ابوالفضل جعفر بن حرب همدانی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[ابوالفضل جعفر بن حرب همدانی بغدادی معتزلی]] [[اهل]] [[همدان]] بود،<ref>الفهرست (الندیم) ۲۱۳.</ref> ولی تحصیلات خود را در [[بصره]] آموخت و در همان جا [[علم کلام]] را از [[ابوالهذیل علاف]] فرا گرفت.<ref>تاریخ بغداد ۷/۱۶۲.</ref> آن گاه به [[بغداد]] رفت و در آنجا [[رئیس]] [[معتزله]] [[زمان]] خود گردید<ref>تاریخ الاسلام ۱۷/۱۱۵.</ref> و نزد [[واثق]] [[خلیفه عباسی]] موقعیت ویژه‌ای پیدا کرد.<ref>تاریخ بغداد ۷/۱۶۲.</ref> جعفر که فردی [[زاهد]] و متنسک بود، روزی در مجلس [[خلیفه]] برای [[مناظره]] حضور یافت، چون وقت [[نماز]] فرا رسید و حاضران به واثق [[اقتدا]] کردند، وی نماز را فرادا به جا آورد. برخی از دوستانش همچون [[یحیی بن کامل]] و [[احمد بن ابی دؤاد]] به وی سفارش کردند که در جلسه بعد در محضر واثق حضور نیابد؛ زیرا [[خوف]] آن داشتند که خلیفه او را بکشد. در جلسه بعد چون خلیفه علت عدم حضور وی را جویا شد، گفتند: به [[مرض]] سل [[مبتلا]] است، او هم پذیرفت. او در سال ۲۳۶ هـ در ۵۹ سالگی درگذشت<ref>الفهرست (الندیم) ۲۱۳.</ref> که با این حساب وی در حدود ۱۷۵ هـ زاده شده است. آثار او عبارت‌اند از: متشابه القرآن الاستقصاء الاصول الرد علی اصحاب الطبایع <ref>الفهرست (الندیم) ۲۱۳.</ref> الاصول الخمسه الایضاح المسترشد<ref>کشف الظنون ۱/۱۱۴ و ۲۱۴ و ۲/۱۶۷۳.</ref> و المتعلم و نصیحة العامه<ref>باب ذکر المعتزله ۴۱.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص ۲۳۰.</ref>