تاریخ‌گذاری قرآن در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

مهم‌ترین فایده آن [[تفسیر]] صحیح و روشن [[آیات قرآن]] است، زیرا اوضاع و مقتضیات عصر [[رسالت پیامبر اسلام]]{{صل}} قراین حالی و مقامی آیات قرآن به شمار می‌روند و هر [[کلام]] بدون لحاظ قرائنش به [[درستی]] و روشنی فهمیده نمی‌شود. اگرچه جاوید بودن [[قرآن‌کریم]] جای تردید ندارد؛ اما ناظر بودن واحدهای [[نزول قرآن]] به شرایط و رخدادهای عصر رسالت پیامبر اسلام{{صل}} و نزول آنها به اقتضای آن اوضاع و حوادث نیز انکارناشدنی است، از این‌رو شرط [[فهم]] و تفسیر صحیح و روشن قرآن مطالعه اوضاع و حوادثی به شمار می‌رود که واحدهای نزول قرآن به اقتضای آنها نازل شده است. چنین مطالعه‌ای اگر به ترتیب پیدایش و [[پیشرفت]] اوضاع و حوادث باشد، نتایج مطالعه دو چندان خواهد‌شد.

==پیشینه تاریخ‌گذاری قرآن==

#مضمون سوره‌ها؛ مانند موضوع بهشت و دوزخ، [[نشانه‌های الهی]] در طبیعت، داستانهای پیامبران و [[احکام اجتماعی]] [[اسلام]].  

#‌اشارات [[قرآن]] به حوادث تاریخدار.<ref> در آستانه قرآن، ص‌۲۷۷ ـ ۲۸۱؛The Encyclopaedia of Islam: Al- Kuran؛ Encyclopaedia of Quran: Chronology And the Quran.</ref> تلاش ویل مورد توجه خاورشناسان دیگری چون نولدکه، شوالی، رودول، درنبورگ و بلاشر قرار گرفت و آنان معیارهای سه‌گانه و [[نظام]] ۴ طبقه‌ای او را البته با [[تغییر]] ترتیب برخی از سوره‌ها پذیرفتند. نولدکه که او نیز مانند ویل‌آلمانی بود طبقه‌بندی خود را در کتابی به نام [[تاریخ قرآن]] (Geschichte des Qorans) آورد و رودول خاورشناس [[انگلیسی]] طبقه‌بندی‌اش را در ترجمه‌ای که از [[قرآن]] (۱۸۶۱ م.) به دست داد، معمول کرد و در مقدمه آن درباره‌اش توضیح داد. درنبورگ خاورشناس سوئدی طبقه‌بندی خود را در کتابی به نام [[علوم]] مذهبی و [[اسلام]] (۷ ـ ۱۸۷۰ م.) گزارش کرد. به نظر او سوره‌هایی نیز که درباره [[احتجاج]] پیامبر ‌اسلام{{صل}} با [[مشرکان]] [[مکه]] است، در طبقه دوم قرار می‌گیرد. بلاشر خاورشناس فرانسوی طبقه‌بندی خود را در ترجمه‌ای که از قرآن منتشر کرد، معمول ساخت و در مقدمه‌اش به شرح آن پرداخت.<ref>در آستانه قرآن، ص‌۲۷۷ ـ ۲۸۱؛The Encyclopaedia of Islam: Al - Kuran؛ Encyclopaedia of Quran: Chronology and the Quran.</ref> مویر (Muir) خاورشناس انگلیسی که قبل از خاورشناسان یاد شده می‌زیست، [[سوره‌های قرآن]] را در ۶ طبقه، ۵‌طبقه مکی و یک طبقه [[مدنی]] جای داد. طبقات مکی عبارت‌اند از:

#آغاز [[بعثت]] تا [[زمان]] شروع [[دعوت علنی]].  

#از زمان دعوت علنی تا [[سال ششم بعثت]].  

==منابع تاریخ‌گذاری قرآن==

===خود [[قرآن]]===

===[[استقلال]] لفظی و محتوایی===

از دیگر شاخصهای [[قرآنی]] مورد استفاده در تاریخ‌گذاری، [[استقلال]] لفظی و محتوایی فقرهْ آیاتی از یک [[سوره]] و تمامیت مضمون آن فقرهْ [[آیات]] است. از این شاخص در دو صورت می‌توان برای [[شناخت]] سوره‌هایی که به تدریج نازل شده بهره‌برداری کرد.

#در صورتی که هم آن فقرهْ آیات و هم فقرهْ آیات قبل یا بعد از آن، مشتمل بر ذکر رخدادی زمان‌مند باشند و رخداد مذکور در هر یک از فقرهْ آیات از نظر زمانی نسبت به یکدیگر تباعد وقوع داشته باشد؛ برای نمونه در فقرهْ آیات {{متن قرآن|شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِي أُنْزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ هُدًى لِلنَّاسِ وَبَيِّنَاتٍ مِنَ الْهُدَى وَالْفُرْقَانِ فَمَنْ شَهِدَ مِنْكُمُ الشَّهْرَ فَلْيَصُمْهُ وَمَنْ كَانَ مَرِيضًا أَوْ عَلَى سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِنْ أَيَّامٍ أُخَرَ يُرِيدُ اللَّهُ بِكُمُ الْيُسْرَ وَلَا يُرِيدُ بِكُمُ الْعُسْرَ وَلِتُكْمِلُوا الْعِدَّةَ وَلِتُكَبِّرُوا اللَّهَ عَلَى مَا هَدَاكُمْ وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ وَإِذَا سَأَلَكَ عِبَادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ فَلْيَسْتَجِيبُواْ لِي وَلْيُؤْمِنُواْ بِي لَعَلَّهُمْ يَرْشُدُونَ أُحِلَّ لَكُمْ لَيْلَةَ الصِّيَامِ الرَّفَثُ إِلَى نِسَائِكُمْ هُنَّ لِبَاسٌ لَّكُمْ وَأَنتُمْ لِبَاسٌ لَّهُنَّ عَلِمَ اللَّهُ أَنَّكُمْ كُنتُمْ تَخْتَانُونَ أَنفُسَكُمْ فَتَابَ عَلَيْكُمْ وَعَفَا عَنكُمْ فَالآنَ بَاشِرُوهُنَّ وَابْتَغُواْ مَا كَتَبَ اللَّهُ لَكُمْ وَكُلُواْ وَاشْرَبُواْ حَتَّى يَتَبَيَّنَ لَكُمُ الْخَيْطُ الأَبْيَضُ مِنَ الْخَيْطِ الأَسْوَدِ مِنَ الْفَجْرِ ثُمَّ أَتِمُّواْ الصِّيَامَ إِلَى اللَّيْلِ وَلاَ تُبَاشِرُوهُنَّ وَأَنتُمْ عَاكِفُونَ فِي الْمَسَاجِدِ تِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ فَلاَ تَقْرَبُوهَا كَذَلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ آيَاتِهِ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ وَلاَ تَأْكُلُواْ أَمْوَالَكُم بَيْنَكُم بِالْبَاطِلِ وَتُدْلُواْ بِهَا إِلَى الْحُكَّامِ لِتَأْكُلُواْ فَرِيقًا مِّنْ أَمْوَالِ النَّاسِ بِالإِثْمِ وَأَنتُمْ تَعْلَمُونَ}}<ref>«روزهای روزه گرفتن در) ماه رمضان است که قرآن را در آن فرو فرستاده‌اند؛ به رهنمودی برای مردم و برهان‌هایی (روشن) از راهنمایی و جدا کردن حقّ از باطل. پس هر کس از شما این ماه را دریافت (و در سفر نبود)، باید (تمام) آن را روزه بگیرد و اگر بیمار یا در سفر بود، شماری از روزهایی دیگر (روزه بر او واجب است)؛ خداوند برای شما آسانی می‌خواهد و برایتان دشواری نمی‌خواهد و (می‌خواهد) تا شمار (روزه‌ها) را کامل کنید و تا خداوند را برای آنکه راهنمایی‌تان کرده است به بزرگی یاد کنید و باشد که سپاس گزارید. و چون بندگانم درباره من از تو پرسند من نزدیکم، دعاکننده چون مرا بخواند دعا (ی او) را پاسخ می‌دهم؛ پس باید دعوت مرا پاسخ دهند و به من ایمان آورند باشد که راهیاب شوند. آمیزش با زنانتان در شب روزه‌داری برای شما حلال شده است. آنها جامه شما و شما جامه آنهایید. خداوند معلوم داشت که شما با خود نادرستی می‌ورزیدید، بنابراین، از شما در گذشت و شما را بخشود؛ اکنون (می‌توانید) با آنان آمیزش کنید و آنچه خداوند برای شما مقرّر داشته است باز جویید، و تا سپیدی سپیده‌دم از سیاهی (شب)  برای شما آشکار شود (می‌توانید) بخورید و بیاشامید؛ سپس روزه را تا شب به پایان رسانید و در حالی که در مسجدها اعتکاف کرده‌اید از آنان کام مجویید، اینها حدود  خداوند است، به آنها نزدیک نشوید. خداوند این چنین آیاتش را برای مردم روشن می‌گرداند باشد که آنان پرهیزگاری ورزند. و دارایی‌های همدیگر را میان خود به نادرستی مخورید و آنها را (با رشوه) به سوی داوران سرازیر نکنید تا بخشی از دارایی‌های مردم را آگاهانه به حرام بخورید» سوره بقره، آیه ۱۸۵-۱۸۸.</ref> از [[روزه‌داری]] در [[ماه رمضان]] [[سخن]] رفته است و مناسب می‌نماید که در همین ماه نازل شده باشد. در ادامه در فقره آیات {{متن قرآن|يَسْأَلُونَكَ عَنِ الْأَهِلَّةِ قُلْ هِيَ مَوَاقِيتُ لِلنَّاسِ وَالْحَجِّ وَلَيْسَ الْبِرُّ بِأَنْ تَأْتُوا الْبُيُوتَ مِنْ ظُهُورِهَا وَلَكِنَّ الْبِرَّ مَنِ اتَّقَى وَأْتُوا الْبُيُوتَ مِنْ أَبْوَابِهَا وَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ وَقَاتِلُواْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ الَّذِينَ يُقَاتِلُونَكُمْ وَلاَ تَعْتَدُواْ إِنَّ اللَّهَ لاَ يُحِبُّ الْمُعْتَدِينَ وَاقْتُلُوهُمْ حَيْثُ ثَقِفْتُمُوهُمْ وَأَخْرِجُوهُم مِّنْ حَيْثُ أَخْرَجُوكُمْ وَالْفِتْنَةُ أَشَدُّ مِنَ الْقَتْلِ وَلاَ تُقَاتِلُوهُمْ عِندَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ حَتَّى يُقَاتِلُوكُمْ فِيهِ فَإِن قَاتَلُوكُمْ فَاقْتُلُوهُمْ كَذَلِكَ جَزَاء الْكَافِرِينَ فَإِنِ انتَهَوْا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ وَقَاتِلُوهُمْ حَتَّى لاَ تَكُونَ فِتْنَةٌ وَيَكُونَ الدِّينُ لِلَّهِ فَإِنِ انتَهَوْا فَلاَ عُدْوَانَ إِلاَّ عَلَى الظَّالِمِينَ الشَّهْرُ الْحَرَامُ بِالشَّهْرِ الْحَرَامِ وَالْحُرُمَاتُ قِصَاصٌ فَمَنِ اعْتَدَى عَلَيْكُمْ فَاعْتَدُواْ عَلَيْهِ بِمِثْلِ مَا اعْتَدَى عَلَيْكُمْ وَاتَّقُواْ اللَّهَ وَاعْلَمُواْ أَنَّ اللَّهَ مَعَ الْمُتَّقِينَ وَأَنفِقُواْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَلاَ تُلْقُواْ بِأَيْدِيكُمْ إِلَى التَّهْلُكَةِ وَأَحْسِنُواْ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ وَأَتِمُّواْ الْحَجَّ وَالْعُمْرَةَ لِلَّهِ فَإِنْ أُحْصِرْتُمْ فَمَا اسْتَيْسَرَ مِنَ الْهَدْيِ وَلاَ تَحْلِقُواْ رُؤُوسَكُمْ حَتَّى يَبْلُغَ الْهَدْيُ مَحِلَّهُ فَمَن كَانَ مِنكُم مَّرِيضًا أَوْ بِهِ أَذًى مِّن رَّأْسِهِ فَفِدْيَةٌ مِّن صِيَامٍ أَوْ صَدَقَةٍ أَوْ نُسُكٍ فَإِذَا أَمِنتُمْ فَمَن تَمَتَّعَ بِالْعُمْرَةِ إِلَى الْحَجِّ فَمَا اسْتَيْسَرَ مِنَ الْهَدْيِ فَمَن لَّمْ يَجِدْ فَصِيَامُ ثَلاثَةِ أَيَّامٍ فِي الْحَجِّ وَسَبْعَةٍ إِذَا رَجَعْتُمْ تِلْكَ عَشَرَةٌ كَامِلَةٌ ذَلِكَ لِمَن لَّمْ يَكُنْ أَهْلُهُ حَاضِرِي الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَاتَّقُواْ اللَّهَ وَاعْلَمُواْ أَنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ الْحَجُّ أَشْهُرٌ مَّعْلُومَاتٌ فَمَن فَرَضَ فِيهِنَّ الْحَجَّ فَلاَ رَفَثَ وَلاَ فُسُوقَ وَلاَ جِدَالَ فِي الْحَجِّ وَمَا تَفْعَلُواْ مِنْ خَيْرٍ يَعْلَمْهُ اللَّهُ وَتَزَوَّدُواْ فَإِنَّ خَيْرَ الزَّادِ التَّقْوَى وَاتَّقُونِ يَا أُولِي الأَلْبَابِ لَيْسَ عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ أَن تَبْتَغُواْ فَضْلاً مِّن رَّبِّكُمْ فَإِذَا أَفَضْتُم مِّنْ عَرَفَاتٍ فَاذْكُرُواْ اللَّهَ عِندَ الْمَشْعَرِ الْحَرَامِ وَاذْكُرُوهُ كَمَا هَدَاكُمْ وَإِن كُنتُم مِّن قَبْلِهِ لَمِنَ الضَّالِّينَ ثُمَّ أَفِيضُواْ مِنْ حَيْثُ أَفَاضَ النَّاسُ وَاسْتَغْفِرُواْ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ فَإِذَا قَضَيْتُم مَّنَاسِكَكُمْ فَاذْكُرُواْ اللَّهَ كَذِكْرِكُمْ آبَاءَكُمْ أَوْ أَشَدَّ ذِكْرًا فَمِنَ النَّاسِ مَن يَقُولُ رَبَّنَا آتِنَا فِي الدُّنْيَا وَمَا لَهُ فِي الآخِرَةِ مِنْ خَلاقٍ وَمِنْهُم مَّن يَقُولُ رَبَّنَا آتِنَا فِي الدُّنْيَا حَسَنَةً وَفِي الآخِرَةِ حَسَنَةً وَقِنَا عَذَابَ النَّارِ أُوْلَئِكَ لَهُمْ نَصِيبٌ مِّمَّا كَسَبُواْ وَاللَّهُ سَرِيعُ الْحِسَابِ وَاذْكُرُواْ اللَّهَ فِي أَيَّامٍ مَّعْدُودَاتٍ فَمَن تَعَجَّلَ فِي يَوْمَيْنِ فَلاَ إِثْمَ عَلَيْهِ وَمَن تَأَخَّرَ فَلا إِثْمَ عَلَيْهِ لِمَنِ اتَّقَى وَاتَّقُواْ اللَّهَ وَاعْلَمُوا أَنَّكُمْ إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ}}<ref>«از تو درباره ماه‌های نو  می‌پرسند، بگو: آنها زمان نمای مردم و حجّ‌اند؛ و نیکی آن نیست که از پشت  خانه‌ها به درون آنها درآیید بلکه (حقیقت) نیکی (از آن) کسی است که پرهیزگاری ورزد و به خانه‌ها از در درآیید، و از خداوند پروا کنید باشد که رستگار گردید. و در راه خداوند با آنان که با شما جنگ می‌کنند، جنگ کنید اما تجاوز نکنید که خداوند تجاوزکاران را دوست نمی‌دارد. و هر جا بر آنان دست یافتید، بکشیدشان و از همان‌جا که بیرونتان راندند  بیرونشان برانید و (بدانید که) آشوب (شرک)  از کشتار بدتر است و نزد مسجد الحرام با آنان به کارزار نیاغازید مگر در آنجا با شما به جنگ برخیزند در آن صورت اگر به کارزار با شما دست یازیدند شما هم آنان را بکشید که سزای کافران همین است. و اگر دست بازداشتند خداوند آمرزنده‌ای بخشاینده است. و با آنان نبرد کنید تا آشوبی برجا نماند و تنها دین خداوند بر جای ماند، پس اگر دست از (جنگ) بازداشتند (شما نیز دست باز دارید که) جز با ستمگران دشمنی نباید کرد. (این) ماه حرام در برابر (آن) ماه حرام است و حرمت شکنی‌ها قصاص دارد پس هر کس بر شما ستم روا داشت همان‌گونه که با شما ستم روا داشته است با وی ستم روا دارید، و از خداوند پروا کنید و بدانید که خداوند با پرهیزگاران است.و در راه خداوند هزینه کنید و با دست خویش خود را به نابودی نیفکنید و نیکوکار باشید که خداوند نیکوکاران را دوست می‌دارد. و حجّ و عمره را برای خداوند تمام (و کامل) بجا آورید، پس اگر بازداشته شدید ؛ از قربانی آنچه دست دهد (قربانی کنید)، و سر نتراشید تا هنگامی که قربانی به قربانگاه خود برسد، و اگر کسی از شما بیمار بود یا در سر آسیبی داشت (و ناچار از تراشیدن سر شد) بر (عهده) او (جایگزینی) است از روزه گرفتن یا صدقه دادن یا قربانی کردن و چون ایمن شدید آنکه از عمره به حجّ تمتّع می‌پردازد آنچه از قربانی دست دهد (قربانی کند)، و هر کس (که قربانی) نیافت روزه سه روز از ایّام حج و هفت روز هنگامی که (از حج) بازگشتید (بر عهده اوست)؛ این ده روز کامل است؛ این (حکم تمتّع) برای کسی است که خانواده‌اش ساکن مکّه نباشند و از خداوند پروا کنید و بدانید که خداوند سخت کیفر است. حجّ (در) ماه‌های شناخته‌ای  (انجام‌پذیر) است پس کسی که در آن ماه‌ها حجّ می‌گزارد (بداند که) در حجّ، آمیزش  و نافرمانی و کشمکش (روا) نیست و هر کار نیکی کنید خداوند بدان داناست؛ و رهتوشه بردارید و بهترین رهتوشه پرهیزگاری است، و ای خردمندان! از من پروا کنید. بر شما گناهی نیست که (در ایام حج) بخششی از پروردگار خود بخواهید پس چون از عرفات رهسپار شدید در مشعر الحرام خداوند را یاد کنید و او را همان‌گونه که رهنمودتان داده است فرا یاد آورید و بی‌گمان پیش از آن از گمراهان بودید. سپس از همان‌جا که مردم رهسپار می‌شوند رهسپار شوید  و از خداوند آمرزش بخواهید، به راستی خداوند آمرزنده‌ای بخشاینده است. پس چون آیین‌های ویژه حجّتان را انجام دادید خداوند را یاد کنید چونان یادکردتان از پدرانتان یا یادکردی بهتر؛ از مردم کسانی هستند که می‌گویند: پروردگارا! (هر چه می‌خواهی) در این جهان به ما ببخش و آنان را در جهان واپسین بهره‌ای نیست. و از ایشان کسانی هستند که می‌گویند: پروردگارا! در این جهان به ما نکویی بخش و در جهان واپسین هم نکویی ده و ما را از عذاب آتش نگاه دار. آنان از آنچه به دست آورده‌اند بهره‌ای دارند و خداوند حسابرسی سریع است. و خداوند را در روزهایی چند  یاد کنید و آنکه (برای کوچ کردن از منا) بشتابد (و اعمال را) دو روزه (انجام دهد) گناهی نکرده است و آنکه دیر کند (و سه روزه بجای آورد، نیز) گناهی بر او نیست (و این اختیار) برای کسی است که (از محرّمات احرام) پرهیز کرده باشد و از خداوند پروا کنید و بدانید که نزد او گرد آورده می‌شوید» سوره بقره، آیه ۱۸۹-۲۰۳.</ref> درباره [[حج]] سخن گفته شده است که با [[نزول]] در ماه [[ذیحجه]] تناسب دارد. با توجه به اینکه در این دو فقره از آیات [[سوره بقره]] از دو رخداد متباعد الوقوع سخن [[رانده شده]]، باید این دو فقره را که دو ویژگی پیشگفته را نیز دارند، دو واحد نزول تلقی کرد و آن را شاهدی بر نزول تدریجی سوره بقره به شمار آورد. گفتنی است که این دو فقره از آیات سوره بقره بعد از فقرهْ آیات مربوط به [[تغییر قبله]] قرار دارد که در [[رجب]] [[سال دوم هجرت]] رخ داده است،<ref>ر.ک: السیرة النبویه، ج‌۲، ص‌۵۵۰؛ الدرالمنثور، ج‌۶، ص‌۲۶۷.</ref> بر این اساس باید گفت که فقرهْ آیات [[روزه]] در ماه رمضان و فقرهْ آیات[[حج]] در ماه [[ذیقعده]] یا ذیحجه همین سال نازل شده است.

#باید توجه داشت که اسباب نزول [[آیات]] و سور [[قرآن]] تنها در کتب اسباب نزول فراهم نیامده است، از این رو نباید به مراجعه به آنها بسنده کرد. در کتاب‌های اسباب نزول بیشتر روایاتی آمده است که به رخدادهای [[خرد]] و شخصی مربوط است، از این رو برای آشنایی کافی به اسباب نزول قرآن باید به همه روایات و نقل‌هایی که شرایط آن عصر را در تمام ابعاد اعم از مذهبی، [[سیاسی]]، [[اقتصادی]] و [[اجتماعی]] و حتی [[تاریخی]] گزارش می‌کنند، مراجعه کرد. به این ترتیب روایات [[سیره]]، [[مکی و مدنی]]، [[ناسخ و منسوخ]]، اسباب نزول و مهم‌تر از همه خود [[آیات قرآن]] در حوزه مطالعه قرار خواهند گرفت. باید توجه داشت که در اینجا اسباب نزول، تمامی مقتضیات نزول تدریجی [[قرآن‌کریم]] طی ۲۳ سال را در برمی‌گیرند؛ چه رخدادهای خاص و مقطعی یا شرایط عمومی و [[مستمری]] که باعث شده‌اند، مضامین خاصی در [[سوره‌ها]]، متناسب با شرایط خاص [[عرب]] [[حجاز]] در عصر [[نبوت]] [[پیامبر]]{{صل}} بیایند.