بشیریه
مقدمه
فرقه‌ای از غلاة شیعه و شاخه‌ای از فرقه واقفیه ـ شیعیان هفت امامی ـ و مفوضه هستند. مهم‌ترین عقیده بشیریه که عامل ظهور، استقلال و تمایز آنها از دیگر فرق اسلامی نیز هست، عقیده آنها در باب امامت است. آنان سلسله امامان را به امام موسی بن جعفر (ع) پایان یافته می‌دانند و به امامت امام رضا (ع) و امامان بعد از ایشان معتقد نیستند و معتقدند: امام در زندان هارون الرشید زندانی نگردیده و در آن‌جا نمرده است، بلکه زنده و غایب است و روزی بازمی‌گردد. بشیریه، آشکارا زندانی شدن امام موسی بن جعفر (ع) و شهادت آن حضرت را در زندان هارون انکار می‌کنند. این فرقه معتقدند حضرت موسی بن جعفر (ع)، "قائم" است و "مهدی" و سرانجام برای رهبری مردم و گستراندن عدل بر جهان باز می‌گردد و رجعت می‌کند[۱].[۲]
جستارهای وابسته
- محمد بن بشیر (مؤسس فرقه)
منابع
پانویس
- ↑ معارف و معاریف، ج ۳، ص ۱۹۰.
- ↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۱۶۸؛ محمدی، حسین، رضانامه ص ۱۵۵.