اخشیدیان: تفاوت میان نسخه‌ها

[[مصر]] به آغوش [[خلافت عباسی]] بازگشت؛ آنان مستقیماً و با تعیین استاندارانی از سوی خود، بر آنجا [[حکومت]] می‌کردند؛ اما بار دیگر [[خلافت]] در دوران [[مقتدر]] دچار [[ضعف]] و [[سستی]] شد و آن سستی در [[حفظ قدرت]] [[عباسی]] در استان‌ها و از جمله مصر آشکار گردید. [[رقابت]] میان [[استانداران]] و [[کارگزاران]] [[خراج]] از سر گرفته شد که باعث [[نابسامانی]] اوضاع داخلی گردید. این مسأله با خطر خارجی همزمان شد که در تلاش [[فاطمیان]] برای [[اشغال مصر]] جلوه می‌کرد. این اوضاع، حاکمی نیرومند را می‌طلبید که جای خالی را پر و با این [[خطرها]] مقابله و مصر را به [[حکومتی]] تبدیل نماید که در مقابل خیزش فاطمیان به سوی [[شرق]] مانع ایجاد کند؛ از این رو [[خلیفه]] [[راضی]]، [[محمد بن طغج بن جفر]]<ref>جد او، جف، از افسران ترک بود که خلافت بسیار از آنان استفاده می‌کرد. پدر او، طغج، هنگامی که در خدمت احمد بن طولون بود، برجسته شد. اصل این خانواده از فرغانه است.</ref> را در سال ۳۲۳ ق./ ۹۳۵ م. [[حاکم مصر]] کرد و این کار را بر عهده او گذاشت<ref>ابن تغری بردی، النجوم الزاهرة فی ملوک مصر و القاهرة، ج۳، ص۲۵۱.</ref>.<ref>[[محمد سهیل طقوش|طقوش، محمد سهیل]]، [[دولت عباسیان (کتاب)|دولت عباسیان]]، ص ۲۵۵.</ref>

#[[محمد اخشید بن طغج]] (۳۲۳-۳۳۴ق/۹۳۵-۹۶۴م)

#[[ابوالقاسم انوجوربن اخشید]] (۳۳۴-۳۴۹ق/۹۴۶-۹۶۰م)

#[[ابوالحسن علی بن اخشید]] (۳۴۹-۳۵۵ق/۹۶۰-۹۶۶م)

#[[ابوالمسک کافور]] (۳۵۵-۳۵۷ق/ ۹۶۶-۹۶۷)

#[[ابوالفوارس احمدبن علی]] (۳۵۷-۳۵۸ق/۹۶۷-۹۶۹)