آیا امام مهدی در دوران غیبت فقط به عبادت شخصی مشغولند؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

حجت الاسلام و المسلمین '''[[سید جعفر موسوی‌نسب]]'''، در کتاب ''«[[دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]»'' در این‌باره گفته است:

* «پیش از هر سخنی یادآور می‌شویم که معنای عامّ [[عبادت]] یعنی [[بندگی]] و [[اطاعت]] [[اوامر و نواهی]] [[خداوند]]، انجام [[وظایف]] و [[تکالیف الهی]]؛ طبق این معنا مسلّما [[حضرت]] همیشه در [[طاعت]] و [[عبادت]] [[خداوند]] هستند، امّا معنای خاصّ [[عبادت]] یعنی انجام [[دستورات]] خاصّ [[شرع]] مقدّس مانند [[نماز خواندن]]، [[روزه]] گرفتن، [[حج]] رفتن و... که روشن‌ترین مصداق [[عبادت]]، [[نماز]] است آیا [[حضرت]] صبح تا شب مشغول این نوع [[عبادات]] از جمله [[نماز]] هستند؟ به پاسخ این سؤال می‌پردازیم.

* اما از طرفی [[وظایف]] و مسؤولیت‌های سنگینی حتّی در عصر [[غیبت]] بر عهده [[حضرت]] می‌باشد مانند [[آماده سازی]] [[جامعه]] برای تحقق [[انقلاب]] نهایی به [[انتخاب]] و [[تربیت]] نیروی کارآمد و ضربتی با نظارت بر [[اعمال شیعیان]] حتّی در امور جزئی که به [[حکم]] [[قرآن]] اعمال ما را [[پیامبر خاتم|پیامبر]] {{صل}} و اولیای او ملاحظه می‌فرمایند؛ پاسداری از [[حقیقت]] [[دین]]<ref>آیت اللّه صافى گلپایگانى، امامت و مهدویت، (انتشارات حضرت معصومه {{س}}، ۱۳۷۸)، بخش سوم، ص ۴۳؛ آیت اللّه مکارم شیرازى، مهدى {{ع}} انقلابى بزرگ، ص ۲۴۱ و ۲۴۵ و ۲۴۶ و ۲۵۷.</ref>؛ [[اجابت]] دعای [[مؤمنین]]؛ رسیدن به فریاد انسان‌های گرفتار و...<ref>فرازى از دعاى ندبه: جانم به قربانت اى حقیقت پنهانى که از ما دور نیستى و اى دور از وطن که کنار از ما نیستى.</ref> لکن انجام این [[وظایف]] مانع [[عبادت]] [[حضرت]] نمی‌شود همانطوری که [[امام علی|امیر مؤمنان علی]] {{ع}} حتّی در حالت [[نماز]] به ناله مستمندی که درخواست کمک می‌کرد پاسخ گفت، [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} نیز در اوج [[عبادت]] و [[اخلاص]] به مهم‌های [[حیات]] معنوی [[انسان‌ها]] رسیدگی می‌کنند، چون اصولاً خدمت به خلق از مصادیق [[عبادت]] است؛ توجه به خود و [[خودپرستی]] منافات با [[عبادت]] دارد امّا توجه به خلق [[خدا]] به انگیزه [[تبعیت]] از [[فرمان خدا]] عین [[عبادت]] است، پس سراسر [[عمر]] گرانبهای [[حضرت]] [[عبادت]] و [[پیروی]] از فرامین الهی است.

* از این‌رو [[پیامبر خاتم|پیامبر اکرم]] {{صل}} و [[امامان]] پیشین خبر از [[غیبت]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} می‌دادند، [[اصحاب]] و [[یاران]] می‌پرسیدند که فایده و [[فلسفه]] [[غیبت]] [[حضرت]] چیست یا [[حضرت]] در پرده [[غیب]] مشغول چه کاری هستند و جواب‌های فراخور حال از [[معصومین]] {{ع}} دریافت می‌کردند که یکی از جواب‌ها این فرمایش [[پیامبر خاتم|پیامبر اکرم]] {{صل}} است: {{عربی|"إِي وَ الَّذِي بَعَثَنِي بِالنُّبُوَّةِ إِنَّهُمْ لَيَنْتَفِعُونَ بِهِ يَسْتَضِيئُونَ بِنُورِ وَلَايَتِهِ فِي غَيْبَتِهِ كَانْتِفَاعِ النَّاسِ بِالشَّمْسِ وَ إِنْ جَلَّلَهَا السَّحَابُ"}}<ref>علامه مجلسى قدّس سرّه، بحار الانوار، ج ۳۶، ص ۲۵۰.</ref>. از این [[حدیث]] یک [[دنیا]] معنی و مطلب به دست می‌آید که فقط یکی از مطالبی که استفاده می‌شود این است که [[حضرت]] مانند [[خورشید]] [[وظایف]] خود را انجام می‌دهند ولو ابر مانع دیدن شود، یعنی [[غیبت]] [[حضرت]] مانع انجام [[وظایف]] او نمی‌شود با [[نور]] [[هدایت]] و [[فیض]] الهی [[انسان‌ها]] و [[جامعه]] را به [[تکامل]] می‌رساند و...<ref>آیت اللّه مکارم شیرازى، مهدى {{ع}} انقلابى بزرگ، انتشارات هدف، ص ۲۵۳ به بعد.</ref>.