کفاره
مقدمه
کَفاره عبرت است از آن‌چه که گناه و خطا را می‌پوشاند و از کیفر آن جلوگیری می‌کند. ریشه آن از "کفر" است که به معنای پوشاندن و مخفی کردن است. برای بعضی از گناهان جریمه‌ای به نام کفاره قرار داده شده که سبب می‌شود کیفر آن از بین برود. مثلاً کسی که روزه خود را عمداً بخورد، یا در حال احرام، مرتکب یکی از کارهای ممنوع شود، یا قسم بخورد و نذر کند، ولی به آنان عمل نکند، کفاره بر او واجب است.
کفارات در موارد مختلف متفاوت است. مثلاً کفاره روزه‌خواری در ماه رمضان، آزاد کردن یک برده، یا سیر کردن شصت فقیر، یا دو ماه روزه گرفتن است. طبق بعضی روایات، گاهی برخی گرفتاری‌ها و بلاها برای مؤمن، کفاره گناهان اوست تا پاک شود و بدون گناه از دنیا برود[۱].
