آل صفوان
مقدمه
آنان، فرزندان سعد بن زید تمیم به شمار آمده، پس از صوفه عهده‌دار منصب اجازه به حجاج شدند [۱]. نخستین کسی که از این خاندان عهده‌دار این منصب شد، صفوان بن حارث[۲] (جناب) بن شجنه بود[۳]. این منصب، پیوسته در این خاندان دست به دست می‌شد تا اینکه اسلام ظهور کرد. آخرین شخص از این طایفه را که عهده‌دار این منصب بود کرب بن صفوان شمرده‌اند[۴].
منابع
پانویس
- ↑ ابن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۱۲۰.
- ↑ ابن کثیر، البدایه و النهایه، ج۷، ص۲۰۶.
- ↑ ابن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۱۲۰؛ ابن کثیر، البدایه و النهایه، ج۷، ص۲۰۶؛ ابن قتیبه، المعارف، ص۷۹.
- ↑ حسینی ایمنی، سید علی اکبر، قبایل عرب مکه، فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۲، ص۲۲۲.