فتنه باب (کتاب)
| فتنه باب | |
|---|---|
 | |
| زبان | فارسی |
| نویسنده | اعتضاد السلطنه |
| به کوشش | عبدالحسین نوایی |
| موضوع | بابیگری |
| مذهب | شیعه |
| ناشر | [[:رده:انتشارات * انتشارات علم
|
| محل نشر | تهران، ایران |
| سال نشر |
|
| تعداد صفحه | ۲۱۸ |
| شابک | ۹۶۴-۴۰۵-۴۱۰-۵ |
| شماره ملی | م۸۳-۲۹۷۲۴ |
فتنه باب، کتابی است که با زبان فارسی به بررسی فرقه بابیه می‌پردازد. پدیدآورندهٔ این اثر اعتضاد السلطنه بوده و به کوشش عبدالحسین نوایی گردآوری شده است. انتشارات علم انتشار آن را به عهده داشته است.
دربارهٔ کتاب
در معرفی این کتاب آمده است: «این تألیف حاوی اطلاعاتی است درباره فرقه بابیه و معرفی سرکردگان آنکه در بخش نخست این عناوین جمع آمده است: "سید علی محمد باب"، "ذکر فتنه جماعت بابیه در زنجان"، "سید یحیی پسر آقا سید جعفر دارابجردی"، "ملا شیخ علی ترشیزی" و "دستگیری و قتل هفت نفر از بابیه". در بخش دوم سه مقاله به چشم می‌خورد که مقاله نخست درباره چگونگی شکل‌گیری فتنه بابیه است. دو مقاله دیگر نیز به معرفی این اشخاص اختصاص دارد: قرة العین، میرزا یحیی و میرزا حسین علی».
فهرست کتاب
- سید علی محمد
- ذکر فتنه جماعت بابیه در زنجان
- سید یحیی پسر آقا سید جعفر دارابجردی
- ملا شیخ علی ترشیزی
- دستگیری و قتل هفت نفر از بابیه
- سه مقاله
- مقاله اول
- مقاله دوم – قرة العین
- مقاله سوم – میرزایحیی – میرزا حسینعلی
- توضیحات
دربارهٔ پدیدآورندگان
-
عبدالحسین نوایی
(محقق) -
علی قلی میرزا اعتضاد السلطنه
(پدیدآورنده)
- علی قلی میرزا اعتضاد السلطنه (متولد ۱۱۹۸ش، متوفی ۱۲۵۹)، پسر پنجاه و چهارم فتحعلی‌شاه و عموی محمدشاه، ریاست مدرسه دارالفنون و تأسیس وزارت علوم و عضویت در دارالشورای کبری ازجمله فعالیت‌های وی است. او چندین جلد کتاب به رشته تحریر درآورده است. «فتنه باب»، «سرگذشت امامزادگان شهر ری»، «اکسیر التواریخ»، «فلک السعادة» و «نرجمه کتاب گفتار در روش دکارت» برخی از این آثار است.[۱]
- آقای دکتر عبدالحسین نوایی (متولد ۱۳۰۲ش، متوفی ۱۳۸۳ش)، تحصیلات دانشگاهی خود را در مقطع دکتری دانشکده حقوق به اتمام رساند. عضویت در هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی ازجمله فعالیت‌های وی است. او علاوه بر تدریس دروس دانشگاهی چندین جلد کتاب و مقاله به رشته تحریر درآورده است. «اسناد تاریخی ایران»، «تصحیح و تعلیق کتاب احسن التواریخ»، «اسطوره اهل حق» و «مهد علیا» برخی از این آثار است.[۲]
