نمایش مبدأ برای بحث:اگر فرشتگان علم غیب ندارند پس از کجا می‌دانستند که انسان‌ها روی زمین جنگ و خونریزی برپا خواهند کرد؟ (پرسش)

==پاسخ اجمالی==
==[[علم غیب]] داشتن [[فرشتگان]] بر اساس [[آیات قرآن]]==
*بر اساس [[آیات]] و [[روایات]] [[علم غیب ذاتی]] مختص [[خداوند]] است و [[فرشتگان]] از آن بهره ایی ندارند منتها [[خداوند]] [[علم غیب]] غیرذاتی را به ایشان [[عنایت]] کرده است،<ref>ر.ک. هاشمی، سید علی، ماهیت علم امام بررسی تاریخی و کلامی، مکاتبه اختصاصی [[دانشنامه مجازی امامت و ولایت]]؛ ر.ک. سیده رابیل، جستاری در مسئله علم غیب، منتشر شده در نشریه الکترونیکی قرآن‌پژوهی</ref> یعنی [[فرشتگان]] نیز [[عالم به غیب]] هستند.<ref>ر.ک. سیده رابیل، جستاری در مسئله علم غیب، منتشر شده در نشریه الکترونیکی قرآن‌پژوهی</ref> منتها به مقداری که [[خداوند]] به آنها [[تعلیم]] و [[اذن]] در آن داده است. [[قرآن کریم]] در این زمینه می‌‌فرماید، [[ملائکه]] در زمان [[خلقت]] [[آدم]] اعتراف کردند: {{متن قرآن|لاَ عِلْمَ لَنَا إِلاَّ مَا عَلَّمْتَنَا}}<ref>«گفتند: پاکاکه تویی! ما دانشی جز آنچه تو به ما آموخته‌ای، نداریم، بی‌گمان تویی که دانای فرزانه‌ای» سوره بقره، آیه ۳۲.</ref>[[خداوند متعال]] ملائکۀ [[رسول]] را از محتوای [[پیام]] [[وحی]] [[آگاه]] کرده و آنها چنین پیامی را به [[پیامبران]] [[ابلاغ]] می‌کنند، بنابراین روشن است که در این فرآیند،‌ [[ملائکه]] نیز به طور طبیعی از [[امور غیبی]] [[آگاه]] می‌شوند. چنان که در [[قرآن کریم]] به این مطلب اشاره شده است:<ref>ر.ک. سیده رابیل، جستاری در مسئله علم غیب، منتشر شده در نشریه الکترونیکی قرآن‌پژوهی</ref> {{متن قرآن|وَمَا كَانَ لِبَشَرٍ أَن يُكَلِّمَهُ اللَّهُ إِلاَّ وَحْيًا أَوْ مِن وَرَاء حِجَابٍ أَوْ يُرْسِلَ رَسُولا فَيُوحِيَ بِإِذْنِهِ مَا يَشَاء إِنَّهُ عَلِيٌّ حَكِيمٌ}}<ref>«و هیچ بشری نسزد که خداوند با او سخن گوید مگر با وحی یا از فراسوی پرده‌ای یا فرستاده‌ای  فرستد که به اذن او آنچه می‌خواهد وحی کند؛ بی‌گمان او فرازمندی فرزانه است» سوره شوری، آیه ۵۱.</ref>، {{متن قرآن|نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِينُ عَلَى قَلْبِكَ}}<ref>«که روح الامین آن را فرود آورده است بر قلب تو» سوره شعراء، آیه ۱۹۳ و ۱۹۴</ref>
==نظرات دربارۀ چگونگی [[علم]] [[فرشتگان]] به [[خونریزی]] [[انسان]]==
*برخی از [[مفسرین]] درباره چگونگی [[علم]] [[ملائکه]] به [[خلقت انسان]] و این که در [[زمین]] [[خونریزی]] می‌‌کند، نظریه هایی مطرح کرده‌اند مانند:
#[[خداوند]] قبلاً [[آینده]] [[انسان]] را به طور اجمال برای [[ملائکه]] بیان کرده بود.<ref>ر.ک. مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج۱، ص ۱۷۳ -۱۷۴</ref>
#[[ملائکه]] خودشان این مطلب را از کلمه «فی الارض» دریافته بودند، زیرا می‌دانستند [[انسان]] از [[خاک]] آفریده می‌شود و ماده به خاطر محدودیتی که دارد طبعاً مرکز [[نزاع]] و تزاحم است. <ref>ر.ک. مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج۱، ص ۱۷۳ -۱۷۴ ؛ ر.ک. هاشمی، سید علی، ماهیت علم امام بررسی تاریخی و کلامی، صفحه؟؟؟؛ صمدی آملی، داوود، آیا امام علم به جزئیات دارد؟ پایگاه اطلاع‌رسانی و خبری جماران</ref> بنابراین امکان پذیر نیست که کسی درون تضاد باشد، اما یکی از دو ضد، به ضد دیگر ضربه نزند.<ref>ر.ک. صمدی آملی، داوود، آیا امام علم به جزئیات دارد؟ پایگاه اطلاع‌رسانی و خبری جماران</ref> و [[جهان]] محدود مادی، طبع زیاده طلب [[انسان‌ها]] را نمی‌تواند اشباع کند، حتی اگر همه [[دنیا]] را به یک فرد بدهند باز ممکن است سیر نشود، این وضع مخصوصا در صورتی که توأم با [[احساس مسئولیت]] کافی نباشد سبب [[فساد]] و [[خونریزی]] می‌شود.<ref>ر.ک. مکارم شیرازی، تفسیر نمونه ،ج۱، ص ۱۷۳ -۱۷۴</ref>
#پیشگوئی [[فرشتگان]] به خاطر آن بوده که [[آدم]] نخستین مخلوق روی [[زمین]] نبود، بلکه پیش از او نیز مخلوقات دیگری بودند که به [[نزاع]] و [[خونریزی]] پرداختند، پرونده سوء پیشینه آنها سبب [[بدگمانی]] [[فرشتگان]] نسبت به [[نسل]] [[آدم]] شد.<ref>ر.ک. مکارم شیرازی، تفسیر نمونه ،ج۱، ص ۱۷۳ -۱۷۴؛ هاشمی، سید علی، ماهیت علم امام بررسی تاریخی و کلامی، صفحه؟؟؟</ref>
*این تفسیرهای سه گانه چندان منافاتی با هم ندارند یعنی ممکن است همه این امور سبب توجه [[فرشتگان]] به این مطلب شده باشد، و اتفاقا این یک واقعیت بود که آنها بیان داشتند، و لذا [[خداوند]] هم در پاسخ هرگز آن را [[انکار]] نفرمود، بلکه اشاره کرد در کنار این واقعیت، واقعیت‌های مهم‌تری درباره [[انسان]] و [[مقام]] او وجود دارد که [[فرشتگان]] از آن [[آگاه]] نیستند،<ref>ر.ک. مکارم شیرازی، تفسیر نمونه ،ج۱، ص ۱۷۳ -۱۷۴</ref> در برخی از [[روایات]] آمده است، شما تنها [[انسان]] هایی نیستید که، در این [[زمین]] [[زندگی]] کرده‌اید؛ آدم‌های قبل از [[حضرت آدم]]  نیز بوده‌اند. نسل‌های گذشته‌ای هم وجود داشتند. گرچه این [[روایات]] به لحاظ سندی محکم نیست، اما به عنوان احتمال می‌توان در نظر گرفت. به هر حال [[فرشتگان]] یا از طریق [[آگاهی]] از سابقه ساکنان [[زمین]] یا شواهد و قرائن دیگر از ماجرای [[جنگ]] و [[خونریزی]] [[انسان]] اطلاع داشتند.<ref>ر.ک. هاشمی، سید علی، ماهیت علم امام بررسی تاریخی و کلامی، صفحه؟؟؟</ref>
*نتیجه آن که [[ملائکه]] [[علم غیبی]] دارند که [[خداوند]] به آنها [[تعلیم]] داده و [[اذن]] دانستن آن را می‌‌دهد.

==بند تفصیلی ندارد==
==پانویس==
{{یادآوری پانویس}}
{{پانویس2}}