پرش به محتوا

انجمن حجتیه: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جز (جایگزینی متن - '↵{{پرسمان فرقه‌های انحرافی}}' به ' == پرسش‌های وابسته == {{پرسمان فرقه‌های انحرافی}}')
خط ۱۵: خط ۱۵:
# '''[[بهائیت‏]]:''' در این بخش، فقط متدینان روی آن حساسیت داشتند و پس از شهریور ۱۳۲۰ ش متوجه [[نفوذ]] آن در دستگاه [[اداری]] پهلوی شده، به [[مبارزه]] با آن پرداختند. طبعا از نگاه متدینان، خطر [[بهائیان]] نه فقط کمتر از حزب [[توده]] نبود، بلکه پس از سرکوبی حزب توده در سال‏های ۳۲ ـ ۳۶ جدّی‏‌تر هم شده بود<ref>رسول جعفریان، جریان‏ها و سازمان‏های مذهبی سیاسی ایران، ص۳۶۸.</ref>.
# '''[[بهائیت‏]]:''' در این بخش، فقط متدینان روی آن حساسیت داشتند و پس از شهریور ۱۳۲۰ ش متوجه [[نفوذ]] آن در دستگاه [[اداری]] پهلوی شده، به [[مبارزه]] با آن پرداختند. طبعا از نگاه متدینان، خطر [[بهائیان]] نه فقط کمتر از حزب [[توده]] نبود، بلکه پس از سرکوبی حزب توده در سال‏های ۳۲ ـ ۳۶ جدّی‏‌تر هم شده بود<ref>رسول جعفریان، جریان‏ها و سازمان‏های مذهبی سیاسی ایران، ص۳۶۸.</ref>.


برابر خطر دوم، [[عالمان]] و [[مراجع تقلید]] به [[مبارزاتی]] جدّی دست زدند. از میانه دهه ۳۰ یک [[تشکل مذهبی‏]] ویژه با [[هدف]] [[مبارزه با بهائیت]] [[تهران]] و سپس دیگر [[شهرها]] پدید آمد. انجمن خیریه حجّتیه مهدویه در سال ۱۳۳۲ ش با تلاش [[شیخ محمود ذاکرزاده تولایی]] معروف به [[شیخ محمود حلبی]] (١٢٧٩-١٣٧٦ ه‍‌ش) با همکاری [[سید رضا آل رسول]]، [[سید محمد حسین عصار]]، [[سید حسین سجادی]]، [[غلام حسین حاج محمد تقی]] که عمدتاً تاجر بودند، تأسیس شد<ref>در جستجوی قائم، پورطباطبایی، ص۳۸۹.</ref> و تا [[پیروزی انقلاب اسلامی]] به فعالیت [[فرهنگی]] بر [[ضد]] این [[فرقه]] [[اشتغال]] داشتند و تلاش می‏‌کردند افزون بر جمع‏‌آوری اطلاعات، به [[تربیت]] نیرو برای مقابله با [[بهائیان]] و [[تبلیغات]] آنان بپردازند. از آنجا که کار عمده آقای حلبی پس از شهریور بیست، کارهای [[تبلیغی]] در قالب [[منبر]] بود و در این کار، [[مهارت]] و [[شهرت]] خاصی به دست آورده بود، همراه جمعی از فعالان مذهبی [[مشهد]] و نیز انجمن‌‏ها و هیئت‏‌های مذهبی، به طور [[منظم]] با بهائیان درگیر شدند<ref>رسول جعفریان، جریان‏ها و سازمان‏های مذهبی سیاسی ایران، ص۳۶۸.</ref>.<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۲ (کتاب)|درسنامه مهدویت ج۲]]، ص۱۹۷، ۱۹۸.</ref>
برابر خطر دوم، [[عالمان]] و [[مراجع تقلید]] به [[مبارزاتی]] جدّی دست زدند. از میانه دهه ۳۰ یک [[تشکل مذهبی‏]] ویژه با [[هدف]] [[مبارزه با بهائیت]] [[تهران]] و سپس دیگر [[شهرها]] پدید آمد. انجمن خیریه حجّتیه مهدویه در سال ۱۳۳۲ ش با تلاش [[شیخ محمود ذاکرزاده تولایی]] معروف به [[شیخ محمود حلبی]] (١٢٧٩-١٣٧٦ ه‍‌ش) با همکاری [[سید رضا آل رسول]]، [[سید محمد حسین عصار]]، [[سید حسین سجادی]]، [[غلام حسین حاج محمد تقی]] که عمدتاً تاجر بودند، تأسیس شد<ref>در جستجوی قائم، پورطباطبایی، ص۳۸۹.</ref> و تا [[پیروزی انقلاب اسلامی]] به فعالیت [[فرهنگی]] بر [[ضد]] این [[فرقه]] [[اشتغال]] داشتند و تلاش می‏‌کردند افزون بر جمع‏‌آوری اطلاعات، به [[تربیت]] نیرو برای مقابله با [[بهائیان]] و [[تبلیغات]] آنان بپردازند. از آنجا که کار عمده آقای حلبی پس از شهریور بیست، کارهای [[تبلیغی]] در قالب [[منبر]] بود و در این کار، [[مهارت]] و [[شهرت]] خاصی به دست آورده بود، همراه جمعی از فعالان مذهبی [[مشهد]] و نیز انجمن‌‏ها و هیئت‏‌های مذهبی، به طور [[منظم]] با بهائیان درگیر شدند<ref>رسول جعفریان، جریان‏ها و سازمان‏های مذهبی سیاسی ایران، ص۳۶۸.</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۲ (کتاب)|درسنامه مهدویت ج۲]]، ص۱۹۷، ۱۹۸.</ref>


با نگاهی به گفته‌ها و نوشته‌های طرفداران این نظریه و دلایلی که بدان استناد کرده‌اند، می‌توان گفت این [[باور]] [[انحرافی]] از سه راه سرچشمه گرفته است:
با نگاهی به گفته‌ها و نوشته‌های طرفداران این نظریه و دلایلی که بدان استناد کرده‌اند، می‌توان گفت این [[باور]] [[انحرافی]] از سه راه سرچشمه گرفته است:
#برداشت نادرست از روایاتی که گسترش [[ستم]] و [[فساد]] را از [[نشانه‌های ظهور امام زمان]]{{ع}} معرفی می‌کند.
#برداشت نادرست از روایاتی که گسترش [[ستم]] و [[فساد]] را از [[نشانه‌های ظهور امام زمان]]{{ع}} معرفی می‌کند.
#استناد به روایاتی که از هرگونه قیامی در [[عصر غیبت]]، [[نهی]] و به [[سکوت]] و سکون و [[صبر]] بر [[بلاها]]، [[دعوت]] کرده است.
#استناد به روایاتی که از هرگونه قیامی در [[عصر غیبت]]، [[نهی]] و به [[سکوت]] و سکون و [[صبر]] بر [[بلاها]]، [[دعوت]] کرده است.
# [[تفسیر]] نادرست از [[امامت]] و [[رهبری]] و [[تصوّر]] اینکه تشکیل [[حکومت در عصر غیبت]]، دخالت در قلمرو کار [[معصوم]]{{ع}} است<ref>چشم‌به‌راه مهدی، ص۱۰۸.</ref>.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۲۷۰.</ref>
# [[تفسیر]] نادرست از [[امامت]] و [[رهبری]] و [[تصوّر]] اینکه تشکیل [[حکومت در عصر غیبت]]، دخالت در قلمرو کار [[معصوم]]{{ع}} است<ref>چشم‌به‌راه مهدی، ص۱۰۸.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۲۷۰.</ref>


اساسنامه انجمن حاوی اصولی بود که چهارچوب فعالیت آن را مشخص می‏‌کرد: [[تبلیغ دین اسلام]] و [[مذهب جعفری]] و [[دفاع علمی]] از آن، تشکیل کنفرانس‏‌ها و سمینارهای علمی و [[دینی]] در نقاط گوناگون [[کشور]] با رعایت مقررات عمومی، چاپ و پخش جزوات و نشریه‌‏های علمی و دینی با رعایت مقررات مطبوعاتی کشور، تأسیس کلاس‌‏های [[تعلیم]] و [[تدریس]] [[اخلاق]] و [[معارف اسلامی]] با رعایت مقررات عمومی، ایجاد کتابخانه و قرائت‌خانه و اماکن ورزشی با رعایت [[قوانین]] مربوطه، انجام امور خیریه عمومی و مساعدت فرهنگی مؤسسات [[اسلامی]] و برقراری تماس با مجامع بین‌المللی با نظر [[مقامات]] ذی صلاحیت و... در تبصره دوم این اساس‏نامه تأکید شده بود که «انجمن به هیچ‏وجه در [[امور سیاسی]] [[مداخله]] نخواهد داشت و نیز مسؤلیت هر نوع دخالتی را که در زمینه‌‏های [[سیاسی]] از طرف افراد منتسب به انجمن صورت گیرد، بر عهده نخواهد داشت». این، همان تبصره‌‏ای بود که [[انقلابیون]] پیش و پس از [[انقلاب]]، از آن ناراحت بودند.
اساسنامه انجمن حاوی اصولی بود که چهارچوب فعالیت آن را مشخص می‏‌کرد: [[تبلیغ دین اسلام]] و [[مذهب جعفری]] و [[دفاع علمی]] از آن، تشکیل کنفرانس‏‌ها و سمینارهای علمی و [[دینی]] در نقاط گوناگون [[کشور]] با رعایت مقررات عمومی، چاپ و پخش جزوات و نشریه‌‏های علمی و دینی با رعایت مقررات مطبوعاتی کشور، تأسیس کلاس‌‏های [[تعلیم]] و [[تدریس]] [[اخلاق]] و [[معارف اسلامی]] با رعایت مقررات عمومی، ایجاد کتابخانه و قرائت‌خانه و اماکن ورزشی با رعایت [[قوانین]] مربوطه، انجام امور خیریه عمومی و مساعدت فرهنگی مؤسسات [[اسلامی]] و برقراری تماس با مجامع بین‌المللی با نظر [[مقامات]] ذی صلاحیت و... در تبصره دوم این اساس‏نامه تأکید شده بود که «انجمن به هیچ‏وجه در [[امور سیاسی]] [[مداخله]] نخواهد داشت و نیز مسؤلیت هر نوع دخالتی را که در زمینه‌‏های [[سیاسی]] از طرف افراد منتسب به انجمن صورت گیرد، بر عهده نخواهد داشت». این، همان تبصره‌‏ای بود که [[انقلابیون]] پیش و پس از [[انقلاب]]، از آن ناراحت بودند.
۱۱۸٬۲۸۱

ویرایش