حفر

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

«حفر» در لغت «به خاکی که از حفره خارج می‌‌شود» یا «به مکانی که خندق و چاه در آن حفر می‌‌شود،» گفته می‌‌شود.[۱] این نام، موضعی است در بصره و آن «حفر ابوموسی اشعری» است، بین فلج و فلیج در پنج مرحله‌ای بصره.[۲]از حفر همچنین به عنوان خندقی بین دجله و فرات که توسط کسری حفر شد، یاد شده است.[۳] از مواضع دیگری هم تحت عنوان «الحَفَر» نام برده شده که یاقوت حموی درکتاب خود - معجم البلدان - به مواردی از آن اشاره کرده است.[۴] برخی از محققین معاصر نیز، از حفر به عنوان دره‌ای در شمال شرقی نجد - که حفر الباطن خوانده می‌‌شود - یاد کرده‌اند و آورده اند: امروزه در این موضع شهری بنا شده که به «مدینة حفر الباطن» و «مدینة الحفر» نامیده می‌‌شود.[۵].[۶]

منابع

پانویس

  1. یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۲، ص۲۷۵.
  2. بکری، معجم ما استعجم، ج۲، ص۴۵۷.
  3. بکری، معجم ما استعجم، ج۲، ص۴۵۷.
  4. ر. ک. یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۲، ص۲۷۵-۲۷۶.
  5. .به نظر می‌‌رسد موضعی را که این محقق با عنوان «حَفَر» یاد کرده، همان موضع مد نظر یاقوت حموی باشد که در کتابش از آن با عنوانی جداگانه، تحت نام «حَفر (با سکون فاء)» نام برده است. حموی، یکی از مواضع این حَفر (با سکون فاء) را، «وادی حفر» یاد کرده است. (یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۲، ص۲۷۵)
  6. بلادی، عاتق بن غيث، معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة ص۱۷۸.