استکبارستیزی در معارف و سیره نبوی: تفاوت میان نسخه‌ها

استکبارستیزی در معارف و سیره نبوی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۱:۳۱

۱ بایت حذف‌شده ، ‏۱۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲

جز

وظیفهٔ شمارهٔ ۲

دیداریویکی‌متن

HeydariBot

۱۱۸٬۲۸۱

ویرایش

@@ خط ۲۳: / خط ۲۳: @@
 *از دیگر نمونه‌های [[مبارزه]] [[سیاسی]] ایشان با [[استکبار]] و [[مستکبران]]، فرستادن [[نامه]] به [[پادشاهان]] سایر کشورها بود؛ در حالی که آنان در اوج قدرتشان بودند و ایشان بدون در نظر گرفتن [[مقام]] و [[شوکت]] این [[پادشاهان]]، آنان را به پذیرفتن [[اسلام]] [[دعوت]] کرد و هشدار داد که اگر [[آیین اسلام]] را نپذیرند، [[گناه]] پیروانشان بر عهده آنان خواهد بود<ref>تاریخ الیعقوبی، ج ۲، ص ۷۷؛ السیرة الحلبیه، ج ۳، ص ۳۴۲ و ذهبی، تاریخ الاسلام، ج ۲، ص ۵۰۴.</ref>.
 ==[[مبارزه]] مسلحانه==
-* [[مبارزه]] مسلحانه هم از دیگر راه‌هایی بود که [[رسول خدا]] {{صل}} در [[مبارزه]] با [[مستکبران]] از آن بهره جست؛ به طوری که [[نقل]] شده است، ایشان بیش از ۲۷ [[غزوه]] و ۳۸ [[سریه ]] علیه  [[دشمنان]] انجام داد<ref>السیرة النبویه، ج ۲، ص ۶۰۹؛ عبدالرحمن سهیلی، الروض الانف، ج ۷، ص ۴۶۷ - ۴۶۸ و ابن کثیر، البدایه و النهایه، ج ۵، ص ۲۱۷.</ref>. با مطالعه [[سیره]] [[پیامبر اعظم]] {{صل}} می‌توان به خوبی به این مطلب دست یافت که [[مبارزه]] مسلحانه، آخرین راهکاری بود که [[پیامبر]] {{صل}} از آن استفاده می‌کرد<ref> [[معصومه اخلاقی|اخلاقی، معصومه]] [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۱۱۲.</ref>.
+* [[مبارزه]] مسلحانه هم از دیگر راه‌هایی بود که [[رسول خدا]] {{صل}} در [[مبارزه]] با [[مستکبران]] از آن بهره جست؛ به طوری که [[نقل]] شده است، ایشان بیش از ۲۷ [[غزوه]] و ۳۸ [[سریه]] علیه  [[دشمنان]] انجام داد<ref>السیرة النبویه، ج ۲، ص ۶۰۹؛ عبدالرحمن سهیلی، الروض الانف، ج ۷، ص ۴۶۷ - ۴۶۸ و ابن کثیر، البدایه و النهایه، ج ۵، ص ۲۱۷.</ref>. با مطالعه [[سیره]] [[پیامبر اعظم]] {{صل}} می‌توان به خوبی به این مطلب دست یافت که [[مبارزه]] مسلحانه، آخرین راهکاری بود که [[پیامبر]] {{صل}} از آن استفاده می‌کرد<ref> [[معصومه اخلاقی|اخلاقی، معصومه]] [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۱۱۲.</ref>.
 * [[جهاد]] با مستکبرانی که قصد [[دشمنی]] و ضربه زدن به [[اسلام]] را داشتند، از [[وظایف]] [[پیامبر]] {{صل}} و [[مسلمانان]] بود و [[خداوند]] به ایشان [[دستور]] داده بود که اگر [[کفار]] پیمان‌های خود را نقض و [[آیین]] شما را [[سرزنش]] و مسخره کردند، با [[پیشوایان]] [[کفر]] بجنگید؛ زیرا آنها به [[پیمان]] [[اعتقادی]] ندارند. شاید (با شدّت عمل) دست بردارند<ref>{{متن قرآن|وَإِن نَّكَثُواْ أَيْمَانَهُم مِّن بَعْدِ عَهْدِهِمْ وَطَعَنُواْ فِي دِينِكُمْ فَقَاتِلُواْ أَئِمَّةَ الْكُفْرِ إِنَّهُمْ لاَ أَيْمَانَ لَهُمْ لَعَلَّهُمْ يَنتَهُونَ}}؛ و اگر پیمانشان را پس از بستن بشکنند و به دینتان طعنه زنند با پیشگامان کفر که به هیچ پیمانی پایبند نیستند کارزار کنید باشد که باز ایستند؛ سوره توبه، آیه: ۱۲.</ref> و در جای دیگر فرمود: "کسانی که [[ایمان]] دارند، در [[راه خدا]] و آنها که کافرند، در راه [[طاغوت]] ([[بت]] و افراد [[طغیانگر]]) [[پیکار]] میکنند؛ پس شما با [[یاران]] [[شیطان]] [[پیکار]] کنید (و از آنها نهراسید)؛ زیرا نقشه [[شیطان]]، (همانند قدرتش) ضعیف است"<ref>{{متن قرآن|الَّذِينَ آمَنُواْ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَالَّذِينَ كَفَرُواْ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ الطَّاغُوتِ فَقَاتِلُواْ أَوْلِيَاء الشَّيْطَانِ إِنَّ كَيْدَ الشَّيْطَانِ كَانَ ضَعِيفًا }}؛ مؤمنان در راه خداوند جنگ می‌کنند و کافران در راه طاغوت  پس با یاران شیطان کارزار کنید که نیرنگ شیطان، سست است، سوره نساء، آیه: ۷۶.</ref>. و [[مسلمانان]] همواره به [[پایداری]] در این راه [[تشویق]] می‌شدند<ref>ای پیامبر! مؤمنان را به جنگ (با دشمن) تشویق کن! هرگاه بیست نفر از شما با استقامت باشند، بر دویست نفر غلبه می‌کنند و اگر صد نفر باشند، بر هزار نفر از کسانی که کافر شدند، پیروز می‌شوند؛ زیرا آنها گروهی هستند که نمی‌فهمند. (سوره انفال، آیه ۶۵)</ref><ref> [[معصومه اخلاقی|اخلاقی، معصومه]] [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۱۱۲-۱۱۳.</ref>.