ادب پیامبر: تفاوت میان نسخه‌ها

#[[پیامبر]] در برخورد با دیگران باید برخورد هدایتی وتعالی بخش داشته باشد، بدون توجه به رنگ و نژاد و [[جایگاه]] قبیله‌ای طبقاتی وحتی نقصان‌های ظاهری جسمی: « {{متن قرآن|عَبَسَ وَتَوَلَّى}}<ref>«روی ترش کرد و رخ بگردانید،» سوره عبس، آیه ۱.</ref> * {{متن قرآن|أَنْ جَاءَهُ الْأَعْمَى}}<ref>«که آن نابینا نزد وی آمد،» سوره عبس، آیه ۲.</ref> * {{متن قرآن|وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّهُ يَزَّكَّى}}<ref>«و تو چه دانی، بسا او پاکیزگی یابد،» سوره عبس، آیه ۳.</ref> * {{متن قرآن|كَلَّا إِنَّهَا تَذْكِرَةٌ}}<ref>«نه چنین است؛ آن (قرآن) به راستی یادکردی است» سوره عبس، آیه ۱۱.</ref>.

#[[غم]] نخوردن از [[کفر]] و استهزاءآنان: « {{متن قرآن|وَلَا تَحْزَنْ عَلَيْهِمْ}}<ref>«به چیزی که دسته‌هایی از کافران را بدان بهره‌مند کرده‌ایم چشم مدوز و برای آنان اندوه مخور و برای مؤمنان افتادگی کن!» سوره حجر، آیه ۸۸.</ref>  

#خفض جناح برای [[مؤمنان]] « {{متن قرآن|وَاخْفِضْ جَنَاحَكَ لِلْمُؤْمِنِينَ}}<ref>«به چیزی که دسته‌هایی از کافران را بدان بهره‌مند کرده‌ایم چشم مدوز و برای آنان اندوه مخور و برای مؤمنان افتادگی کن!» سوره حجر، آیه ۸۸.</ref>  

#اگر [[پیامبر]] نذیر و منذر است، روشنگر است و با قید مبین آورده است. وانگهی روشن ساختن ماموریت خود، یکی از اوصاف اوست: « {{متن قرآن|وَقُلْ إِنِّي أَنَا النَّذِيرُ الْمُبِينُ}}<ref>«و بگو که این منم که بیم‌دهنده آشکارم» سوره حجر، آیه ۸۹.</ref>

#برخورد با [[پدر]] و [[مادر]] باید با [[مهربانی]] وعطوفت باشد مخصوصا به هنگام [[پیری]] وناتوانی وتوجه دادن به این مسئله که به هنگام [[کودکی]] و [[ناتوانی]] به او [[کمک]] کرده‌اند: « {{متن قرآن|وَاخْفِضْ لَهُمَا}}<ref>«و از سر مهر برای آنان به خاکساری افتادگی کن و بگو پروردگارا! بر آنان بخشایش آور چنان که آنها مرا در کودکی پروردند» سوره اسراء، آیه ۲۴.</ref> {{متن قرآن|جَنَاحَ الذُّلِّ مِنَ الرَّحْمَةِ وَقُلْ رَبِّ ارْحَمْهُمَا كَمَا رَبَّيَانِي صَغِيرًا}}<ref>«و از سر مهر برای آنان به خاکساری افتادگی کن و بگو پروردگارا! بر آنان بخشایش آور چنان که آنها مرا در کودکی پروردند» سوره اسراء، آیه ۲۴.</ref>

#رابطه با [[مردم]] باید براساس [[سلام]] و [[بشارت]] به [[رحمت]] [[پروردگار]] باید باشد « {{متن قرآن|وَإِذَا جَاءَكَ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِآيَاتِنَا فَقُلْ سَلَامٌ عَلَيْكُمْ كَتَبَ رَبُّكُمْ عَلَى نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ}}<ref>«و چون مؤمنان به آیات ما، نزد تو آیند بگو: درود بر شما! پروردگارتان بخشایش را بر خویش مقرّر داشته است: چنانچه هر یک از شما از سر نادانی کار بدی انجام دهد، آنگاه از پس آن توبه کند و به راه آید، چنین است که خداوند آمرزنده‌ای بخشاینده است» سوره انعام، آیه ۵۴.</ref><ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۱، ص ۸۰-۸۵.</ref>.