احمد معزالدوله: تفاوت میان نسخه‌ها

پایه‌گذار [[حکومت]] [[بویهیان]] در [[عراق]] و [[خوزستان]] و کرمان [[احمد بن بویه]]، [[برادر]] کهتر علی [[عمادالدوله]]، است که پیش از این، چگونگی [[تسلط]] او را بر آن مناطق بیان کردیم و چنانکه پیش از این گفتیم، احمد پس از آنکه به سال ۳۳۴ ق. [[بغداد]] را [[تصرف]] کرد، از سوی [[خلیفه]] مورد استقبال قرار گرفت و [[لقب]] معزالدوله یافت؛ با این همه، [[روابط]] آن دو خیلی زود برهم خورد و احمد [[دوازده]] [[روز]] بعد از [[فتح]] بغداد، خلیفه مستکفی را [[کور]] کرد و او را از [[خلافت]] برداشت و [[فضل بن مقتدر]] را با لقب المطیع لله به جای وی نشاند و روزانه صد دینار [[حقوق]] برای او مقرر کرد<ref>تاریخ الاسلام و وفیات المشاهیر و الاعلام، ج۲، ص۴۷؛ تجارب الامم، ج۲، ص۸۷.</ref>. احمد از همان اوایل ورود به بغداد با [[مشکلات]] [[مالی]] و تحریکات داخلی و خارجی [[دشمنان]] رو به رو گردید که جنگ‌های متعدد با [[ناصرالدوله حمدانی]] و نیز با [[عمران بن شاهین]]، سردسته [[سپاهیان]] [[شورشی]]، از آن جمله است<ref>نک: تجارب الأمم، ج۲، ص۸۷ به بعد.</ref>. در کنار این [[جنگ‌ها]] که بخش مهمی از نیرو و توان معزالدوله را به خود مشغول کرد وی همواره [[یار]] و [[پشتیبان]] [[برادران]] خویش بود؛ چنانکه به سال ۳۳۹ ق. سپاهی به سرکردگی سبکتکین، برای [[یاری]] [[رکن الدوله]] در مقابله با [[سامانیان]] فرستاد و همچنین به سال ۳۵۳ ق. به عمان [[لشکر]] کشید و آن دیار را تصرف کرد تا قلمرو برادر زاده‌اش، [[عضدالدوله]]، از آسیب دشمنان در [[امان]] بماند<ref>الکامل، ج۸، ص۴۷۷-۴۸۷.</ref> و در حالی که دشمنان و مدعیان داخلی و خارجی را [[سرکوب]] کرده بود، براثر [[بیماری]] مهلکی در بستر افتاد و چندی بعد، ظاهراً پس از توبه‌ای صادقانه و [[بذل و بخشش]] فراوان به نیاز مندان و باز دادن [[مظالم]]، در ۵۳ سالگی درگذشت ([[ربیع الاول]] ۳۵۶ ق.)<ref>نک: تجارب الامم، ج۲، ص۲۳۱؛ تاریخ الاسلام و وفیات المشاهیر و الاعلام، ج۲، ص۹۶.</ref>.

==جدول [[امیران بویهی]] در عراق و خوزستان==