نمایش مبدأ برای بحث:آمادگی و زمینه‌سازی فردی برای ظهور امام مهدی چیست؟ و چگونه محقق می‌شود؟ (پرسش)

==نویسنده: آقای پورانزاب و بهمنی==

==پاسخ تفصیلی==
==[[انسان]] و [[انتظار]]==
*[[انسان]] [[منتظر]]، برای [[همراهی]] در یک تحول اصلاحیِ فراگیر که [[جهان]] درون و بیرون و عالم [[کبیر]] و صغیر را فرا می‌گیرد، باید خود را مهیا و آماده سازد و الا فارغ از [[آمادگی]] لازم نه تنها [[همراهی]] امکان ندارد، بلکه از [[درک]] تحول و [[درک]] [[منتظر]] باز می‌ماند<ref>ر.ک. زینتی، علی، انتظار و امنیت روانی، ص ۳۰۱ ـ ۳۰۳. </ref>، لذا از جملۀ [[وظایف منتظران]]، [[پایداری]] و [[استقامت]]، [[معرفت]] و [[شناخت]]، [[صبر]] و [[شکیبایی]]، [[تهذیب نفس]]، [[عبادت]]، [[اطاعت]] و [[آمادگی]] است<ref>ر.ک. روح‌بخش، سید مهدی، انتظار و تأثیرات آن بر امنیت و صلح، ص۲۹۲.</ref> و اولین قدم برای نزدیک شدن به [[امام زمان]]{{ع}} و تعجیل در [[ظهور]] ایشان این است که هر فرد [[منتظر]] خود را آمادۀ [[یاری]] ایشان نماید<ref>ر.ک. کریمی، محمد علی، آیا ظهور نزدیک است، ص ۱۹۳ـ۱۹۷.</ref>.
==انواع [[آمادگی فردی برای ظهور]]==
*[[آمادگی]] و [[زمینه سازی]] فردی همانند [[آمادگی]] به طور عام دارای مصادیق زیر است:
===[[آمادگی]] و [[زمینه‌سازی]] در عرصه [[فکری]] و [[اعتقادی]] یا [[علمی]] و معرفتی===
*[[تفکر]] زیربنای [[اعمال]] و [[رفتار]] [[انسان]] است و [[باورهای اساسی]] حیات [[آدمی]] را در حصار خود حفظ می‌‌کند. در واقع [[تربیت]] [[انسان‌ها]] و رها ساختن آنان از [[جهل]] و [[نادانی]] و عرضه حقایق [[اسلام]] به روان حق‌جوی [[آدمیان]]، از [[برترین]] رسالت‌های [[انبیاء]] و أولیاء بوده است<ref>ر.ک: صمیمی، سیمین، عرصه‌های تأثیرگذاری اعتقاد به مهدویت در اصلاح فرد از دیدگاه قرآن و حدیث، ص؟؟؟</ref>. اصلی‌ترین [[حکمت]] تأخیر در [[قیام مهدوی]]، فراهم نشدن زمینۀ [[فرهنگی]] در سطح جهانی برای تحقق آن است. به دیگر سخن، مهم‌ترین عامل مؤثر انسانی در رخداد این [[قیام]]، [[آمادگی فکری]] و [[وحدت]] نگرش همۀ [[اقوام]] و [[ملل]] انسانی دربارۀ [[مدیریت]] [[جهان]] به وسیلۀ [[انسان کامل]] است و تا زمانی که این محقق نگردد، [[قیام]] به تأخیر خواهد افتاد یا رخ نخواهد داد. با در نظر گرفتن اینکه سیرۀ [[امامان]] پیشین برای تحقق [[حکومت اهل بیت]] {{ع}}، بهره‌گیری از [[اعجاز]] یا [[کشتار]] فراوان بدون توجه به زمینه‌های [[فرهنگی]] یا [[سیاسی]] [[جامعۀ اسلامی]] نبوده، تحقق [[اهداف قیام امام مهدی]] {{ع}}، منوط به [[آگاهی]] پیشین [[مردمان]] از راهبردهای [[فرهنگی]] و [[سیاسی]] آن است و این، جز با [[آمادگی فکری]] و وجود زمینه‌های معرفتی در مخاطبان دربارۀ این [[قیام]]، ممکن نخواهد بود<ref>ر.ک: باقری‌زاده اشعری، محمد، از امام مهدی بیشتر بدانیم، ص۱۲۹، ۱۳۰؛ سلیمیان، خدامراد، پرسمان مهدویت، ص۲۲۳- ۲۲۶.</ref>.
*آنچه [[قیام]] و [[انقلاب جهانی]] آن [[حضرت]] را از دیگر [[انقلاب‌ها]] متمایز و ممتاز می‌سازد، دگرگونی‌های [[اعتقادی]] و [[باور]] [[انسان‌ها]] است، که در پرتو تلاش‌های او و همۀ یارانش پدید خواهد آمد. دگرگونی‌هایی که سبب می‌شود تا نگاه [[مردم]] در فصل پایانی [[زندگی]] به طور فراگیر و گسترده به [[اهداف]] [[آفرینش انسان]] دوخته شده، راه‌های کمال و [[نیک‌بختی]] را یکی پس از دیگری سپری کنند و این امر مهم شکل نخواهد گرفت مگر به دگرگونی اساسی در [[فرهنگ]] جامعۀ انسانی؛ که آن نیز شکل نخواهد گرفت مگر با فراهم‌شدن زمینه‌های بایسته<ref>ر.ک: سلیمیان، خدامراد، نقش مردم در انقلاب جهانی حضرت مهدی، ص۶۸.</ref>.
*[[مسلمان]] باید [[امام زمان]] خود و اهداف و فلسفۀ [[ولایت]]<ref>ر.ک. فقیهی، علی نقی، امیری، شعله و شریفی، فاطمه، تبیین هویت اخلاقی فرد منتظر و راهکارهای پرورش آن در نوجوانان، ص ۱۰۵ـ ۱۰۷.</ref> او  را بشناسد و آن [[حضرت]] را [[شاهد]] و ناظر [[اعمال]] خود بداند و [[رفتار]] و گفتارش [[امام]] پسند باشد در این صورت در زمرۀ [[منتظران واقعی]] [[ظهور]] [[حضرت ولی عصر]]{{ع}} محسوب خواهد شد<ref>ر.ک. ان‍ص‍اری‌، ع‍ب‍دال‍رح‍م‍ن‌، در انتظار خورشید ولایت، ص ۱۲۰.</ref>. [[امام باقر]]{{ع}} در این باره فرمودند: «کسی که بمیرد و [[امام زمان]] خود را بشناسد، همانند کسی است که در خیمۀ [[حضرت قائم]]{{ع}} نزد آن [[حضرت]] باشد»<ref>{{متن حدیث|مَنْ مَاتَ وَ هُوَ عَارِفٌ لِإِمَامِهِ کَانَ کَمَنْ هُوَ مَعَ الْقَائِمِ فِی فُسْطَاطِهِ}}؛ مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۴۲.</ref>؛ در این [[روایت]] به [[شناخت امام]] اشاره شده؛ یعنی اجر و پاداش و [[ارزش]] [[حقیقی]] مربوط به [[مسلمان]] منتظری است که [[امام]] خود را بشناسد و روشن است، مراد از [[شناخت امام]] تنها دانستن نام و خصوصیات و صفات آن [[حضرت]] نیست، بلکه باید علاوه بر آنها [[هدف امام]] را بشناسد و [[رفتار]] و گفتارش مورد پسند ایشان باشد و خود را برای پیاده کردن اهداف حیات بخش و [[انسان]] ساز آن [[مصلح کل]]، آماده کرده باشد<ref>ر.ک. ان‍ص‍اری‌، ع‍ب‍دال‍رح‍م‍ن‌، در انتظار خورشید ولایت، ص ۱۲۰.</ref>.

===[[آمادگی]] و [[زمینه‌سازی]] در عرصه روحی و روانی===
*اساسی‌ترین ویژگی در بخش [[رفتار]]، ایجاد "[[آمادگی روحی]] و روانی" در خود است<ref>ر.ک. سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت ج۳، ص۵۴-۶۱؛ پرسمان مهدویت، ص ۱۹۹- ۲۱۲ و مؤلفه‌‌های انتظار توانمند از نگاه روایات معصومین، ص؟؟؟.</ref>. [[آمادگی]] در حوزۀ [[محبت]]، پالایش [[روح]] و تصفیه [[باطن]] و [[تطهیر]] درون و نیز انس منطقی با [[ادعیه]] و اذکاری است که از [[ناحیه]] [[معصومان]] {{ع}} رسیده و رمز ارتباط حبی و [[باطنی]] میان [[شیعه]] و [[امام]] خود است<ref>ر.ک. خانجانی، علی اوسط، رسالت فردی و شخصی انسان منتظر، ص؟؟؟.</ref>. فردی که [[منتظر ظهور]] [[حضرت]] است، این [[انتظار]] در تمام ابعاد روحی و روانی او نیز تأثیرگذار است. لذا از طریق ارتباط [[معنوی]] که فرد با یک [[انسان کامل]] [[الهی]] برقرار می‌‌سازد، حسی در او به وجود می‌‌آید که او را در مقابل بسیاری از [[افکار]] رنج‌آور، [[گرفتاری‌ها]] و بیماری‌های روحی رایج در جامعۀ امروزی مقاوم می‌‌سازد. [[انتظار صحیح]] امری است سازنده و آرامش‌بخش در [[روح]] و روان فرد چنانکه در روایتی به [[نقل]] از [[رسول اکرم]] {{صل}} آمده که فرمودند<ref>{{متن حدیث|أُبَشِّرُکُمْ بِالْمَهْدِیِّ... یَرْضَی عَنْهُ سَاکِنُ السَّمَاءِ وَ سَاکِنُ الْأَرْضِ}}؛ بحار الأنوار، ج ۵۱، ص ۷۴؛ الغیبة «طوسی»، ص ۱۷۸.</ref>: «شما را به آمدن [[مهدی]] مژده می‏دهم:.. اهل [[آسمان]] و اهل [[زمین]] از او [[خرسند]] خواهند بود»<ref>ر.ک. صمیمی، سیمین، عرصه‌های تأثیرگذاری اعتقاد به مهدویت در اصلاح فرد از دیدگاه قرآن و حدیث، ص؟؟؟.</ref>. 
*کسانی که [[صاحب]] [[آمادگی روحی]] و روانی بالایی نشوند، هرگز نمی‌توانند [[یار]] و [[یاور]] خوبی برای آن [[حضرت]] باشند؛ چرا که آنان با کمترین فشاری که برایشان وارد می‌شود، عرصه را خالی می‌کنند. بی‌گمان برای [[حضرت مهدی]] {{ع}} یارانی هست که [[قوت]] و [[قدرت]] بالای روحی و روانی دارند تا بتوانند بر [[دشمنان]] چیره شوند<ref>ر.ک. سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت ج۳، ص۵۴-۶۱؛ پرسمان مهدویت، ص ۱۹۹- ۲۱۲ و مؤلفه‌‌های انتظار توانمند از نگاه روایات معصومین، ص؟؟؟.</ref>.
*[[معرفت]] به [[امام]]، زمینۀ [[عشق]] و [[محبت]] را در فرد ایجاد می‌کند. [[هویت]] [[اخلاقی]] فرد [[منتظر حقیقی]]، ریشه در [[معرفت]] به [[حق]]، [[عدل]]، [[ایمان]] و [[عشق]] به آن دارد و این [[عشق]] و [[محبت]] زمینۀ [[اطاعت]] و [[پیروی]] و [[انتظار حقیقی]] را در فرد ایجاد می‌کند و به فرد انگیزه می‌دهد، [[امام]] خویش را [[الگو]] قرار دهد و در راستای اهداف او گام بردارد. آنچنان که در [[روایات]] [[اهل‌بیت]]{{ع}} ذکر شده است با پشتوانۀ معرفتی و [[عاطفی]] که در فرد [[منتظر]] وجود دارد، صفات و ویژگی‌هایی همچون [[تقوا]] و [[خویشتن‌داری]] در برابر آلودگی‌ها، [[حسن خلق]]، [[حسن معاشرت]]، [[دوستی]] با [[دوستان]] [[خدا]] و [[دشمنی]] با [[دشمنان]] [[خدا]]، رسیدگی به حال [[مستضعفان]] [[جامعه]]، تلاش و [[مجاهده]] در روز و [[عبادت]] و [[راز]] و [[نیاز]] شبانه، [[صبر]] و [[شکیبایی]] در آنها بروز می‌یابد؛ زیرا فرد [[منتظر]] نه ‌تنها الگوی خویش را [[امام زمان]] خویش قرار می‌دهد، بلکه در [[انتظار]] تحقق [[حق]]، [[عدل]] و تمام ارزش‌های متعالی انسانی است و خود را موظف به پای‌بندی و [[زمینه‌سازی]] برای تحقق آنها می‌داند<ref>ر.ک. فقیهی، علی نقی، امیری، شعله و شریفی، فاطمه، تبیین هویت اخلاقی فرد منتظر و راهکارهای پرورش آن در نوجوانان، ص ۱۰۵ـ ۱۰۷.</ref>. همچنین [[آمادگی روحی]] موجب تقویت [[حس]] حضور در [[انسان]] [[منتظر]] می‌‌شود و این امر مبتنی بر [[معرفت به امام زمان]]{{ع}} است<ref>ر.ک. کریمی، محمد علی، آیا ظهور نزدیک است، ص ۱۹۳ـ۱۹۷.</ref>.
===[[آمادگی]] و [[زمینه‌سازی]] در عرصه [[اخلاقی]] و [[رفتاری]]===
*از شاخص‌های اصلی کادر [[حکومت مهدوی]]، [[پارسایی]]، [[تهذیب نفس]] و [[آراستگی]] به [[مکارم اخلاق]] است<ref>ر.ک. الهی‌نژاد، حسین،ویژگی‌های منتظران و جامعه منتظر، ص ۲۶۵.</ref>. [[انسان]] با توجه به نیروی [[تفکر]] و [[توانایی]] نگه‌داری و انتقال تجربه‌ها همواره می‌تواند در مسیر‌ رشد‌ [[فکری]] و تعالی [[معنوی]] و اخلاقی‌ گام‌ بردارد و گاه این طی طریق، جهشی و باشتاب باشد. با این حال، به [[دلیل]] ظرفیت‌های بسیار فراوان انسانی می‌توان توقع داشت روزگاری بیابد که با توجه به فراهم بودن زمینه، با‌ امدادهای‌ [[الهی]] و وجود [[رهبری الهی]]، این تعالی، جهشی بسیار فراگیر داشته باشد، به طوری که نه تنها معادل رشد تمام دوره‌های [[تاریخ]] [[بشر]] باشد، بلکه آنگونه که در [[احادیث]] آمده، *تعالی‌ معنوی‌ و [[عقلی]] بشر‌ در آن روزگار، چندین برابر کل رشد [[بشر]] در دوران حیات خود شود<ref>{{متن حدیث|الْعِلْمُ سَبْعَةٌ وَ عِشْرُونَ حَرْفاً فَجَمِیعُ مَا جَاءَتْ بِهِ الرُّسُلُ حَرْفَانِ فَلَمْ یَعْرِفِ النَّاسُ حَتَّی الْیَوْمِ غَیْرَ الْحَرْفَیْنِ فَإِذَا قَامَ قَائِمُنَا أَخْرَجَ الْخَمْسَةَ وَ الْعِشْرِینَ حَرْفاً فَبَثَّهَا فِی النَّاسِ وَ ضَمَّ إِلَیْهَا الْحَرْفَیْنِ حَتَّی یَبُثَّهَا سَبْعَةً وَ عِشْرِینَ حَرْفاً}}؛ منتخب الانوار، ص۲۰۱؛ بحارالانوار، ج۵۲، ص۳۳۶.</ref>. 
[[انتظار]]، در بعد عمل و [[اخلاق]] در بین [[جامعه منتظر]]؛ [[فرهنگی]] ممتاز و بی‌بدیل می‌سازد. در این [[فرهنگ]] همان‌طور که [[ایمان]] به مفهوم واقعی خود عبارت از [[علم]] و عمل، [[عقیده]] و تلاش و اعتراف و کوشش است، [[انتظار]] نیز مفهومی است با اصالت و سازنده و از عالی‌ترین مکتب‌هایی است که می‌تواند [[جامعۀ اسلامی]] را در راه [[پیشرفت]] و [[تکامل]] جلو ببرد و به کلیۀ تلاش‌ها [[ارزش]] و اصالت بخشد<ref>ر.ک. شفائی، محبوب، موعود حق، ص ۸۴-۸۸؛ مهدوی‌فرد، میرزا عباس، فلسفه انتظار، ص۲۰۰-۲۰۱. </ref>.
*[[انتظار فرج]] و [[اعتقاد]] به [[ظهور امام زمان]]{{ع}}، موجب [[خودسازی]] [[انسان‌ها]] و [[خانواده‌ها]] می‌شود و در [[حقیقت]] به معنای آماده باش کامل [[فکری]]، عملی، مادی و [[معنوی]] است<ref>ر.ک. ان‍ص‍اری‌، ع‍ب‍دال‍رح‍م‍ن‌، در انتظار خورشید ولایت، ص ۱۲۰؛ کریمی، محمد علی، آیا ظهور نزدیک است، ص ۱۹۳ـ۱۹۷.</ref>. [[امام صادق]]{{ع}} فرمودند: «کسی که علاقه دارد از [[یاران]] و [[اصحاب حضرت قائم]]{{ع}} باشد، باید [[تقوا]] در خود ایجاد کند و خود را به صفات [[نیک]] و [[محاسن اخلاق]] مزین سازد و سپس در [[انتظار]] آن [[حضرت]] باشد»<ref>{{متن حدیث|مَنْ سُرَّ أَنْ یَکُونَ مِنْ أَصْحَابِ الْقَائِمِ فَلْیَنْتَظِرْ وَ لْیَعْمَلْ بِالْوَرَعِ وَ مَحَاسِنِ الْأَخْلَاقِ وَ هُوَ مُنْتَظِرٌ فَإِنْ مَاتَ وَ قَامَ الْقَائِمُ بَعْدَهُ کَانَ لَهُ مِنَ الْأَجْرِ مِثْلُ أَجْرِ مَنْ أَدْرَکَهُ فَجِدُّوا وَ انْتَظِرُوا هَنِیئاً لَکُمْ أَیَّتُهَا الْعِصَابَةُ الْمَرْحُومَةُ}}؛ مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۴۰.</ref>. [[روایت]] این نکته را اثبات می‌کند که [[منتظران]] [[مهدی موعود]]{{ع}} باید خود را به [[صفات]] [[پسندیده]] آراسته کرده و از [[گناه]] و [[دنیاطلبی]] و تجمّل اجتناب ورزند و با جدیّت و تلاش پیگیر و [[مبارزه]] با [[هواهای نفسانی]] و خودخواهی‌ها، ملکۀ [[تقوا]] را در خود ایجاد کنند، چنین افرادی می‌توانند خود را جزء [[منتظران]] آن [[حضرت]] به حساب آورند<ref>ر.ک. ان‍ص‍اری‌، ع‍ب‍دال‍رح‍م‍ن‌، در انتظار خورشید ولایت، ص ۱۲۰.</ref>.
*همچنین باید توجه داشت [[گناهان]]، موانع مسیر حرکت به سوی [[خدا]] و مهم‌ترین عامل سقوط انسان‌اند، از همین‌رو [[منتظر حقیقی]] [[امام عصر]]{{ع}} باید ضمن درخواست [[توفیق الهی]] در [[ترک گناهان]]، سعی [[بلیغ]] خویش را در تحقق چنین صفتی به کار گیرد و [[ترک معاصی]]، شدنی نیست مگر با شناختن [[محرمات الهی]]، و گرنه [[حریم]] [[الهی]] شکسته می‌‌شود: {{متن حدیث|وَ بُعْدَ الْمَعْصِیَةِ وَ عِرْفَانَ الْحُرْمَةِ}}<ref>ر.ک. جوادی آملی، عبدالله، امام مهدی موجود موعود، ص ۲۰۱ ـ ۲۰۳.</ref> ‏‏‏‏‏
*از جمله آمادگی‌های فردی برای [[ظهور]]، [[اطاعت]] کردن از [[خداوند متعال]] و [[معصومان]]{{ع}} و [[توفیق]] [[فرمانبری]] خواستن از خدای سبحان‏‏‏‏ است<ref>ر.ک. جوادی آملی، عبدالله، امام مهدی موجود موعود، ص ۲۰۱ ـ ۲۰۳.</ref>. لذا هر چه تلاش در [[اخلاق]]، [[رفتار]] و کسب صلاحیت‌ها در وجود [[انسان]] بیشتر باشد، [[آینده]] را نزدیک‌تر خواهد کرد. [[ظلم]] و جورهایی که روی [[زمین]] را فراگرفته است و در [[زیارت‌ها]] و آثار مربوط به [[ولی عصر]]{{ع}} آمده است: «کَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً»<ref>کافی، ج ۱، ص ۳۴۱.</ref>؛ [[زمین]] در تمام دوره‌های [[تاریخ]]، پر از [[ظلم و جور]] شده و می‌شود و [[امام زمان]]{{ع}} می‌آید، همۀ [[زمین]] را از [[قسط]] و [[عدل]] پر می‌کند، این [[ظلم و جور]] روی [[زمین]]، بر اثر نبود یا کمبود [[انسان]] [[صالح]]، بر اثر [[سروری]] و خدایگانی انسان‌های [[ناصالح]] است. لذا برای رسیدن به [[آرمان‌ها]] و قلّه‌ها [[نیاز]] به انسان‌های [[صبور]]، [[عاقل]]، [[متدین]]، اهل ابتکار، اهل [[اقدام]]، دور از [[تنبلی]]، [[مهربان]]، [[عطوف]]، دارای [[حلم]]، دارای [[شجاعت]]، با رفتارهای مؤدبانه، [[پرهیزگار]] و انسان‌هایی که درد دیگران، درد آنها محسوب بشود، دارند<ref>ر.ک. حسینی خامنه‌ای، سید علی، ما منتظریم، ص۲۷۸.</ref>.
===[[آمادگی]] و [[زمینه‌سازی]] در عرصه [[سیاسی]]===
*[[انسان‌ها]] خواستار [[حکومتی]] [[صالح]]، دور از منکر و [[ریا]] فریبند، حاکمی را می‌طلبند که در طریق [[خدمت به مردم]] و از خود [[مردم]] باشد. بتواند ارزش‌های انسانی را در [[جهان]] [[حاکم]] سازد، [[ظلم]] و اختناق را نفی کند، به طرد [[استکبار]] و استعباد بپردازد. [[انسان‌ها]] خواستار سیاستی [[الهی]] و [[حکومتی]] [[واحد]] هستند، سیاستی که حد و مرز جغرافیایی نشناسد و [[حکومتی]] که مخصوص تیپ و نژادی خاص نباشد. همه در زیر لوای واحدی گرد هم آیند و [[رهبر]] و راهنمایشان [[قانون]] واحدی باشد. [[بشریت]] خواستار آن است که [[حکومتی]] تشکیل شود که در آن [[حق]] وتو نباشد، تحریم‌های [[اقتصادی]] به خاطر وصول به اهداف توسعه طلبانه‌شان صورت نگیرد، امپریالیزم [[فرهنگی]] جای پایی نداشته باشد، به ضعیف بدان گونه نظر شود که به [[قوی]] و به سیاه همان‌گونه [[عنایت]] شود که به سفید. بحث از مسأله منطقه و نژاد نباشد و سخن از رجزخوانی‌ها و معرکه‌گیری‌ها و حمله‌های [[نظامی]] ابرقدرت‌ها به میان نیاید<ref>ر.ک. قائمی، علی، نگاهی به مسأله انتظار، ص۸۱-۸۶.</ref>.
*بدون [[شک]] با توجه به جهانی‌بودن [[حکومت حضرت مهدی]] {{ع}}، و زمینه‌های فراهم شده در عرصۀ بین الملل، امروزه بیش از هر زمان دیگر [[نیازمند]] بازشناسی و بازنمایی ابعاد [[سیاسی]] [[حکومت جهانی]] آن [[حضرت]] به جهانیان هستیم و این، خود، مسئولیتی اساسی بر دوش [[دانشمندان]] [[علوم دینی]] است<ref>ر.ک. سلیمیان، خدامراد، نقش مردم در انقلاب جهانی حضرت مهدی، ص۶۸</ref>. اگر چه به دست آوردن [[آمادگی]] در عرصه [[اعتقادی]]، عرصه‌های دیگر را نیز در برداشته و آنها را نیز به دست می‌دهد، اما به جهت [[زمینه‌سازی]] در این عرصه باید گفت: [[مشتاقان]] برپایی [[حکومت عدل جهانی]] می‌بایست زمینه‌های [[سیاسی]] این اتفاق بزرگ را نیز فراهم نمایند؛ که به نظر می‌رسد این [[زمینه‌سازی]] در دو محور تلاش‌های [[علمی]] و عملی صورت پذیرد: نخست آشناشدن علاقه‌مندان آن [[حضرت]] با روش‌های [[سیاسی]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} در برپایی [[حکومت جهانی]] و دیگر، آشنا کردن دیگران با این اندیشۀ بلند [[سیاسی]]<ref>ر.ک. مکارم شیرازی، ناصر، حکومت جهانی حضرت مهدی{{ع}}، ص۸۴ - ۷۹.</ref>.
*[[منتظر]] [[دولت کریمه]] نمی‌تواند خود را از حضور [[سیاسی]] و [[اجتماعی]] [[محروم]] نماید. در صورت [[غیبت]] او از صحنه‌های [[سیاسی]] و [[اجتماعی]] جا برای اشخاص غیر [[معتقد]] باز می‌شود و کسانی [[مسند]] امور را به دست خواهند گرفت که موجب [[انحراف]] [[جامعه]] می‌شوند<ref>ر.ک. فلاحی، صفر، امام مهدی ذخیره امامت، ص ۱۷ -۱۹.</ref>. 
*همچنین باید توجه داشت حفظ و افزایش [[توان]] جسمی و فیزیکی در سطح مطلوب و کارآمد به شکلی که [[همراهی]] لازم با تحول فراگیر را برای فرد [[منتظر]] ممکن سازد. انتقال [[پیام]] [[انتظار]] و ارتباط با [[منتظران]] و ایجاد هماهنگی لازم جهت [[زمینه‌سازی ظهور]] بر پایۀ [[نظام]] طبیعی موجود و لوازم و امکانات در دسترس و عادی و توان‌مندی‌های فردی و عمومی متداول انجام می‌گیرد، نه بر اساس [[نظام]] [[بدیع]] و نو و یا به صورت تصادفی و بدون قاعده و [[قانون]] و یا با تکیه بر نیروی [[معجزه]] و عوامل خارج [[قانون]] [[طبیعت]] و [[خارق العاده]]. بر همین اساس فرد [[منتظر]] در راستای فراهم‌سازی مقدمات این تحول جهانی باید در خود این توان‌مندی‌ها را فراهم آورد و نیروی جسمی و فیزیکی و [[توان]] شخصی خود را جهت [[همراهی]] با [[امام]] خود تحصیل نماید تا عقب نماند<ref>ر.ک. زینتی، علی، انتظار و امنیت روانی، ص۳۰۱ ـ ۳۰۳.</ref>.
===[[آمادگی]] و [[زمینه‌سازی]] در عرصه [[اقتصادی]]===
*حراست از [[فرهنگ دینی]] و زنده نگه داشتن اندیشۀ [[اسلامی]] از [[وظایف منتظران]] است و بدون تردید [[تبلیغ]] این [[فرهنگ]] پویا بدون پشتوانه [[مالی]] و [[اقتصادی]] امکان‌پذیر نیست و به همین جهت [[منتظران]] باید با سعی و تلاش در عرصه‌های مختلف این [[آمادگی]] [[مالی]] و [[اقتصادی]] برای [[ظهور]] را فراهم کنند<ref>ر.ک. فلاحی، صفر، امام مهدی ذخیره امامت، ص ۱۷ ـ ۱۹.</ref>. *[[آمادگی]] [[اقتصادی]] به عنوان یکی از مؤلفه‌های [[زمینه‌سازی]] به دو گونه قابل [[تفسیر]] و تحقق است: [[رفاه عمومی]] در همۀ ابعاد [[زندگی]] و اقامۀ [[قسط]] و [[عدل]]<ref>ر.ک. سلیمیان، خدامراد، پرسمان مهدویت، ص ۱۹۹ ـ ۲۱۲.</ref>. در [[زمینه سازی]]  و [[آمادگی]] [[اقتصادی]] باید [[امیدها]] و [[انتظارها]] متوجه تعدیل عادلانۀ [[ثروت]] باشد. آنچنان نباشد که عده‌ای در منتهای [[فقر]] و [[بدبختی]] و [[جهل]] و [[مرض]] و [[استثمار]] باشند و عده‌ای در اوج [[رفاه]] و تنعمی که حاصل از [[استثمار]] است<ref>ر.ک. قائمی، علی، نگاهی به مسأله انتظار، ص۸۱ ـ ۸۶.</ref>.
===[[آمادگی]] و [[زمینه‌سازی]] در عرصه [[نظامی]] و انتظامی===
*از مهم‌ترین [[وظایف]] [[دوران غیبت]] به عنوان زمینه ‌سازی، [[آمادگی]] پیوسته و [[راستین]] از جهت [[توانمندی]] [[نظامی]] و جسمانی و مهیا کردن تسلیحات مناسب هر عصر برای [[یاری]] و [[نصرت]] [[امام غائب]] است<ref>ر.ک. شفیعی سروستانی، ابراهیم، نقش انتظار در پویایی جامعه اسلامی، ص؟؟؟؛ نصرآبادی، علی باقی، نقش فرهنگ انتظار در پویایی جامعۀ مطلوب، ص ۱۳۳ـ ۱۳۴؛ رجایی، محبوبه، مؤلفه‌های انتظار توانمند در قرآن کریم و سنت، ص؟؟؟؛ پژوهشگران مؤسسۀ فرهنگی موعود، انتظار منتظر و تکالیف منتظران، ص ۴۲ـ۴۳.</ref>. [[انتظار]]، نخست یک [[آرمان]] و [[عقیده]] است و سپس در عمل و عینیت [[آشکار]] می‌‌گردد و [[انسان]] [[منتظر]] به [[مرزبانی]] و پاسداری از حوزۀ جغرافیایی و [[فرهنگی]] و [[ایدئولوژی]] خود و هم کیشان و هم مسلکان خویش می‌‌پردازد و همواره در موضع دیده‌بانی است و هوشیارانه و تیزنگرانه به افق‌های دور و نزدیک می‌‌نگرد و هر تحرّک و تحول و [[نقل]] و انتقالی را در اردوگاه‌های [[دشمن]] زیر نظر می‌‌گیرد و در سنگر [[دفاع]] ایدئولوژیکی و زمینی و جغرافیایی، [[دشمن]] را از پیشروی باز می‌‌دارد و در صورت فراهم بودن زمینه، به تهاجم نیز دست می‌‌یازد. این است که [[جامعۀ منتظر]] همواره به [[آمادگی نظامی]] و دفاعی فرا خوانده شده و تهیۀ ابزار [[جنگ]] و [[قدرت]] از هر مقوله و با هر کیفیت، [[تکلیف]] گشته است<ref>ر.ک. رضوانی، علی اصغر، موعودشناسی و پاسخ به شبهات، ص۸۸ ـ ۸۹.</ref>. در این باره در کتاب‌‌های [[روایی]] [[روایات]] فراوانی وجود دارد. [[امام باقر]]{{ع}} ذیل آیۀ شریفۀ {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ اصْبِرُواْ وَصَابِرُواْ وَرَابِطُواْ وَاتَّقُواْ اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ}}<ref>«ای مؤمنان! شکیبایی ورزید و یکدیگر را به شکیب فرا خوانید  و از مرزها نگهبانی کنید  و از خداوند پروا بدارید باشد که رستگار شوید» سوره آل عمران، آیه ۲۰۰.</ref> فرمودند: «بر انجام [[واجبات]] [[شکیبایی]] کنید و برابر [[دشمنان]]، یک دیگر را [[یاری]] نمایید و برای [[یاری]] پیشوای [[منتظَر]]، همواره [[آمادگی]] خود را حفظ کنید». <ref>{{متن حدیث|اصْبِرُوا عَلَی أَدَاءِ الْفَرَائِضِ وَ صابِرُوا عَدُوَّکُمْ وَ رابِطُوا إِمَامَکُمُ الْمُنْتَظَرَ}}؛ نعمانی، محمد بن ابراهیم، الغیبه، ص۱۹۹.</ref>.<ref>ر.ک. سلیمیان، خدا مراد، پرسمان مهدویت، ص ۱۹۹ـ ۲۱۲.</ref> [[امام صادق]]{{ع}} نیز در [[تفسیر]] همین [[آیه]] فرمودند: «در برابر مشکلات [[شکیبایی]] ورزید و در انجام تکلیف‌ها و [[مسئولیت‌ها]] پایدار باشید، و با [[امامان]] رابطه برقرار کنید»<ref>{{متن حدیث|إِصْبِرُوا عَلَی الْفَرائِضِ وَ صابِرُوا عَلَی الْمَصائِبِ وَ رابِطُوا عَلَی الْأَئِمَّةِ}}؛ تفسیر علی بن ابراهیم، ج۱، ص۱۲۹.</ref>.<ref>ر.ک. رضوانی، علی اصغر، موعودشناسی و پاسخ به شبهات، ص۸۸ ـ ۸۹.</ref>
*[[شیعیان]] در این عصر با [[کمک]] [[حکومت اسلامی]] باید با فراگرفتن [[فنون]] رزمی و مسلح شدن به تجهیزات [[نظامی]] و دفاعی متناسب با زمان، خود را برای مقابله با [[دشمنان]] [[قائم آل محمد]]{{ع}} آماده سازند و قوای مسلح [[کشور]] را در بالاترین [[حد]] [[آمادگی نظامی]] قرار دهند تا به [[فضل]] [[خدا]] در هر لحظه که [[ارادۀ الهی]] بر [[ظهور منجی]] عالم [[بشریت]] [[حضرت مهدی]]{{ع}} قرار گرفت، به [[بهترین]] گونه در [[خدمت]] آن [[حضرت]] بتوانند باشند<ref>سفرنامۀ ابن بطوطه، ج۱، ص۴۴ ـ ۴۵.</ref>.

==پانویس==
{{یادآوری پانویس}}
{{پانویس2}}