ام حکم بنت ابی سفیان: تفاوت میان نسخه‌ها

وی و ۵ [[زن]] دیگر به نام‌های [[فاطمه دختر ابی‌امیه]] و [[ام‌کلثوم]] ([[همسران]] [[عمر]])، [[بروع دختر عقبه|بَرْوَع دختر عُقْبَه]]، [[عبده دختر عبدالعزی|عَبدَه دختر عبدالعزّی]] و هنده دختر ابوجهل هنگام [[مهاجرت]] شوهرانشان به [[مدینه]] از [[همراهی]] آنان سر باز زدند، ازاین‌رو <ref>المحبر، ص ۴۳۲ ـ ۴۳۳؛ روض‌الجنان، ج ۱۹، ص ۱۶۸.</ref> [[همسر]] [[ام‌حکم]] ([[عیاض بن غنم فهری|عِیاض بن غَنْم فِهری]]) وی را به سبب بقای بر [[کفر]] یا [[ارتداد]] [[طلاق]] داد.<ref>المغازی، ج ۲، ص ۶۳۳.</ref> او سپس با [[عبدالله بن عثمان ثقفی]] [[ازدواج]] کرد و به [[طائف]] رفت و پس از اینکه شوهرش در [[حمله]] [[مسلمانان]] به طائف در [[سال نهم هجری]] کشته شد<ref>المحبر، ص ۱۰۵؛ تفسیر ابن ابی حاتم، ج ۱۰، ص ۳۳۵۰.</ref> به [[اسلام]] گروید و با [[پیامبر اکرم]]{{صل}} [[بیعت]] کرد.<ref>تفسیر ابن ابی حاتم، ج ۱۰، ص ۳۳۵۰؛ تاریخ دمشق، ج۷۰، ص ۲۱۹.</ref> برخی اسلام وی را هنگام [[فتح مکّه]] ([[سال هشتم هجری]]) دانسته‌اند<ref>تاریخ دمشق، ج ۷۰، ص ۲۱۹.</ref> که باتوجّه به [[مرگ]] همسر او در محاصره طائف، درست نمی‌نماید. امّ‌حکم در [[زمان]] [[حکومت]] برادرش [[معاویه]] به [[شام]] رفت. وی از همسر دومش [[فرزندی]] داشت که به [[عبدالرحمن ‌بن‌ ام‌حکم]] [[شهرت]] یافت و از طرف معاویه به [[امارت کوفه]] و سپس [[مصر]] گمارده شد. امّ‌حکم در ماجرای [[اعتراض]] [[مصریان]] به فرزندش، در حضور معاویه و [[سفیر]] مصر، به شدت از پسرش [[دفاع]] کرد. [[سفیر]] مصر به امّ حکم گفت: به [[خدا]] [[سوگند]] نه ازدواجت [[میمون]] بود و نه فرزندت نجیب.<ref>تاریخ طبری، ج ۳، ص ۲۵۳ ـ ۲۵۴.</ref> امّ حکم را از [[راویان]] طبقه دوم [[تابعان]] شام برشمرده‌اند <ref>اعلام النساء، ج ۱، ص ۲۷۹.</ref>.<ref>[[مرتضی اورعی|اورعی، مرتضی]]، [[ام حکم بنت ابی سفیان (مقاله)|مقاله «ام حکم بنت ابی سفیان»]]، [[ دائرة المعارف قرآن کریم ج۴ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۴.</ref>

# [[پرونده:000055.jpg|22px]] [[مرتضی اورعی|اورعی، مرتضی]]، [[ام حکم بنت ابی سفیان (مقاله)|مقاله «ام حکم بنت ابی سفیان»]]، [[ دائرة المعارف قرآن کریم ج۴ (کتاب)|''' دائرة المعارف قرآن کریم ج۴''']]