جریبة بن اشیم فقعسی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

آشنایی اجمالی

نسبش جریبة بن اشیم بن عمرو بن وهب بن دثار بن فقعس بن طریف است[۱]. ابن اثیر[۲] معتقد است نسب او به فقعس بن حارث بن ثعلبة بن دودان بن اسد بن خزیمه می‌رسد. وی از بنو اسد از تیره‌های کنانی است[۳]؛ به همین سبب لقبش را اسدی و فقعسی گفته‌اند[۴]. جریبه در جاهلیت از شعرا و شیاطین بنو اسد بود که اسلام آورد[۵]. شاهد بر اسلامش شعری است که او خود سروده است:

بدّلت دیناً بعد دین قد قدمکنت من الذّنب کأنّی فی ظلم
دینی را جایگزین دینی کردم که عمر آن گذشته است و به خاطر گناهانم گویا در ظلمت بودم[۶].

جریبه زمان پیامبر را درک کرد، ولی آن حضرت را ندیده، از این رو ابن حجر[۷] وی را از مخضرمین دانسته است. زرکلی[۸] می‌گوید: وی از جمله کسانی بود که گمان می‌کرد هر کس مرکبش بر روی قبرش کشته شود با آن محشور خواهد شد.[۹]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. بلاذری، أنساب الاشراف، ج۱۱، ص۱۶۲؛ ابن ماکولا، الإکمال، ج۲، ص۶۸.
  2. ابن اثیر، اسد الغابه، ج۲، ص۱۸۱.
  3. ابن سلام، ابوعبید القاسم، کتاب النسب، ص۲۲۶.
  4. ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۶۳۴.
  5. ابن ماکولا، الإکمال، ج۲، ص۶۸؛ ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۶۳۴.
  6. ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۶۳۴.
  7. ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۶۳۴.
  8. زرکلی، الأعلام، ج۲، ص۱۱۹.
  9. ابوالقاسمی، عظیم، مقاله «جریبة بن اشیم فقعسی»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص ۳۸۴.