اطاعت در معارف و سیره سجادی: تفاوت میان نسخهها
جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۲
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\[\[(.*)\]\](.*)\"\'\'\'(.*)\'\'\'\"(.*)\<\/div\>\n\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\>\n\n' به '{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = $2 | عنوان مدخل = $4 | مداخل مرتبط = $6 | پرسش مرتبط = }} ') |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۲) |
||
خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
[[امام زینالعابدین]]{{ع}}، [[بصیرت]] و ژرفنگری در [[اطاعت از خداوند]] را موجب [[قوّت]] و [[پایداری]] در [[فرمانبری]] شمرده و از خدا چنین میخواهد: «بار خدایا، قصد مرا در [[اطاعت]] خویش پایدری بخش و بصیرتم را در [[پرستش]] خود [[قوی]] گردان و مرا [[توفیق]] کارهایی ده که با آن از [[آلودگی]] [[گناه]] شستوشویم دهی، و مرا بر [[آیین]] خویش و پیامبرت محمد{{صل}} بمیرانی»<ref>نیایش سیویکم.</ref> | [[امام زینالعابدین]]{{ع}}، [[بصیرت]] و ژرفنگری در [[اطاعت از خداوند]] را موجب [[قوّت]] و [[پایداری]] در [[فرمانبری]] شمرده و از خدا چنین میخواهد: «بار خدایا، قصد مرا در [[اطاعت]] خویش پایدری بخش و بصیرتم را در [[پرستش]] خود [[قوی]] گردان و مرا [[توفیق]] کارهایی ده که با آن از [[آلودگی]] [[گناه]] شستوشویم دهی، و مرا بر [[آیین]] خویش و پیامبرت محمد{{صل}} بمیرانی»<ref>نیایش سیویکم.</ref> | ||
بصیرت در [[دین]]، زمینهساز [[دشمنشناسی]]، به ویژه [[شناخت]] [[شیطان]]، بزرگترین [[دشمن]] انسان، و [[گریز]] از دامهای اوست. بنابراین اطاعت کامل خداوند مقتضی آن است که از اطاعت دشمن او سر بتابیم؛ از همین رو امام{{ع}} چنین [[دعا]] میکند: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ اجْعَلْنَا... وَ لَا نَسْتَجِيبُ لَهُ إِذَا دَعَانَا، نَأْمُرُ بِمُنَاوَأَتِهِ، مَنْ أَطَاعَ أَمْرَنَا، وَ نَعِظُ عَنْ مُتَابَعَتِهِ مَنِ اتَّبَعَ زَجْرَنَا}}؛ «بار خدایا! چنان کن که... چون شیطان آهنگ فریبمان کند، فرمانش اطاعت نکنیم و چون ما را به [[نافرمانی]] از تو بخواند اجابتش ننماییم»<ref>نیایش هفدهم.</ref> | بصیرت در [[دین]]، زمینهساز [[دشمنشناسی]]، به ویژه [[شناخت]] [[شیطان]]، بزرگترین [[دشمن]] انسان، و [[گریز]] از دامهای اوست. بنابراین اطاعت کامل خداوند مقتضی آن است که از اطاعت دشمن او سر بتابیم؛ از همین رو امام{{ع}} چنین [[دعا]] میکند: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ اجْعَلْنَا... وَ لَا نَسْتَجِيبُ لَهُ إِذَا دَعَانَا، نَأْمُرُ بِمُنَاوَأَتِهِ، مَنْ أَطَاعَ أَمْرَنَا، وَ نَعِظُ عَنْ مُتَابَعَتِهِ مَنِ اتَّبَعَ زَجْرَنَا}}؛ «بار خدایا! چنان کن که... چون شیطان آهنگ فریبمان کند، فرمانش اطاعت نکنیم و چون ما را به [[نافرمانی]] از تو بخواند اجابتش ننماییم»<ref>نیایش هفدهم.</ref><ref>اصطلاحات الاصول، علی مشکینی، نشر الهادی، قم، ۱۳۷۴؛ التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، حسن مصطفوی، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، تهران، ۱۳۶۰؛ الصحیفة السجادیة، امام زینالعابدین{{ع}}، نشر الهادی، قم، ۱۴۱۸؛ صحیفه سجادیه، تزجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۷۵.</ref><ref>[[علی اکبر شایستهنژاد|شایستهنژاد، علی اکبر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «اطاعت»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۳۵۰.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == |