ادیان عصر رسالت: تفاوت میان نسخه‌ها

#دهری مذهبان وجود مبدأ و خالق و میراننده برای هستی را [[انکار]] می‌کنند و گذر طولانی زمان - دهر - را عامل [[مرگ]] و [[زندگی]] می‌دانند: {{متن قرآن|وَمَا يُهْلِكُنَا إِلَّا الدَّهْرُ}}<ref>«و گفتند: آن (حقیقت زندگی) جز زندگانی ما در این جهان نیست: (دسته‌ای) می‌میریم و (دسته‌ای) زنده می‌شویم و جز روزگار ما را نابود نمی‌کند؛ و آنان را بدان دانشی نیست، آنها جز به پندار نمی‌گرایند» سوره جاثیه، آیه ۲۴.</ref>.

#این [[اعتقاد]] آنان براساس ظن وگمان است و [[علم]]، [[آگاهی]] به آن ندارند و [[دلیل]] براساس [[علم]]، [[آگاهی]] ارائه نمی‌دهند {{متن قرآن|وَمَا لَهُمْ بِذَلِكَ مِنْ عِلْمٍ إِنْ هُمْ إِلَّا يَظُنُّونَ}}<ref>«و گفتند: آن (حقیقت زندگی) جز زندگانی ما در این جهان نیست: (دسته‌ای) می‌میریم و (دسته‌ای) زنده می‌شویم و جز روزگار ما را نابود نمی‌کند؛ و آنان را بدان دانشی نیست، آنها جز به پندار نمی‌گرایند» سوره جاثیه، آیه ۲۴.</ref>.

#این متولیان بت‌ها حلال و حرام‌های خود ساخته با انگیزه‌های [[منفعت]] طلبانه را به خدانسبت می‌دهند و در [[حقیقت]] به [[خداوند]] افترا می‌زنند و [[خداوند]] آنها را به‌دلیل افترا برخدا مجازات خواهد کرد: {{متن قرآن|افْتِرَاءً عَلَيْهِ سَيَجْزِيهِمْ بِمَا كَانُوا يَفْتَرُونَ}}<ref>«و به پندار خویش گفتند که: این چارپایان و این کشتزار حرام است جز آن کس که ما بخواهیم آن را نباید بخورد و چارپایانی است که (سوار شدن بر) پشت آنها حرام است و چارپایانی است که نام خداوند را (در ذبح) بر آنها نمی‌برند؛- (همه) برای دروغ بافتن بر اوست - به زود» سوره انعام، آیه ۱۳۸.</ref> راه رسم نیاکان [[مذهب]] گروهی از [[مردم]] [[جاهلی]] [[عصر پیامبر]] که حتی کارهای [[زشت]] - فاحشه - مثل [[طواف]] کردن عریان و [[پیروی]] از [[ظلم]] [[ستم]] سران را با آن توجیه می‌کردند و [[دستور]] [[خدا]] می‌دانستند: {{متن قرآن|وَإِذَا فَعَلُوا فَاحِشَةً قَالُوا وَجَدْنَا عَلَيْهَا آبَاءَنَا وَاللَّهُ أَمَرَنَا بِهَا}}<ref>«و چون کاری زشت کنند گویند: پدرانمان را بر همین کار یافته‌ایم و خداوند ما را به آن فرمان داده است، بگو: بی‌گمان خداوند به کار زشت فرمان نمی‌دهد؛ آیا درباره خداوند چیزی می‌گویید که نمی‌دانید؟» سوره اعراف، آیه ۲۸.</ref><ref>أصول [[الکافی]]: {{عربی|عدة من أصحابنا عن أحمد بن محمد عن الحسین بن سعید عن أبی وهب عن محمد بن منصور قال: سئلته عن قول [[الله]] عز و جل}}: {{متن قرآن|وَإِذَا فَعَلُوا فَاحِشَةً قَالُوا وَجَدْنَا عَلَيْهَا آبَاءَنَا وَاللَّهُ أَمَرَنَا بِهَا قُلْ إِنَّ اللَّهَ لَا يَأْمُرُ بِالْفَحْشَاءِ أَتَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ}}«و چون کاری زشت کنند گویند: پدرانمان را بر همین کار یافته‌ایم و خداوند ما را به آن فرمان داده است، بگو: بی‌گمان خداوند به کار زشت فرمان نمی‌دهد؛ آیا درباره خداوند چیزی می‌گویید که نمی‌دانید؟» سوره اعراف، آیه ۲۸. {{عربی|قال: فقال: هل رأیت أحدا زعم ان الله أمر بالزنا و شرب الخمر و شیء من هذه المحارم‌؟ فقلت: لا قال: ما هذه الفاحشة التی یدعون ان الله أمرهم بها؟ قلت: الله أعلم و ولیه، فقال: فان هذا فی أئمة الجور ادعوا ان الله أمرهم بالایتمام بقوم لم یأمرهم الله بالایتمام بهم، فرد الله ذلک علیهم، فأخبر انهم قد قالوا علیه الکذب و سمی ذلک منهم فاحشة}}. (تفسیرنورالثقلین ج ۲ ص ۱۷). ترجمه ازامام صادق درباره معنی آیه ۲۸ سوره اعراف {{متن قرآن|وَإِذَا فَعَلُوا فَاحِشَةً قَالُوا وَجَدْنَا عَلَيْهَا آبَاءَنَا وَاللَّهُ أَمَرَنَا بِهَا}} «و چون کاری زشت کنند گویند: پدرانمان را بر همین کار یافته‌ایم و خداوند ما را به آن فرمان داده است، بگو: بی‌گمان خداوند به کار زشت فرمان نمی‌دهد؛ آیا درباره خداوند چیزی می‌گویید که نمی‌دانید؟» سوره اعراف، آیه ۲۸. سؤال شد... فرمودند درباره امامان جور و ستم پیشه است که امامت واعمال خودرا به خدا نسبت می‌دهند و خداونداین عمل آنان را تکذیب و فاحشه‌ای که به خدا نسبت می‌دهنداعلام می‌کند</ref> و خداوند به [[پیامبر]] به [[پیامبر]] [[فرمان]] می‌دهد که به آنها بگو [[خدا]] به کارهای [[زشت]] - [[فحشا]] - [[فرمان]] نمی‌دهد: {{متن قرآن|قُلْ إِنَّ اللَّهَ لَا يَأْمُرُ بِالْفَحْشَاءِ}}<ref>«و چون کاری زشت کنند گویند: پدرانمان را بر همین کار یافته‌ایم و خداوند ما را به آن فرمان داده است، بگو: بی‌گمان خداوند به کار زشت فرمان نمی‌دهد؛ آیا درباره خداوند چیزی می‌گویید که نمی‌دانید؟» سوره اعراف، آیه ۲۸.</ref> و این سخن و روش آنان براساس [[علم]] و آگاهی نیست: {{متن قرآن|أَتَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ}}<ref>«و چون کاری زشت کنند گویند: پدرانمان را بر همین کار یافته‌ایم و خداوند ما را به آن فرمان داده است، بگو: بی‌گمان خداوند به کار زشت فرمان نمی‌دهد؛ آیا درباره خداوند چیزی می‌گویید که نمی‌دانید؟» سوره اعراف، آیه ۲۸.</ref><ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۱، ص ۸۶.</ref>.