فیروزان

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

«فیروزان» یا «پیروزان»[۱] یا «فروزان» [۲]، در منابع کهن و کتاب‌های رجال نام و نشانی ندارد؛ ولی به پندار برخی در روزگار خلیفه دوم و در جنگ با ایران، مسلمانان او را به اسارت گرفته با خود به مدینه بردند[۳]، او اسلام آورد و به غلامی امام حسن (ع)[۴] و سپس فرزندش عبدالله بن حسن بن علی درآمد. فیروزان همراه کاروان حسینی از مدینه به کربلا آمد و هنگامی که در روز عاشورا نوبت جنگ به عبدالله رسید، وی و سه تن دیگر به کمک او شتافتند؛ و فیروزان ۱۵۰ تن[۵] از نیروهای دشمن را به قتل رساند. آن‌گاه عبدالله به یاری‌اش آمد و او را بر ترک خویش نشاند و فیروزان در همان حال جان باخت [۶].[۷]

منابع

  1. جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا

پانویس

  1. روضة الشهدا، ص۳۱۷، کتابفروشی اسلامیة.
  2. وسیلة الدارین، ص۱۸۰.
  3. وسیلة الدارین، ص۱۸۰.
  4. عشره کامله، ص۴۲۶.
  5. ریاض الشهادة، ج۲، ص۱۶۱، ۱۶۲.
  6. روضة الشهدا، ص۳۱۷، کتابفروشی اسلامیة؛ ریاض الشهادة، ج۲، ص۱۶۱، ۱۶۲؛ عشره کامله، ص۴۲۶؛ وسیلة الدارین، ص۱۸۰؛ فرسان الهیجاء، ج۲، ص۲۴؛ کتاب علماء معاصرین، ص۲۷۰.
  7. جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، ص:۳۰۲.