پرش به محتوا

آیا رفتار مردم در جلو یا عقب افتادن ظهور نقشی دارد؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جز (جایگزینی متن - '== پرسش‌های وابسته ==↵== پرسش‌های وابسته ==↵== پرسش‌های وابسته ==↵{{پرسمان انتظار فرج}}' به '== پرسش‌های وابسته == {{پرسمان انتظار فرج}}')
برچسب: واگردانی دستی
خط ۳۶: خط ۳۶:
# روایاتی که شتاب‌کنندگان در امر [[ظهور]] را به شدت [[نکوهش]] کرده است. [[عبد الرحمن بن کثیر]] گوید: [[خدمت]] [[امام صادق]]{{ع}} نشسته بودم که مهزم وارد شد و گفت: "قربانت! به من خبر دهید این امری که در انتظارش هستیم، کی واقع می‌شود؟" [[امام]] فرمود:‌ {{متن حدیث|يَا مِهْزَمُ كَذَبَ الْوَقَّاتُونَ وَ هَلَكَ الْمُسْتَعْجِلُونَ وَ نَجَا الْمُسَلِّمُونَ}}<ref>«ای مهزم! وقت‌گذاران، [[دروغ]] گفتند و شتاب‌کنندگان هلاک شدند و تسلیم‌شوندگان [[نجات]] یافتند. مقصود از "[[مستعجلون]]" کسانی هستند که به [[اعتراض]] و [[ناخشنودی]] از [[خدا]] امر [[ظهور]] را می‌خواهند و تأخیر [[ظهور]] را [[اعتراض]] می‌کنند و به [[قضای الهی]] ناخرسندند» محمدبن یعقوب کلینی، الکافی، ج۱، ص۳۶۸؛ و نیز نک: محمد بن ابراهیم نعمانی، الغیبه، ص۲۴۳، ح۴۳.</ref>؛<ref>در شرح روایت آمده است: ‌{{متن حدیث|وَ هَلَكَ الْمُسْتَعْجِلُون‏}} ‌{{عربی|أَيِ الَّذِينَ يُرِيدُونَ تَعَجَّلَ ظُهُورِ الْحَقِّ، وَ يَعْتَرِضُونَ عَلَى اللَّهِ وَ عَلَيْنَا فِي تَأْخِيرِهِ، وَ لَا يَرْضَوْنَ بِقَضَاءِ اللَّهِ فِي ذَلِكَ، وَ أَمَّا تَرْقُبْ الْفَرْجِ وَ الدُّعَاءِ لَهُ فَهُمَا مطلوبان، وَ لِذَا قَالَ:}} ‌{{متن حدیث|وَ نَجَا الْمُسَلِّمُون‏}} ‌{{عربی|بِتَشدِيدِ اللَّام أَي الرّاضُونَ بِقَضَاءِ اللَّهِ، الَّذِينَ لا يَعْتَرِضُونَ عَلَى أَئِمَّتِهِمْ فِيمَا يَقُولُونَ وَ يَفْعَلُونَ، أَوِ الْمُرَادُ بِالمُستَعجِلِينَ الَّذِينَ كَانُوا يَخْرُجُونَ قَبْلَ أَوَانِ ظُهُورِ الْحَقِّ عَلَى أَئِمَّةِ الْجَوْرِ، وَ يُقْتَلُونَ فَيُهلِكُونَ وَ يُهْلِكُونَ فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ، وَ قِيلَ: الِاسْتِعْجَالِ عَدَّ الشَّيْ‏ءَ عَاجِلًا بِالْخُرُوجِ عَلَى أَئِمَّةِ الضَّلَالَةِ}}. محمد باقر مجلسی، مرآة العقول، ج۴، ص ۱۷۴.</ref>(...)
# روایاتی که شتاب‌کنندگان در امر [[ظهور]] را به شدت [[نکوهش]] کرده است. [[عبد الرحمن بن کثیر]] گوید: [[خدمت]] [[امام صادق]]{{ع}} نشسته بودم که مهزم وارد شد و گفت: "قربانت! به من خبر دهید این امری که در انتظارش هستیم، کی واقع می‌شود؟" [[امام]] فرمود:‌ {{متن حدیث|يَا مِهْزَمُ كَذَبَ الْوَقَّاتُونَ وَ هَلَكَ الْمُسْتَعْجِلُونَ وَ نَجَا الْمُسَلِّمُونَ}}<ref>«ای مهزم! وقت‌گذاران، [[دروغ]] گفتند و شتاب‌کنندگان هلاک شدند و تسلیم‌شوندگان [[نجات]] یافتند. مقصود از "[[مستعجلون]]" کسانی هستند که به [[اعتراض]] و [[ناخشنودی]] از [[خدا]] امر [[ظهور]] را می‌خواهند و تأخیر [[ظهور]] را [[اعتراض]] می‌کنند و به [[قضای الهی]] ناخرسندند» محمدبن یعقوب کلینی، الکافی، ج۱، ص۳۶۸؛ و نیز نک: محمد بن ابراهیم نعمانی، الغیبه، ص۲۴۳، ح۴۳.</ref>؛<ref>در شرح روایت آمده است: ‌{{متن حدیث|وَ هَلَكَ الْمُسْتَعْجِلُون‏}} ‌{{عربی|أَيِ الَّذِينَ يُرِيدُونَ تَعَجَّلَ ظُهُورِ الْحَقِّ، وَ يَعْتَرِضُونَ عَلَى اللَّهِ وَ عَلَيْنَا فِي تَأْخِيرِهِ، وَ لَا يَرْضَوْنَ بِقَضَاءِ اللَّهِ فِي ذَلِكَ، وَ أَمَّا تَرْقُبْ الْفَرْجِ وَ الدُّعَاءِ لَهُ فَهُمَا مطلوبان، وَ لِذَا قَالَ:}} ‌{{متن حدیث|وَ نَجَا الْمُسَلِّمُون‏}} ‌{{عربی|بِتَشدِيدِ اللَّام أَي الرّاضُونَ بِقَضَاءِ اللَّهِ، الَّذِينَ لا يَعْتَرِضُونَ عَلَى أَئِمَّتِهِمْ فِيمَا يَقُولُونَ وَ يَفْعَلُونَ، أَوِ الْمُرَادُ بِالمُستَعجِلِينَ الَّذِينَ كَانُوا يَخْرُجُونَ قَبْلَ أَوَانِ ظُهُورِ الْحَقِّ عَلَى أَئِمَّةِ الْجَوْرِ، وَ يُقْتَلُونَ فَيُهلِكُونَ وَ يُهْلِكُونَ فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ، وَ قِيلَ: الِاسْتِعْجَالِ عَدَّ الشَّيْ‏ءَ عَاجِلًا بِالْخُرُوجِ عَلَى أَئِمَّةِ الضَّلَالَةِ}}. محمد باقر مجلسی، مرآة العقول، ج۴، ص ۱۷۴.</ref>(...)
# روایاتی که پیش‌افتادن و پس‌افتادن [[ظهور]] را مهم ندانسته و فقط [[شناخت امام]] را امری اساسی معرفی کرده است. روشن است پس از [[شناخت]]، تکالیفی بر گردن [[انسان]] گذاشته می‌شود. [[فضیل بن یسار]] گوید: شنیدم [[امام باقر]]{{ع}} می‌فرمود:‌ {{متن حدیث|مَنْ مَاتَ و لَيْسَ لَهُ إِمَامٌ فَمِيتَتُهُ مِيتَةُ جَاهِلِيَّةٍ و مَنْ مَاتَ و هُوَ عَارِفٌ لِإِمَامِهِ لَمْ يَضُرَّهُ تَقَدَّمَ هذَا الْأَمْرُ أَوْ تَأَخَّرَ و مَنْ مَاتَ و هُوَ عَارِفٌ لِإِمَامِهِ كَانَ كَمَنْ هُوَ مَعَ الْقَائِمِ فِي فُسْطَاطِه‏}}<ref>«کسی که بمیرد و امامی نداشته باشد، [[مرگ]] او [[مرگ جاهلیت]] است و هر کس بمیرد و امامش را بشناسد، تقدم یا تأخر این امر، او را زیان ندهد. هر کس بمیرد، در حالی که امامش را بشناسد، مانند کسی است که در [[خیمه]] [[امام]] [[قائم]] و همراه او باشد. همان‌گونه که یاد شد، [[شناخت امام]] از آن سو اهمیت دارد که مقدمه بایسته برای انجام [[تکالیف الهی]] است» همان، ج۱، ص۳۷۱؛ محمد بن ابراهیم نعمانی، الغیبه، ص۳۳۰.</ref>.
# روایاتی که پیش‌افتادن و پس‌افتادن [[ظهور]] را مهم ندانسته و فقط [[شناخت امام]] را امری اساسی معرفی کرده است. روشن است پس از [[شناخت]]، تکالیفی بر گردن [[انسان]] گذاشته می‌شود. [[فضیل بن یسار]] گوید: شنیدم [[امام باقر]]{{ع}} می‌فرمود:‌ {{متن حدیث|مَنْ مَاتَ و لَيْسَ لَهُ إِمَامٌ فَمِيتَتُهُ مِيتَةُ جَاهِلِيَّةٍ و مَنْ مَاتَ و هُوَ عَارِفٌ لِإِمَامِهِ لَمْ يَضُرَّهُ تَقَدَّمَ هذَا الْأَمْرُ أَوْ تَأَخَّرَ و مَنْ مَاتَ و هُوَ عَارِفٌ لِإِمَامِهِ كَانَ كَمَنْ هُوَ مَعَ الْقَائِمِ فِي فُسْطَاطِه‏}}<ref>«کسی که بمیرد و امامی نداشته باشد، [[مرگ]] او [[مرگ جاهلیت]] است و هر کس بمیرد و امامش را بشناسد، تقدم یا تأخر این امر، او را زیان ندهد. هر کس بمیرد، در حالی که امامش را بشناسد، مانند کسی است که در [[خیمه]] [[امام]] [[قائم]] و همراه او باشد. همان‌گونه که یاد شد، [[شناخت امام]] از آن سو اهمیت دارد که مقدمه بایسته برای انجام [[تکالیف الهی]] است» همان، ج۱، ص۳۷۱؛ محمد بن ابراهیم نعمانی، الغیبه، ص۳۳۰.</ref>.
# روایاتی که در آن، [[ظهور حضرت مهدی]]{{ع}} به [[رستاخیز]] مانند شده است<ref>امام رضا{{ع}} از پدرانش از پیامبر{{صل}} نقل کرده که آن حضرت در پاسخ کسی که پرسیده بود: ‌{{متن حدیث|مَتَى يَخْرُجُ الْقَائِمُ مِنْ ذُرِّيَّتِك‏؟}}؛ قائم از ذریه شما کی خروج می‌کند؟ آن حضرت فرمود: ‌{{متن حدیث|مَثَلُهُ مَثَلُ السَّاعَةِ لا يُجَلِّيها لِوَقْتِها إِلَّا هُوَ ثَقُلَتْ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ لا تَأْتِيكُمْ إِلَّا بَغْتَةً}}: مثل او مثل قیامت است که ]خداوند فرمود[ جز او [هیچ کس] آن را به موقع خود آشکار نمی‌گرداند. [این حادثه] بر آسمان‌ها و زمین گران است، جز ناگهان به شما نمی‌رسد.؛ محمدبن علی بن حسین بن بابویه، کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ص۲۶۶؛ ج۲، ص۳۷۲.</ref>. روشن است [[آگاهی]] از گاه [[رستاخیز]]، فقط آنِ [[خداوند]] است و کسی نیز در پس و پیش‌افتادن آن نقش ندارد.
# روایاتی که در آن، [[ظهور حضرت مهدی]]{{ع}} به [[رستاخیز]] مانند شده است<ref>امام رضا{{ع}} از پدرانش از پیامبر{{صل}} نقل کرده که آن حضرت در پاسخ کسی که پرسیده بود: ‌{{متن حدیث|مَتَى يَخْرُجُ الْقَائِمُ مِنْ ذُرِّيَّتِك‏؟}}؛ قائم از ذریه شما کی خروج می‌کند؟ آن حضرت فرمود: ‌{{متن حدیث|مَثَلُهُ مَثَلُ السَّاعَةِ لا يُجَلِّيها لِوَقْتِها إِلَّا هُوَ ثَقُلَتْ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ لا تَأْتِيكُمْ إِلَّا بَغْتَةً}}: مثل او مثل قیامت است که]خداوند فرمود[جز او [هیچ کس] آن را به موقع خود آشکار نمی‌گرداند. [این حادثه] بر آسمان‌ها و زمین گران است، جز ناگهان به شما نمی‌رسد.؛ محمدبن علی بن حسین بن بابویه، کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ص۲۶۶؛ ج۲، ص۳۷۲.</ref>. روشن است [[آگاهی]] از گاه [[رستاخیز]]، فقط آنِ [[خداوند]] است و کسی نیز در پس و پیش‌افتادن آن نقش ندارد.
* '''نتیجه''': چه دیدگاه نخست را بپذیریم که [[انسان‌ها]] با رفتارشان در پدیده [[ظهور]] نقش دارند و چه دیدگاه دوم را که گاه [[ظهور]] را ثابت و در [[اراده خداوند]] می‌داند، اثبات بایستگی [[زمینه‌سازی]] امری جدای از نقش [[زمینه‌سازی]] در ناگزیری [[ظهور]] است. با این بیان که اگرچه ما [[مأمور]] به [[زمینه‌سازی]] هستیم اما همه [[شرایط ظهور]] چیزی نیست که ما آن را فراهم کنیم؛‌ای بسا در کنار فراهم‌ساختن زمینه‌ها، [[ظهور]] [[نیازمند]] شرایط دیگری نیز باشد، که بر ما پوشیده است. و‌ای بسا همه شرایط پدیدآمده و [[زمینه‌سازی]] [[مردم]] واپسین حلقه در این زنجیره باشد؛ پس بی‌گمان، [[مردمان]] موظف به فراهم‌کردن زمینه‌ها برای آن [[قیام جهانی]] هستند.
* '''نتیجه''': چه دیدگاه نخست را بپذیریم که [[انسان‌ها]] با رفتارشان در پدیده [[ظهور]] نقش دارند و چه دیدگاه دوم را که گاه [[ظهور]] را ثابت و در [[اراده خداوند]] می‌داند، اثبات بایستگی [[زمینه‌سازی]] امری جدای از نقش [[زمینه‌سازی]] در ناگزیری [[ظهور]] است. با این بیان که اگرچه ما [[مأمور]] به [[زمینه‌سازی]] هستیم اما همه [[شرایط ظهور]] چیزی نیست که ما آن را فراهم کنیم؛‌ای بسا در کنار فراهم‌ساختن زمینه‌ها، [[ظهور]] [[نیازمند]] شرایط دیگری نیز باشد، که بر ما پوشیده است. و‌ای بسا همه شرایط پدیدآمده و [[زمینه‌سازی]] [[مردم]] واپسین حلقه در این زنجیره باشد؛ پس بی‌گمان، [[مردمان]] موظف به فراهم‌کردن زمینه‌ها برای آن [[قیام جهانی]] هستند.


۱۱۸٬۲۸۱

ویرایش