصل مکملی در نظریۀ صلح از دیدگاه اسلام محسوب می‌شود که [[آرمان]] صلح بدون این اصل چیزی جز [[سیاست]] «سلطه‌گر پرور» و یا «سلطه‌پذیر پرور» نخواهد بود<ref>فقه سیاسی، ج۵، ص۱۱۶-۱۱۸.</ref><ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۱ (کتاب)|دانشنامه فقه سیاسی]]، ص ۴۴.</ref> | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||