آفاق و انفس
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
مقدمه
از نظر قرآن، سراسر خلقت آیات الهی و علائم و نشانه‌هایی برای کشف حقیقت است. قرآن، از جهان خارج انسان به «آفاق» و از جهان درون انسان به «انفس» تعبیر می‌کند[۱]. و از این راه، اهمیّت ویژه ضمیر انسانی را گوشزد می‌نماید. اصطلاح «آفاق و انفس» در ادبیات اسلامی از همین‌جا پدید آمده است[۲][۳]
آیات انفسی
آیات انفسی یعنی آنچه در ضمیر خود انسان وجود دارد[۴].[۵]
آیات آفاقی
آیات آفاقی یعنی آنچه بیرون از ضمیر انسان است: خلقت انسان‌های دیگر، آسمان، زمین، ستارگان، کوه، دریا، گیاه، حیوان، و...[۶][۷]
منابع
پانویس
- ↑
سَنُرِيهِمْ آيَاتِنَا فِي الْآفَاقِ وَفِي أَنْفُسِهِمْ حَتَّى يَتَبَيَّنَ لَهُمْ أَنَّهُ الْحَقُّ
«به زودی نشانه‌های خویش را در گستره‌های بیرون و پیکره‌های درونشان نشان آنان خواهیم داد تا بر آنها روشن شود که او راستین است» سوره فصلت، آیه ۵۳.
- ↑ مجموعه آثار، ج۲، ص۷۱.
- ↑ زکریایی، محمد علی، فرهنگ مطهر، ص ۴۶.
- ↑ مجموعه آثار، ج۳، ص۶۰۸.
- ↑ زکریایی، محمد علی، فرهنگ مطهر، ص ۴۸.
- ↑ مجموعه آثار، ج۳، ص۶۰۸.
- ↑ زکریایی، محمد علی، فرهنگ مطهر، ص ۴۷.
