اراضی طوع: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[اراضی طوع در قرآن]] - [[اراضی طوع در حدیث]] - [[اراضی طوع در فقه اسلامی]] - [[اراضی طوع در فقه سیاسی]]| پرسش مرتبط  = اراضی طوع (پرسش)}}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[اراضی طوع در قرآن]] - [[اراضی طوع در حدیث]] - [[اراضی طوع در فقه اسلامی]] - [[اراضی طوع در فقه سیاسی]]| پرسش مرتبط  = اراضی طوع (پرسش)}}


خط ۱۴: خط ۱۳:


[[رده:اراضی طوع]]
[[رده:اراضی طوع]]
[[رده:مدخل]]

نسخهٔ ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۲۵

مقدمه

اراضی طوع، در فقه سیاسی اسلام، به زمین‌هایی اطلاق می‌شد که مالکان آن به میل خود اسلام آورده و مالکیت‌شان را نسبت به آن اراضی، حفظ کرده باشند[۱][۲].

منابع

پانویس

  1. الخراج، ص۵۰؛ الکافی، ص۲۶۰؛ النهایة فی مجرد الفقه والفتاوی، ص۴۱۹ و ۱۹۴؛ مبسوط، ج۱، ص۲۳۴؛ مسالک، ج۳، ص۵۸.
  2. فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی، ص ۲۷.