فرشتگان نوحه‌گر: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '{{امامت}} ==مقدمه==' به '{{امامت}} ==مقدمه==') |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
و نیز: {{متن حدیث|تَبْكِي الْمَلاَئِكَةُ وَ السَّبْعُ الشِّدَادُ لِمَوْتِهِ وَ يَبْكِيهِ كُلُّ شَيْءٍ حَتَّى الطَّيْرُ فِي جَوِّ السَّمَاءِ وَ الْحِيتَانُ فِي جَوْفِ الْمَاءِ...}}<ref>بحار الانوار، ج۴۴، ص۱۴۸.</ref>. [[فرشتگان]] و آسمان‌های هفتگانه، حتی پرندگان در [[آسمان]] و ماهی‌ها در آب، برای [[مرگ]] [[حسین]]{{ع}} [[گریه]] می‌کنند. به [[روایت]] [[امام صادق]]{{ع}}، چهار هزار [[فرشته]] برای [[یاری]] آن [[حضرت]] [[هبوط]] کردند، امّا چون [[اذن]] [[جهاد]] نیافتند، بازگشتند و دوباره فرود آمدند تا [[روز قیامت]] بر آن [[حضرت]] [[سوگواری]] کنند و [[رئیس]] آنان به نام "[[منصور]]" است<ref>مرآة العقول، علامه مجلسی، ج۵، ص۳۶۸.</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۳۷۱.</ref>. | و نیز: {{متن حدیث|تَبْكِي الْمَلاَئِكَةُ وَ السَّبْعُ الشِّدَادُ لِمَوْتِهِ وَ يَبْكِيهِ كُلُّ شَيْءٍ حَتَّى الطَّيْرُ فِي جَوِّ السَّمَاءِ وَ الْحِيتَانُ فِي جَوْفِ الْمَاءِ...}}<ref>بحار الانوار، ج۴۴، ص۱۴۸.</ref>. [[فرشتگان]] و آسمان‌های هفتگانه، حتی پرندگان در [[آسمان]] و ماهی‌ها در آب، برای [[مرگ]] [[حسین]]{{ع}} [[گریه]] می‌کنند. به [[روایت]] [[امام صادق]]{{ع}}، چهار هزار [[فرشته]] برای [[یاری]] آن [[حضرت]] [[هبوط]] کردند، امّا چون [[اذن]] [[جهاد]] نیافتند، بازگشتند و دوباره فرود آمدند تا [[روز قیامت]] بر آن [[حضرت]] [[سوگواری]] کنند و [[رئیس]] آنان به نام "[[منصور]]" است<ref>مرآة العقول، علامه مجلسی، ج۵، ص۳۶۸.</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۳۷۱.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۱۵: | خط ۱۳: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:فرشتگان نوحه‌گر]] | [[رده:فرشتگان نوحه‌گر]] | ||
[[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]] | [[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]] | ||
نسخهٔ ۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۴۱
مقدمه
در ماتم سالار شهیدان، همۀ کائنات گریان و نالان شدند، چه بصورت تکوینی چه زبانی و آشکارا. از جملۀ نوحه گران بر آن حضرت، فرشتگانند. حضرت رسول(ص) فرمود: «إِنَّ حَوْلَ قَبْرِ وُلْدِيَ الْحُسَيْنِ(ع) أَرْبَعَةُ آلاَفِ مَلَكٍ شُعْثاً غُبْراً يَبْكُونَ عَلَيْهِ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ...»[۱]. پیرامون قبر فرزندم حسین، چهار هزار فرشته‌اند، ژولیده و غبارآلود، که تا روز رستاخیز بر او گریه می‌کنند.
و نیز: «تَبْكِي الْمَلاَئِكَةُ وَ السَّبْعُ الشِّدَادُ لِمَوْتِهِ وَ يَبْكِيهِ كُلُّ شَيْءٍ حَتَّى الطَّيْرُ فِي جَوِّ السَّمَاءِ وَ الْحِيتَانُ فِي جَوْفِ الْمَاءِ...»[۲]. فرشتگان و آسمان‌های هفتگانه، حتی پرندگان در آسمان و ماهی‌ها در آب، برای مرگ حسین(ع) گریه می‌کنند. به روایت امام صادق(ع)، چهار هزار فرشته برای یاری آن حضرت هبوط کردند، امّا چون اذن جهاد نیافتند، بازگشتند و دوباره فرود آمدند تا روز قیامت بر آن حضرت سوگواری کنند و رئیس آنان به نام "منصور" است[۳][۴].
منابع
پانویس
- ↑ احقاق الحق، قاضی نور الله شوشتری، ج۱۱، ص۲۸۷.
- ↑ بحار الانوار، ج۴۴، ص۱۴۸.
- ↑ مرآة العقول، علامه مجلسی، ج۵، ص۳۶۸.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۳۷۱.