نامۀ ۱۳ نهج البلاغه

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

امام (ع) در این نامه مالک اشتر را به فرماندهی سپاه که پیش‌تر به سوی معاویه روانه کرده بود برمی‌گزیند و برتری‌های وی را به آن دو گوشزد می‌کند.

این نامه را پیش از رضی، نصر بن مزاحم منقری در وقعة الصفین و ابن اعثم در الفتوح گزارش کرده‌اند. از شواهد تاریخی چنین برمی‌آید که تاریخ صدور این نامه سال ۳۶ هجری است.

فرازی از نامه

من مالک اشتر پسر حارث را بر شما و سپاهیانی که در فرمان شماست، امیر کردم. گفته او را بشنوید و از وی فرمان برید! او را چون زره و سپر نگهبان خود کنید که مالک نه سستی است و نه لغزش؛ نه کندی کند آن‌جا که شتاب باید و نه شتاب گیرد آن‌جا که کندی شاید[۱].

منابع

پانویس