آمرزش: تفاوت میان نسخهها
جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۲
جز (جایگزینی متن - '\{\{امامت\}\}↵\{\{مدخل مرتبط' به '{{مدخل مرتبط') |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۲) |
||
خط ۵: | خط ۵: | ||
| پرسش مرتبط = | | پرسش مرتبط = | ||
}} | }} | ||
==معناشناسی آمرزش== | ==معناشناسی آمرزش== آمرزش" از [[صفات]] [[خداوند]] است که همۀ [[بندگان]] را در برمیگیرد. نسبت این صفت به [[خداوند]] از آنجا ناشی میشود که او بسیار [[بخشاینده]] و [[مهربان]] و پوشانندۀ [[گناهان]] و بدیهای [[بندگان]] است<ref>ر.ک: [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۴۴.</ref> و [[عفو]] ملکهای است که به واسطۀ آن، میتوان از [[انتقام]] و مجازات شخص [[بدکار]] [[گذشت]] و او را در مقابل کار بدش بخشید. واژۀ "صَفح" هم که در بسیاری از [[آیات]] و [[روایات]] آمده تفاوت کوچکی با [[عفو]] دارد؛ زیرا در صفح اصلاً خطای [[گنهکار]] را در نظر نمیآورند گویا اصلاً مرتکب چنین خطایی نشده است اما [[عفو]] ملکهای است که با در نظر گرفتن [[خطا]] از [[خطاکار]] میگذرند<ref>ر.ک: [[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۲ (کتاب)|دانش اخلاق اسلامی]]، ص ۱۳۷.</ref>. در [[ارزشمندی]] این صفت همان بس که [[خداوند متعال]] در [[قرآن کریم]] خود را به آن متّصف فرموده است: {{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ لَعَفُوٌّ غَفُورٌ}}<ref>«بیگمان خداوند درگذرندهای آمرزنده است» سوره حج، آیه ۶۰.</ref>. مادّه "غفران" و الفاظ مانند آن در بیش از سیصد [[آیه]] از [[قرآن کریم]] بر [[خداوند متعال]] اطلاق شده است؛ زیرا [[خداوند]] در [[دنیا]] و [[آخرت]] [[گناهان]] و [[خطاهای انسان]] را بنابر شرایطی، میآمرزد و کسی را از آنها [[آگاه]] نمیسازد و آبروی [[گناهکار]] را نمیریزد و بنابر [[روایات]] [[آمرزش خداوند]] چنان گسترده است که تنها [[کافران]] و [[مشرکان]] در [[جهنم]] خواهند ماند و [[خداوند]] دیگر کسان را پس از مدتی [[عذاب]] میبخشاید و به [[بهشت]] راه مینماید <ref>ر.ک: التوحید، ص ۲۹۴؛ میزان الحکمه، ج۱، ص ۴۷۵.</ref><ref>ر.ک: [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۴۵.</ref> | ||
البته باید توجه داشت [[گذشت]] و [[بخشش]]، از صفات ارزشمند [[انسانی]] و از ویژگیهای بارز [[اخلاقی]] یک [[انسان]] خودساخته و باایمان شمرده شده است که نتیجه داشتن [[روحی]] بزرگ و صبری [[عظیم]] و درکی عمیق است<ref>ر.ک: [[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۳۳۲.</ref>. یعنی صفت آمرزش و [[عفو]] هم دربارۀ [[خداوند]] به کار میرود و هم در مورد [[انسان]] ها. | البته باید توجه داشت [[گذشت]] و [[بخشش]]، از صفات ارزشمند [[انسانی]] و از ویژگیهای بارز [[اخلاقی]] یک [[انسان]] خودساخته و باایمان شمرده شده است که نتیجه داشتن [[روحی]] بزرگ و صبری [[عظیم]] و درکی عمیق است<ref>ر.ک: [[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۳۳۲.</ref>. یعنی صفت آمرزش و [[عفو]] هم دربارۀ [[خداوند]] به کار میرود و هم در مورد [[انسان]] ها. | ||
خط ۱۴: | خط ۱۳: | ||
==شمول آمرزش== | ==شمول آمرزش== | ||
[[بخشایش]] و [[آمرزش خداوند]] همهگیر است و حتی اگر [[مشرکان]] [[توبه]] کنند [[خدا]] میپذیرد<ref>{{متن قرآن|قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنْفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ}}«بگو: ای بندگان من که با خویش گزافکاری کردهاید! از بخشایش خداوند ناامید نباشید که خداوند همه گناهان را میآمرزد؛ بیگمان اوست که آمرزنده بخشاینده است» سوره زمر، آیه ۵۳.</ref> | [[بخشایش]] و [[آمرزش خداوند]] همهگیر است و حتی اگر [[مشرکان]] [[توبه]] کنند [[خدا]] میپذیرد<ref>{{متن قرآن|قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنْفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ}}«بگو: ای بندگان من که با خویش گزافکاری کردهاید! از بخشایش خداوند ناامید نباشید که خداوند همه گناهان را میآمرزد؛ بیگمان اوست که آمرزنده بخشاینده است» سوره زمر، آیه ۵۳.</ref><ref>ر.ک: [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۴۵.</ref> برخی [[آیات قرآن]] رسیدن به [[مقام قرب الهی]] و برخورداری از [[نعمتهای فراوان]] بهشتی را منوط به [[آمرزش خداوند]] میدانند از این رو دایرۀ [[آمرزش خداوند]] حتی بزرگان [[معصوم]]{{ع}} را نیز دربرمیگیرد، هر چند [[آمرزیدن]] آنان به معنای [[تقرب]] بیشتر به [[خداوند متعال]] است و هر [[انسانی]] [[نیازمند]] [[آمرزش الهی]] است؛ زیرا نمیتواند [[شکر]] همۀ [[نعمتهای خدا]] را به جا بیاورد و [[خداوند]] این [[کاستی]] را با [[مغفرت]] خود میپوشاند<ref>ر.ک: آشنایی با علوم اسلامی، ج۸، ص۱۷۸.</ref> و از این جهت [[قرآن]] [[انسان]] را [[تشویق]] میکند برای دریافتن [[آمرزش پروردگار]] بشتابد و اگر کار [[زشتی]] کرد یا به خویشتن ستمی روا داشت به [[یاد خدا]] بیفتد و آمرزش بخواهد؛ زیرا جز [[خداوند]] کسی [[گناهان]] [[آدمی]] را نمیآمرزد<ref>{{متن قرآن|فَاسْتَغْفَرُوا لِذُنُوبِهِمْ وَمَنْ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا اللَّهُ}}«از گناهان خود آمرزش میخواهند- و چه کس جز خداوند گناهان را میآمرزد؟» سوره آل عمران، آیه ۱۳۵.</ref><ref>ر.ک: [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۴۵.</ref> | ||
==آمرزش در [[قرآن]]== | ==آمرزش در [[قرآن]]== | ||
[[قرآن]] [[انسان]] را [[تشویق]] میکند برای دریافتن [[آمرزش پروردگار]] بشتابد و اگر کار [[زشتی]] کرد یا به خویشتن ستمی روا داشت به [[یاد خدا]] بیفتد و آمرزش بخواهد؛ زیرا جز [[خداوند]] کسی [[گناهان]] [[آدمی]] را نمیآمرزد<ref>{{متن قرآن|وَالَّذِينَ إِذَا فَعَلُوا فَاحِشَةً أَوْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ ذَكَرُوا اللَّهَ فَاسْتَغْفَرُوا لِذُنُوبِهِمْ وَمَنْ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا اللَّهُ وَلَمْ يُصِرُّوا عَلَى مَا فَعَلُوا وَهُمْ يَعْلَمُونَ}}«و کسانی که چون (کار) ناشایستهای میکنند یا به خویش ستم روا میدارند خداوند را به یاد میآورند و از گناهان خود آمرزش میخواهند- و چه کس جز خداوند گناهان را میآمرزد؟- و (آن کسان که) بر آنچه کردهاند دانسته پافشاری نمیکنند» سوره آل عمران، آیه ۱۳۵.</ref> | [[قرآن]] [[انسان]] را [[تشویق]] میکند برای دریافتن [[آمرزش پروردگار]] بشتابد و اگر کار [[زشتی]] کرد یا به خویشتن ستمی روا داشت به [[یاد خدا]] بیفتد و آمرزش بخواهد؛ زیرا جز [[خداوند]] کسی [[گناهان]] [[آدمی]] را نمیآمرزد<ref>{{متن قرآن|وَالَّذِينَ إِذَا فَعَلُوا فَاحِشَةً أَوْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ ذَكَرُوا اللَّهَ فَاسْتَغْفَرُوا لِذُنُوبِهِمْ وَمَنْ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا اللَّهُ وَلَمْ يُصِرُّوا عَلَى مَا فَعَلُوا وَهُمْ يَعْلَمُونَ}}«و کسانی که چون (کار) ناشایستهای میکنند یا به خویش ستم روا میدارند خداوند را به یاد میآورند و از گناهان خود آمرزش میخواهند- و چه کس جز خداوند گناهان را میآمرزد؟- و (آن کسان که) بر آنچه کردهاند دانسته پافشاری نمیکنند» سوره آل عمران، آیه ۱۳۵.</ref><ref>ر.ک: [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۴۵.</ref> [[قرآن کریم]] صراحتاً [[بندگان]] را امر میفرماید تا در بوستان [[اخلاق]] خویش، گل شاداب [[عفو]] را بنشانند<ref>ر.ک: [[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۲ (کتاب)|دانش اخلاق اسلامی]]، ص ۱۳۸.</ref>. براساس برخی از [[آیات قرآن]] [[عفو]] [[الهی]] پس از اتّصاف [[بندگان]] به صفت [[بخشش]] ظاهر میشود: {{متن قرآن|وَلْيَعْفُوا وَلْيَصْفَحُوا أَلَا تُحِبُّونَ أَنْ يَغْفِرَ اللَّهُ لَكُمْ}}<ref>«و باید در گذرند و چشم بپوشند، آیا دوست نمیدارید که خداوند شما را بیامرزد؟ و خداوند آمرزندهای بخشاینده است» سوره نور، آیه ۲۲.</ref>. بنابراین [[آدمی]] باید به تلاش پرداخته و خود را در مسیر اتّصاف به این حسنۀ [[اخلاقی]] قرار دهد. | ||
بنابر برخی دیگر از [[آیات]] این صفت در شمار [[صفات ]] [[متّقیان]] و مُحسنان یاد شده است: {{متن قرآن|فَاعْفُ عَنْهُمْ وَاصْفَحْ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ}}<ref>«عفوشان كن و از گناهشان درگذر كه خدا نيكوكاران را دوست مى دارد» سوره مائده، آیه ۱۳.</ref> | بنابر برخی دیگر از [[آیات]] این صفت در شمار [[صفات]] [[متّقیان]] و مُحسنان یاد شده است: {{متن قرآن|فَاعْفُ عَنْهُمْ وَاصْفَحْ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ}}<ref>«عفوشان كن و از گناهشان درگذر كه خدا نيكوكاران را دوست مى دارد» سوره مائده، آیه ۱۳.</ref><ref>ر.ک: [[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۲ (کتاب)|دانش اخلاق اسلامی]]، ص ۱۳۹.</ref> | ||
==آمرزش در [[روایات]]== | ==آمرزش در [[روایات]]== | ||
خط ۳۷: | خط ۳۶: | ||
==موارد [[پسندیده]] نبودن آمرزش== | ==موارد [[پسندیده]] نبودن آمرزش== | ||
عمل به [[فضائل اخلاقی]] تنها در صورتی جائز است که به [[ترغیب]] بدکاران به [[بدکاری]] و [[ظالمان]] به [[ظلم]] نینجامیده و به نشر [[رذائل]] منجر نشود و در [[عفو]] و [[بخشش]] نیز همین گونه است هرچند خود [[بخشش]] سراسر [[نور]] بوده هیچگاه به [[ظلمت]] آلوده نمیشود؛ امّا در مواردی ممکن است به نتائجی نامطلوب ختم شود از این رو [[بخشش]] در این موارد نه تنها در شمار محسّنات [[اخلاقی]] نیست بلکه میتواند خود امری [[قبیح]] به حساب آید<ref>ر.ک: [[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۲ (کتاب)|دانش اخلاق اسلامی]]، ص ۱۴۰.</ref>. از جمله مواردی که [[عفو]] و صفح در آنها [[پسندیده]] نیست عبارتاند از: | عمل به [[فضائل اخلاقی]] تنها در صورتی جائز است که به [[ترغیب]] بدکاران به [[بدکاری]] و [[ظالمان]] به [[ظلم]] نینجامیده و به نشر [[رذائل]] منجر نشود و در [[عفو]] و [[بخشش]] نیز همین گونه است هرچند خود [[بخشش]] سراسر [[نور]] بوده هیچگاه به [[ظلمت]] آلوده نمیشود؛ امّا در مواردی ممکن است به نتائجی نامطلوب ختم شود از این رو [[بخشش]] در این موارد نه تنها در شمار محسّنات [[اخلاقی]] نیست بلکه میتواند خود امری [[قبیح]] به حساب آید<ref>ر.ک: [[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۲ (کتاب)|دانش اخلاق اسلامی]]، ص ۱۴۰.</ref>. از جمله مواردی که [[عفو]] و صفح در آنها [[پسندیده]] نیست عبارتاند از: | ||
#[[بخشش]] در [[حقوق]] عمومیِ [[جامعه]]: [[بخشش]] در حقوقِ عمومی [[جامعه]] تنها در حیطۀ [[حاکم]] بوده و دیگران حقّی در آن ندارند. | # [[بخشش]] در [[حقوق]] عمومیِ [[جامعه]]: [[بخشش]] در حقوقِ عمومی [[جامعه]] تنها در حیطۀ [[حاکم]] بوده و دیگران حقّی در آن ندارند. | ||
#[[بخشش]] [[ظالمان]]: [[بخشش]] ظالمی که در حال [[ظلم]] است؛ زیرا [[بخشش]] او باعث میشود تا بیشتر به [[ظلم]] پرداخته بر این عمل [[شهامت]] یابد. | # [[بخشش]] [[ظالمان]]: [[بخشش]] ظالمی که در حال [[ظلم]] است؛ زیرا [[بخشش]] او باعث میشود تا بیشتر به [[ظلم]] پرداخته بر این عمل [[شهامت]] یابد. | ||
#[[بخشش]] [[گناهکار]]: اگر [[بخشش]] [[گناهکار]] به [[وقاحت]] او انجامیده در انجام [[گناه]] یاریش نماید [[پسندیده]] نیست<ref>ر.ک: [[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۲ (کتاب)|دانش اخلاق اسلامی]]، ص ۱۴۰ـ۱۴۲.</ref>. | # [[بخشش]] [[گناهکار]]: اگر [[بخشش]] [[گناهکار]] به [[وقاحت]] او انجامیده در انجام [[گناه]] یاریش نماید [[پسندیده]] نیست<ref>ر.ک: [[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۲ (کتاب)|دانش اخلاق اسلامی]]، ص ۱۴۰ـ۱۴۲.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
#[[پرونده:1414.jpg|22px]] [[فرهنگ شیعه (کتاب)|پژوهشکده علوم اسلامی امام صادق (ع)، '''فرهنگ شیعه''']] | # [[پرونده:1414.jpg|22px]] [[فرهنگ شیعه (کتاب)|پژوهشکده علوم اسلامی امام صادق (ع)، '''فرهنگ شیعه''']] | ||
#[[پرونده:10115255.jpg|22px]] [[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۲ (کتاب)|'''دانش اخلاق اسلامی ج۲''']] | # [[پرونده:10115255.jpg|22px]] [[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۲ (کتاب)|'''دانش اخلاق اسلامی ج۲''']] | ||
#[[پرونده:1379218.jpg|22px]] [[فردین احمدوند|احمدوند، فردین]]، [[مکارم اخلاق در صحیفه (کتاب)|'''مکارم اخلاق در صحیفه''']] | # [[پرونده:1379218.jpg|22px]] [[فردین احمدوند|احمدوند، فردین]]، [[مکارم اخلاق در صحیفه (کتاب)|'''مکارم اخلاق در صحیفه''']] | ||
#[[پرونده:152259.jpg|22px]] [[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|'''فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم''']] | # [[پرونده:152259.jpg|22px]] [[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|'''فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم''']] | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||