سید مرتضی علم الهدی (پدیدآورنده)

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
سید مرتضی
(ابوالقاسم علی بن حسین بن موسی علوی موسوی)
لقبسید مرتضی، شریف مرتضی، ذوالمجدین و علم‌الهدی
تاریخ درگذشت۴۳۶ ق
آرامگاهحرم امام حسین (ع) - کربلا (عراق)
محل زندگیبغداد
ملیتعراقی
زبانعربی
پیشهمرجع تقلید
منصبمحدث، فقیه، اصولی، متکلم
دیناسلام
مذهبشیعه اثناعشری
اطلاعات علمی
تحصیلاتاجتهاد
استادانشیخ مفید،
محمد بن محمد بن نعمان،
محمد بن موسی خوارزمی،
حسن بن عبد الله سیرافی،
عثمان بن جنی موصلی و ابو سعید
شاگردانشیخ طوسی،
قاضی ابن براج،
ابوالصلاح حلبی،
ابوالفتح کراجکی
سالار دیلمی
آثار«الانتصار»
«جمل العلم و العمل»
«الذریعه فی اصول الشریعه»
«المحکم و المتشابه»
«المختصر»
«ما تفردت به الامامیه من المسائل الفقهیه»
«المصباح»
«الناصریات»

ابوالقاسم علی بن حسین بن موسی علوی موسوی (۳۵۵ ق، بغداد - ۴۱۳ ق، کربلا) مشهور به سید مرتضی یا علم‌الهدی، وی در بسیاری از علوم عصر خویش چون کلام، فقه، اصول، تفسیر، فلسفه، فلک و انواع علوم ادبی به نگارش آثاری دست زد. او رابطه نزدیکی با سلاطین آل بویه و خلفای عباسی داشت. او در اشعارش خلیفة القائم و تعداد دیگری از خلفای عباسی را مدح گفته است. او در سال ۴۰۶ ق به سمت نقیب طالبیان بغداد منصوب شد؛ مناصبی که پیش از او پدر و برادرش شریف رضی بر عهده داشتند. چهره شناخته شده سید در مسائل فرهنگی و سیاسی برای حاکمان وقت نیز قابل احترام بود؛ چنان‌که وقتی در جریان حمله عیاران به خانه سید مرتضی، آن خانه ویران[۱] و پس از چندی بازسازی شد، سید وقتی قصد رفتن به خانه نوسازی شده را داشت، همه فرماندهان و شخصیت‌های مشهور سیاسی از سوی خلیفه مأموریت یافتند تا متواضعانه پیشاپیش سید راه رفته و در ستایش او سرود بخوانند.

استادان

او تحصیلات مقدمات و سطح را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: شیخ مفید، محمد بن محمد بن نعمان، محمد بن موسی خوارزمی، حسن بن عبد الله سیرافی، عثمان بن جنی موصلی و ابو سعید فرا گرفت.

کتاب‌های منتشر شده

به زبان عربی

  1. الانتصار؛
  2. جمل العلم و العمل؛
  3. الذریعه فی اصول الشریعه؛
  4. المحکم و المتشابه؛
  5. المختصر؛
  6. ما تفردت به الامامیه من المسائل الفقهیه؛
  7. الناصریات؛
  8. الذخیرة فی علم الکلام؛
  9. الشافی فی الامامة؛
  10. الملخّص فی اصول الدین؛
  11. المقنع فی الغیبة؛
  12. تنزیه الانبیاء.

شاگردان

جستارهای وابسته

پانویس

  1. اسماعیل‌بن‌عمروبن‌کثیر دمشقی، البدایة و النهایة، ج۱۲، ص۱۹؛ عبدالحی‌بن‌احمد العکری الدمشقی، شذرات الذهب، ج۵، ص۸۱.