درسنامه تاریخ تشیع (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها
جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۲
جز (جایگزینی متن - '\=\=\sدربارهٔ\sپدیدآورنده\s\=\=↵\{\{پدیدآورنده\sکتاب↵\|\sپدیدآورنده\sکتاب\s\=\s(.*)\}\}\n\n\=\=' به '== دربارهٔ پدیدآورنده == {{پدیدآورنده ساده | پدیدآورنده کتاب = $1}} ==') |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۲) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | {{جعبه اطلاعات کتاب | ||
| عنوان | | عنوان = درسنامه [[تاریخ]] [[تشیع]] | ||
| عنوان اصلی | | عنوان اصلی = | ||
| تصویر | | تصویر = 10114191.jpg | ||
| اندازه تصویر | | اندازه تصویر = 200px | ||
| از مجموعه | | از مجموعه = | ||
| زبان | | زبان = فارسی | ||
|زبان اصلی = | |زبان اصلی = | ||
| نویسنده | | نویسنده = [[غلام حسن محرمی]] | ||
| نویسندگان | | نویسندگان = | ||
| تحقیق یا تدوین | | تحقیق یا تدوین = | ||
| زیر نظر | | زیر نظر = | ||
| به کوشش | | به کوشش = | ||
| مترجم | | مترجم = | ||
| مترجمان | | مترجمان = | ||
| ویراستار | | ویراستار = | ||
| ویراستاران | | ویراستاران = | ||
| موضوع | | موضوع = [[تاریخ تشیع]] | ||
| مذهب | | مذهب = [[شیعه]] | ||
| ناشر | | ناشر = [[نشر هاجر (ناشر)|انتشارات نشر هاجر]] | ||
| به همت | | به همت = | ||
| وابسته به | | وابسته به = [[مرکز مدیریت حوزه‌های علمیه خواهران]] | ||
| محل نشر | | محل نشر = قم، ایران | ||
| سال نشر | | سال نشر = ۱۳۹۲ | ||
| تعداد جلد | | تعداد جلد = ۱ | ||
| | | تعداد صفحات = ۳۷۶ | ||
| قطع | | قطع = وزیری | ||
| نوع جلد | | نوع جلد = شومیز | ||
| شابک | | شابک = 978-600-6817-02-6 | ||
| رده‌بندی کنگره | | رده‌بندی کنگره = BP۲۳۹/۲/م۳د۴ ۱۳۹۲ | ||
| رده‌بندی دیویی | | رده‌بندی دیویی = ۲۹۷/۵۳۲ | ||
| شماره ملی | | شماره ملی = ۲۹۵۴۸۳۰ | ||
}} | }} | ||
'''درسنامه [[تاریخ]] [[تشیع]]'''، کتابی است که با زبان فارسی به بررسی ابعاد مختلف [[تاریخ شیعه]] و فراز و نشیب‌های آن می‌پردازد. پدیدآورندهٔ این اثر [[غلام حسن محرمی]] است و [[نشر هاجر (ناشر)|انتشارات نشر هاجر]] انتشار آن را به عهده داشته است. | '''درسنامه [[تاریخ]] [[تشیع]]'''، کتابی است که با زبان فارسی به بررسی ابعاد مختلف [[تاریخ شیعه]] و فراز و نشیب‌های آن می‌پردازد. پدیدآورندهٔ این اثر [[غلام حسن محرمی]] است و [[نشر هاجر (ناشر)|انتشارات نشر هاجر]] انتشار آن را به عهده داشته است. | ||