بنی‌عقده

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

بنی‌عقده از شاخه‌های قبیله بنی حارث بن کعب و از نسل ربیعه معروف به "مُجعِث" و اُبّی پسران مُوَیْلِکُ بن کَعْب بن ربیعة بن حارث بن کعب بن عمرو بن علة بن جلد بن مالک (مذحج) بن ادد اند[۱]. این دو برادر را به واسطه نام مادرشان عقده بنت باهله، "بنی‌عقده" خوانده‌اند[۲]. از جمله رجال معروف این قوم می‌توان از حُوَیْص بن ابی مُوَیْلِک نام برد. وی که در واقعه اصحاب فیل همراه با ابرهه و سپاهش، جهت تخریب کعبه به مکه رفته بود، به قهر الهی گرفتار آمد و هلاک شد[۳]. از بنی‌عقده تا زمان ابن کلبی (م. ۲۰۴) عده اندکی باقی مانده بودند[۴].[۵]

منابع

پانویس

  1. ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۲۶۸. نیز ر.ک: ابن حزم، جمهرة انساب العرب، ص۴۱۶.
  2. ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۲۶۸. نیز ر.ک: ابن حزم، جمهرة انساب العرب، ص۴۱۶.
  3. ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۲۶۸.
  4. ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۲۶۸.
  5. حسینی ایمنی، سید علی اکبر، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت.