حارث بن طفیل بن عبدالله: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
 
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط = اصحاب پیامبر
| موضوع مرتبط = اصحاب پیامبر
خط ۱۵: خط ۱۴:
== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
{{مدخل وابسته}}
{{مدخل وابسته}}
*[[طفیل بن عبدالله بن حارث بن سخبره]] (پدر)
* [[طفیل بن عبدالله بن حارث بن سخبره]] (پدر)
*[[بنو نمر بن عثمان]] (قبیله)
* [[بنو نمر بن عثمان]] (قبیله)
*[[أزد]] (قبیله)
* [[أزد]] (قبیله)
* [[عوف بن حارث بن طفیل]] (فرزند)
* [[عوف بن حارث بن طفیل]] (فرزند)
*[[موسی بن حارث بن طفیل]] (فرزند)
* [[موسی بن حارث بن طفیل]] (فرزند)
*[[مینه بنت حارث بن طفیل]] (فرزند)
* [[مینه بنت حارث بن طفیل]] (فرزند)
{{پایان مدخل وابسته}}
{{پایان مدخل وابسته}}


خط ۳۱: خط ۳۰:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:مدخل]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:اصحاب پیامبر]]
[[رده:اصحاب پیامبر]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۵۳

آشنایی اجمالی

او فرزند طفیل بن عبدالله بن حارث بن سخبره[۱]، از تیره بنو نمر بن عثمان[۲]، از قبیلة أزد شنوءه [۳] است. او را به لحاظ هم پیمانی پدرش با ابوبکر[۴] «قرشی» نیز خوانده‌اند[۵].

پدر او، «طفیل بن عبدالله»[۶] برادر مادری عایشه بود [۷]. به گفته ابن حجر [۸] بیشتر منابع از جمله، ذهبی او را در شمار تابعین آورده‌اند، فقط ابن عبدالبر[۹] او را صحابی معرفی نموده؛ بر این مبنا ابن حجر احتمال داده، حارث در زمان پیامبر کودک بوده؛ لذا نام او را در بخش دوم الاصابه اصفار آورده است.

بخاری[۱۰]، ابن حجر[۱۱] و ابن حبان[۱۲] به اشتباه از عبدالله بن طفیل به عنوان برادر حارث در شمار صحابه یاد کرده‌اند. عوف پسر حارث، از فقها و محدثان مدینه[۱۳] و پسر دیگرش، موسی، در شمار کشته شدگان نبرد حره[۱۴] و دخترش، مینه از راویان أم سلمه است[۱۵]. از نسل او ابوبکر احمد بن علی بن یحیی بن عوف معمری[۱۶] و برادرش ابوالقاسم یحیی بن علی خبری[۱۷] در شمار محدثان هستند.[۱۸]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. باجی، سلیمان بن خلف، التعدیل والتجریح، ج۳، ص۱۱۵۵؛ بخاری، التاریخ الکبیر، ج۴، ص۳۶۲.
  2. ابن کلبی، هشام بن محمد، نسب قد والیمن الکبیر، ج۲، ص۲۲۶.
  3. ابن حبان، الثقات، ج۴، ص۳۹۷.
  4. ابن قتیبه، المعارف، ص۱۷۳.
  5. ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۶۱۷.
  6. که بیشتر به طفیل بن سبره شهرت دارد.
  7. طبری، تاریخ، ج۲، ص۳۷۶.
  8. ابن حجر، الاصابه، ج۲، ص ۱۳۰.
  9. ابن عبدالبر، الاستیعاب، ج۱، ص۳۵۴.
  10. الصحیح، ج۵، ص۴۳.
  11. ابن حجر، الاصابه، ج۴، ص۱۱۷.
  12. ابن حبان، الثقات، ج۳، ص۲۳۲.
  13. خلیفة بن خیاط، طبقات، ص۴۶۱.
  14. خلیفة بن خیاط، تاریخ، ص۱۸۵.
  15. مزی، تهذیب الکمال، ج۳۵، ص۱۷۶.
  16. خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ج۵، ص۷۶.
  17. خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ج۱۴، ص۲۴۱.
  18. قلیچ، رسول، مقاله «حارث بن طفیل بن عبدالله»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص ۴۶۹.