وحی قرآنی (مقاله)
وحی قرآنی | |
---|---|
رتبه علمی | علمی پژوهشی |
زبان | فارسی |
نویسنده | جعفر سبحانی |
موضوع | مجاری علم لدنی، وحی، وحی در قرآن |
مذهب | شیعه |
منتشر شده در | فصلنامه کلام اسلامی |
وابسته به | مؤسسه تحقیقاتی و تعلیماتی امام صادق (ع) |
محل نشر | قم، ایران |
تاریخ نشر | بهار ۱۳۸۷ |
شماره | ۶۵ |
شماره صفحات | از صفحه ۴ تا ۱۸ مجله |
ناشر الکترونیک | پایگاه مجلات تخصصی نور |
وحی قرآنی عنوان مقالهای است که با زبان فارسی به بررسی ماهیت وحی میپردازد. این مقالهٔ ۱۵ صفحهای به قلم جعفر سبحانی نگاشته شده و در فصلنامه کلام اسلامی (شماره ۶۵، بهار ۱۳۸۷) منتشر گشته است.[۱]
چکیده مقاله
این مقاله چکیده ندارد.
فهرست مقاله
- لزوم ادراکی به نام وحی در تکامل انسان؛
- وحی برتر از ادراک بشری است؛
- تکامل انسان در سایه وحی؛
- حقیقت وحی ادراک عادی نیست؛
- وحی قابل اندازهگیری با ابزار مادی نیست؛
- الهیون محافظه کار؛
- چرا این آگاهی همگانی نیست؛
- وحی از نظر لغت و قرآن؛
- نظریه دکتر سروش در مورد وحی قرآنی؛
- منابع.
دربارهٔ پدیدآورنده
آیتالله جعفر سبحانی (متولد ۱۳۰۸ ش، تبریز)، از مراجع تقلید شیعیان و اساتید خارج حوزه علمیه قم میباشد. تحصیلات حوزوی خود را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: سید حسین طباطبایی بروجردی، سید محمد حجت کوهکمرهای، امام خمینی و علامه طباطبایی به اتمام رساند. مشارکت در تأسیس مجله مکتب اسلام، شرکت در تدوین قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، تأسیس مؤسسه تعلیماتی تحقیقاتی امام صادق (ع)، ایجاد رشته تحصیلی کلام اسلامی از جمله فعالیتهای وی است. او علاوه بر انجام فعالیتهای علمی و اجرایی به تألیف آثار فراوان با موضوعات تفسیر، حدیث، فقه، اصول، کلام، تاریخ، فلسفه، ملل و نحل، رجال، درایه، نقد وهابیت و زمینههای دیگر علوم اسلامی و انسانی اهتمام ورزیده است و تاکنون چندین جلد کتاب و مقاله به رشته تحریر درآورده است. «مفاهیم القرآن»، «آگاهی سوم یا علم غیب»، «خاتمیت از نظر قرآن و حدیث و عقل»، «مبانی کلامی مهدویت»، «امکان ارتباط با جهان غیب»، «پیشوایی از نظر اسلام (امامت و خلافت)»، «شفاعت از دیدگاه قرآن و حدیث و عقل»، «بیعت»، «کاوشهایی پیرامون ولایت»، «نقش انتظار در بازسازی جامعه اسلامی»، «منشور جاوید»، «اهل سنت»، «فروغ ابدیت»، «خاتمیت و مرجعیت علمی امامان معصوم (ع)»، «نبوت عامه زیربنای زندگی»، «امتیازات رهبران آسمانی»، «مصحف علی (ع)»، «منبع علم و آگاهی امامان (ع)»، «مصحف فاطمه (س)» و « وهابیت، مبانی فکری و کارنامه عملی» برخی از این آثار است.[۲]