ابوالفضل محمد بن طاهر مقدسی: تفاوت میان نسخهها
جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۲
(صفحهای تازه حاوی «{{امامت}} {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = ابوالفضل محمد بن طاهر مقدسی | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} == آشنایی اجمالی == ابوالفضل محمد بن طاهر بن علی مقدسی شیبانی معروف به ابن قیسرانی در سال ۴۴۸ه در بیت المقدس زاده شد و در خردسالی و...» ایجاد کرد) برچسب: پیوندهای ابهامزدایی |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۲) |
||
خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
درباره [[شخصیت]] ابن قیسرانی دو گونه [[گفتگو]] و نظر وجود دارد: عدهای چون [[یحیی بن منده]] او را محدثی با [[اعتقادات]] صحیح، روش و سیرتی [[نیکو]] و فردی [[صدوق]] و [[ثقه]] معرفی کرده اند<ref>سیر اعلام النبلاء، ص۳۶۳.</ref> و در مقابل گروهی او را [[جرح]] کرده و بر او خرده گرفتهاند. [[ابن جوزی]] وی را داودی [[مذهب]] دانسته، مینویسد: او در کتاب صفوة التصوف خود به احادیثی استناد و [[استشهاد]] کرده که هیچ تناسبی با مطالب و گفتههای خود او ندارد. <ref>المنتظم، ج۱۷، ص۱۳۶.</ref> [[ابن حجر]] وی را [[قوی]] ندانسته و [[افکار]] و تألیفات او را مملو از اوهام و تصحیف معرفی کرده است. <ref>لسان المیزان، ج۵، ص۲۰۷.</ref> به نظر میرسد نظر اخیر ریشه در بعضی از تألیفات وی از جمله السماع و جواز النظر الی المُراد دارد که در آن دو به حلیّت رقص و سماع و جواز نظر به خوبرویان و امردان [[فتوا]] داده است و همین امر باعث شده برخی بر او خردهگیری کنند؛ ازاین رو ابن جوزی به نقل از [[ابوسعد سمعانی]] مینویسد: «ابن قیسرانی به اباحیگری [[تمایل]] داشت و فردی بدعقیده بود و بدین دلیل [[ابوعبدالله دقاق]] از برجستگان علم حدیث سخت او را ملامت کرده و مورد [[سرزنش]] قرار داده است». <ref>المنتظم، ج۱۷، ص۱۳۷.</ref> وی در [[شعر]] هم دستی داشت و بعضی اشعار او را خوب توصیف کردهاند. <ref> مختصر تاریخ دمشق، ج۲۲، ص۲۴۷.</ref> ابن قیسرانی سرانجام در پانزدهم [[ربیع الاول]] ۵۰۷ه در [[بغداد]] از [[دنیا]] رفت و در جانب غربی [[مقبره]] عتیقه به [[خاک]] سپرده شد. <ref>تاریخ مدینه دمشق، ج۵۳، ص۲۸۳.</ref> | درباره [[شخصیت]] ابن قیسرانی دو گونه [[گفتگو]] و نظر وجود دارد: عدهای چون [[یحیی بن منده]] او را محدثی با [[اعتقادات]] صحیح، روش و سیرتی [[نیکو]] و فردی [[صدوق]] و [[ثقه]] معرفی کرده اند<ref>سیر اعلام النبلاء، ص۳۶۳.</ref> و در مقابل گروهی او را [[جرح]] کرده و بر او خرده گرفتهاند. [[ابن جوزی]] وی را داودی [[مذهب]] دانسته، مینویسد: او در کتاب صفوة التصوف خود به احادیثی استناد و [[استشهاد]] کرده که هیچ تناسبی با مطالب و گفتههای خود او ندارد. <ref>المنتظم، ج۱۷، ص۱۳۶.</ref> [[ابن حجر]] وی را [[قوی]] ندانسته و [[افکار]] و تألیفات او را مملو از اوهام و تصحیف معرفی کرده است. <ref>لسان المیزان، ج۵، ص۲۰۷.</ref> به نظر میرسد نظر اخیر ریشه در بعضی از تألیفات وی از جمله السماع و جواز النظر الی المُراد دارد که در آن دو به حلیّت رقص و سماع و جواز نظر به خوبرویان و امردان [[فتوا]] داده است و همین امر باعث شده برخی بر او خردهگیری کنند؛ ازاین رو ابن جوزی به نقل از [[ابوسعد سمعانی]] مینویسد: «ابن قیسرانی به اباحیگری [[تمایل]] داشت و فردی بدعقیده بود و بدین دلیل [[ابوعبدالله دقاق]] از برجستگان علم حدیث سخت او را ملامت کرده و مورد [[سرزنش]] قرار داده است». <ref>المنتظم، ج۱۷، ص۱۳۷.</ref> وی در [[شعر]] هم دستی داشت و بعضی اشعار او را خوب توصیف کردهاند. <ref> مختصر تاریخ دمشق، ج۲۲، ص۲۴۷.</ref> ابن قیسرانی سرانجام در پانزدهم [[ربیع الاول]] ۵۰۷ه در [[بغداد]] از [[دنیا]] رفت و در جانب غربی [[مقبره]] عتیقه به [[خاک]] سپرده شد. <ref>تاریخ مدینه دمشق، ج۵۳، ص۲۸۳.</ref> | ||
آثار وی عبارتاند از: اسامی اشتمل علیه الصحیحان، اسماء رجال من الضعفاء، اطراف حدیث ابی حنیفه، اطراف حدیث مالک، اطراف سنن ابن ماجه، اطراف سنن الترمذی، اطراف سنن النسائی، اطراف الغرائب، الافصاح عن المعجم من ایضاح الغامض و المبهم، الالفاظ التی رؤیت فی الاحادیث، الانساب المتفقه فی النقط و الضبط، ایضاح الاشکال فیما لم یسمّ من رواة الحدیث، تاریخ اهل الشام و معرفة الائمه منهم و الاعلام، التذکرة فی غرائب الاحادیث و المنکرة، تراجم الجرح و التعدیل للدار قطنی، تصحیح العلل، تکملة الکامل لا بن عدی، تلخیص الکامل لا بن عدی، جواب المتعنت علی البخاری، الحجة علی تارک المحجة، حدیث ابن الازهر و متابعته، حدیث اجمع فیه فی الاسناد، عشرة من الرواة اسمه محمد، خماسیات ابی الحسین، دیوان شعر، الذب عن فقیه الاسلام ابی حنیفه، ذخیرة الحفاظ، المخرج علی الحروف و الالفاظ، ذکر الطرق العالیة الی البخاری و مسلم، رباعیات من روایة الصحابة، رفع القرطاس صیانة لما فیه من الأدناس، رواة انس بن مالک، روایة الاکابر و الاعلام، صفوة التصوف، طرق حدیث انی تارک فیکم الثقلین، طرق حدیث لا تزال طائفه من امتی، طرق حدیث معاذ و ابی موسی، طرق حدیث من کذب علی متعمدا، العمل باجازة الاجازه، علة حدیث معاذ فی القیاس، العوالی بالتاریخ، عوالی الطرق الی البخاری، عوالی الطرق الی سفیان، عوالی الطرق الی فضیل بن عیاض، عوالی الطرق الی مالک بن انس، عوالی الطرق الی محمد بن شهاب، عوالی الموافقات الی مشایخ داود، عوالی الموافقات الی الترمذی، فرائض الطعام و سننه، الفوائد الصحاح علی شروط الامامین فی معرفة العلو و النزول، الفوائد المنتقاة من الصحاح و الغرائب و الافراد، الاجازات و مذاهبها، السماع، مسئلة الاباحة و الاستباحة، الشیب، المنثور، الیواقیت المخرج علی الاتفاق و التفرد، الکشف عن احادیث الشهاب و معرفة الخطا فیها و الصواب، کفایة المداخل فی اصول ابی علی الشافعی، اللباب المرتب علی الحروف و الابواب، المتفق و المفترق فی الانساب، محاسن ابی القاسم البغوی، مسند ابی لیلی الجعدی، مشایخ ابی داود، مشایخ سفیان، المصباح فی اطراف احادیث المسانید السته، معرفة مشایخ الامامین، معرفة من لم یخرج فی الصحیحین، معجم البلاد، موافقات البخاری و مسلم و الناسخ و المنسوخ<ref>هدیة العارفین، ج۲، ص۸۲ ـ ۸۳.</ref> | آثار وی عبارتاند از: اسامی اشتمل علیه الصحیحان، اسماء رجال من الضعفاء، اطراف حدیث ابی حنیفه، اطراف حدیث مالک، اطراف سنن ابن ماجه، اطراف سنن الترمذی، اطراف سنن النسائی، اطراف الغرائب، الافصاح عن المعجم من ایضاح الغامض و المبهم، الالفاظ التی رؤیت فی الاحادیث، الانساب المتفقه فی النقط و الضبط، ایضاح الاشکال فیما لم یسمّ من رواة الحدیث، تاریخ اهل الشام و معرفة الائمه منهم و الاعلام، التذکرة فی غرائب الاحادیث و المنکرة، تراجم الجرح و التعدیل للدار قطنی، تصحیح العلل، تکملة الکامل لا بن عدی، تلخیص الکامل لا بن عدی، جواب المتعنت علی البخاری، الحجة علی تارک المحجة، حدیث ابن الازهر و متابعته، حدیث اجمع فیه فی الاسناد، عشرة من الرواة اسمه محمد، خماسیات ابی الحسین، دیوان شعر، الذب عن فقیه الاسلام ابی حنیفه، ذخیرة الحفاظ، المخرج علی الحروف و الالفاظ، ذکر الطرق العالیة الی البخاری و مسلم، رباعیات من روایة الصحابة، رفع القرطاس صیانة لما فیه من الأدناس، رواة انس بن مالک، روایة الاکابر و الاعلام، صفوة التصوف، طرق حدیث انی تارک فیکم الثقلین، طرق حدیث لا تزال طائفه من امتی، طرق حدیث معاذ و ابی موسی، طرق حدیث من کذب علی متعمدا، العمل باجازة الاجازه، علة حدیث معاذ فی القیاس، العوالی بالتاریخ، عوالی الطرق الی البخاری، عوالی الطرق الی سفیان، عوالی الطرق الی فضیل بن عیاض، عوالی الطرق الی مالک بن انس، عوالی الطرق الی محمد بن شهاب، عوالی الموافقات الی مشایخ داود، عوالی الموافقات الی الترمذی، فرائض الطعام و سننه، الفوائد الصحاح علی شروط الامامین فی معرفة العلو و النزول، الفوائد المنتقاة من الصحاح و الغرائب و الافراد، الاجازات و مذاهبها، السماع، مسئلة الاباحة و الاستباحة، الشیب، المنثور، الیواقیت المخرج علی الاتفاق و التفرد، الکشف عن احادیث الشهاب و معرفة الخطا فیها و الصواب، کفایة المداخل فی اصول ابی علی الشافعی، اللباب المرتب علی الحروف و الابواب، المتفق و المفترق فی الانساب، محاسن ابی القاسم البغوی، مسند ابی لیلی الجعدی، مشایخ ابی داود، مشایخ سفیان، المصباح فی اطراف احادیث المسانید السته، معرفة مشایخ الامامین، معرفة من لم یخرج فی الصحیحین، معجم البلاد، موافقات البخاری و مسلم و الناسخ و المنسوخ<ref>هدیة العارفین، ج۲، ص۸۲ ـ ۸۳.</ref><ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگنامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگنامه مؤلفان اسلامی]] ج۴، ص ۳۹۳ - ۳۹۵.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == |