سیف الاسلام

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

سیف الاسلام، لقبی بود که به سرداران جنگی اسلام می‌دادند و همواره میان سرداران حکومت‌ها مرسوم بود. درباره زبیر آمده است: "و هو أول من سلّ سيفه في الإسلام"[۱]. بعدها این لقب، لقب "ظهیرالدین طغتگین" مؤسس اتابکان دمشق (۴۹۷ ﻫ.ق) گردید[۲].[۳]

منابع

پانویس

  1. الاعلام، ج۳، ص۴۳؛ سیره ابن هشام، ج۱، ص۲۶۸.
  2. فرهنگ معین، ج۵، ص۱۱۲۰.
  3. فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی، ص ۱۲۴.