جابر بن سمرة بن جناده عامری سوائی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(تغییرمسیر از جابر بن سمرة العامری)

آشنایی اجمالی

وی از تیره سُواءة بن عامر بن صعصعه از قبیله قیس عَیلان بن مُضَر است[۱]. از این رو، او را «عامری» و «سُوائی»[۲] خوانده‌اند. کنیه‌اش به اختلاف «ابو عبدالله»[۳]، «ابوخالد»[۴] و «ابوسلیمان» [۵] آمده است. مادر وی، خواهر سعد بن ابی وقاص بود[۶]، از جابر نقل شده است که گفت: بیش از صد بار با رسول خدا (ص) نشسته‌ام[۷] و بیش از دو هزار بار با ایشان نماز خوانده‌ام[۸]. نیز از وی روایت شده است که گفت: چندین بار با رسول خدا (ص) نماز عید خواندم که ایشان بدون اذان و اقامه نماز عید خواند [۹]. جابر در کوفه سکونت گزید و خانه‌ای در آن بنا کرد[۱۰]. وی شاهد خطبه عمر در جابیه بود[۱۱]. نام جابر در شمار راویان حدیث غدیر آمده است[۱۲]. او دو حدیث از رسول خدا (ص) نقل کرده است[۱۳] اما بنا بر نقلی، ۱۴۶ حدیث از او نقل کرده‌اند[۱۴]. درگذشت او به اختلاف در سال‌های ۶۶ ۷۳، ۷۶[۱۵] و ۷۴ در زمان ولایت بشر بن مروان بر عراق[۱۶] ثبت شده است[۱۷] در برخی منابع نیز سال ۷۵ آمده[۱۸]، اما برخی، سال ۷۴ را ترجیح داده‌اند[۱۹]. پس از مرگ جابر، عمرو بن حریث بر او نماز گزارد[۲۰]. محدث کوفی، ابوالسائب سالم بن جناده از نوادگان جابر بود[۲۱].[۲۲]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. ابن حزم، جمهرة انساب العرب، ص۲۷۳.
  2. ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۵۴۳.
  3. طبرانی، المعجم الکبیر، ج۲، ص۱۹۴.
  4. ابن ابی حاتم، الجرح و التعدیل، ج۲، ص۴۹۳.
  5. امینی، عبدالحسین، الغدیر، ج۱، ص۲۱.
  6. طبرانی، المعجم الکبیر، ج۲، ص۱۹۴.
  7. طبرانی، المعجم الکبیر، ج۲، ص۱۹۴.
  8. ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۵۴۳.
  9. طوسی، محمد بن حسن، الخلاف، ج۱، ص۶۵۷ و ۶۵۸.
  10. ابن حبان، الثقات، ج۳، ص۵۳؛ ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۵۴۳.
  11. ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ج۱۱، ص۱۹۹.
  12. امینی، عبدالحسین، الغدیر، ج۱، ص۲۱.
  13. ابن حجر، مقدمه فتح، ص۴۷۵.
  14. زرکلی، خیرالدین (م ۱۴۱۰)، الأعلام، ج۲، ص۱۰۴.
  15. مزی، تهذیب الکمال، ج۴، ص۴۳۹.
  16. یا کوفه، ر. ک: ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ج۱۱، ص۲۰۷.
  17. ابن حبان، الثقات، ج۳، ص۵۳.
  18. طوسی، ج۱، ص۶۵۷.
  19. ابن حجر، الاصابه، تهذیب، ج۲، ص۳۵.
  20. ابن حبان، الثقات، ج۳، ص۵۳.
  21. ابن حزم، ص۲۷۳.
  22. خانجانی، قاسم، مقاله «جابر بن سمرة بن جناده عامری سوائی»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص ۳۳۴.