آیه در معارف و سیره سجادی: تفاوت میان نسخه‌ها

آیه در معارف و سیره سجادی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۰:۲۸

۱ بایت حذف‌شده ، ‏۱۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲

جز

وظیفهٔ شمارهٔ ۲

دیداریویکی‌متن

HeydariBot

۱۱۸٬۲۸۱

ویرایش

@@ خط ۱۶: / خط ۱۶: @@
 باید توجه داشت که خدای متعال از شدت [[ظهور]]، نیازی به دلالت و نشانه ندارد اما [[انسان]] از شدت [[غفلت]] نیاز به آیه و مذکّر دارد. امام سجاد{{ع}} [[خدا]] را صاحب آیات روشن و آشکار می‌داند و اوست که آفریننده [[آسمان‌ها]] و مخلوقات است: منزّهی تو ای [[خداوند]]، آثار قدرتت آشکار است. آفریننده آسمان‌هایی و [[خالق]] جان‌هایی<ref>نیایش چهل و هفتم.</ref>.
-از دیگر [[آیات]] و نشانه‌های بزرگ [[الهی]] [[قرآن]] است. [[قرآن مجید]] دارای سوره‌های متعدد است و هر [[سوره]] خود از قسمت‌های مختلفی که هر یک [[آیه]] نامیده می‌شود تشکیل شده است. بنابر آیه هفتم از [[سوره آل عمران]] [[آیات قرآن]] به دو دسته [[محکم و متشابه]] تقسیم می‌شود. [[آیات محکم]] آیاتی هستند که معنای آنها برای ما روشن است و می‌توان به آنها عمل کرد. اما آیات [[متشابه]]، آن دسته از آیاتی هستند که معنای آنها برای ما روشن نیست و نمی‌توان آن را ملاک عمل قرار داد<ref>تفسیر عیاشی.</ref>. [[امام]]{{ع}} در مورد [[وظیفه]] ما در قبال این دو دسته از آیات می‌فرماید: «ای [[خداوند]]،... ما را از کسانی قرار ده که... با [[اعتقاد]] به [[تسلیم]] در برابر آیات محکماتش، تو را [[عبادت]] می‌کنند و در برابر [[متشابهات]] و [[دلایل]] واضحاتش از سر تسلیم [[اقرار]] می‌نمایند»<ref>نیایش چهل و ‌دوم.</ref>. و نیز از خداوند می‌طلبد که به هنگام [[تلاوت آیات]] قرآن بیمناک (از [[عظمت]] [[کلام الهی]]) باشیم<ref>نیایش چهل و هفتم.</ref>.<ref>التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، حسن مصطفوی، دارالکتب العلمیة، بیروت، ۱۴۳۰، چاپ سوم؛ کتاب التفسیر، محمدبن مسعود عیاشی، تحقیق: سیدهاشم رسولی محلاتی، چاپخانه علمیه، تهران، ۱۳۸۰، چاپ اول؛ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، ۱۳۷۵؛ قاموس قرآن، سیدعلی اکبر قرشی، دارالکتب الاسلامیة، تهران، ۱۳۷۱، چاپ ششم.</ref>..<ref>[[محمد پارچه‌باف دولتی|پارچه‌باف دولتی، محمد]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «آیات»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۳۰.</ref>
+از دیگر [[آیات]] و نشانه‌های بزرگ [[الهی]] [[قرآن]] است. [[قرآن مجید]] دارای سوره‌های متعدد است و هر [[سوره]] خود از قسمت‌های مختلفی که هر یک [[آیه]] نامیده می‌شود تشکیل شده است. بنابر آیه هفتم از [[سوره آل عمران]] [[آیات قرآن]] به دو دسته [[محکم و متشابه]] تقسیم می‌شود. [[آیات محکم]] آیاتی هستند که معنای آنها برای ما روشن است و می‌توان به آنها عمل کرد. اما آیات [[متشابه]]، آن دسته از آیاتی هستند که معنای آنها برای ما روشن نیست و نمی‌توان آن را ملاک عمل قرار داد<ref>تفسیر عیاشی.</ref>. [[امام]]{{ع}} در مورد [[وظیفه]] ما در قبال این دو دسته از آیات می‌فرماید: «ای [[خداوند]]،... ما را از کسانی قرار ده که... با [[اعتقاد]] به [[تسلیم]] در برابر آیات محکماتش، تو را [[عبادت]] می‌کنند و در برابر [[متشابهات]] و [[دلایل]] واضحاتش از سر تسلیم [[اقرار]] می‌نمایند»<ref>نیایش چهل و ‌دوم.</ref>. و نیز از خداوند می‌طلبد که به هنگام [[تلاوت آیات]] قرآن بیمناک (از [[عظمت]] [[کلام الهی]]) باشیم<ref>نیایش چهل و هفتم.</ref><ref>التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، حسن مصطفوی، دارالکتب العلمیة، بیروت، ۱۴۳۰، چاپ سوم؛ کتاب التفسیر، محمدبن مسعود عیاشی، تحقیق: سیدهاشم رسولی محلاتی، چاپخانه علمیه، تهران، ۱۳۸۰، چاپ اول؛ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، ۱۳۷۵؛ قاموس قرآن، سیدعلی اکبر قرشی، دارالکتب الاسلامیة، تهران، ۱۳۷۱، چاپ ششم.</ref>..<ref>[[محمد پارچه‌باف دولتی|پارچه‌باف دولتی، محمد]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «آیات»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۳۰.</ref>
 == منابع ==