قرض‌الحسنه در معارف دعا و زیارات: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\[\[(.*)\]\](.*)\"\'\'\'(.*)\'\'\'\"(.*)\<\/div\>\n\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\>\n\n' به '{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = $2 | عنوان مدخل = $4 | مداخل مرتبط = $6 | پرسش مرتبط = }} ') |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = قرض‌الحسنه | | موضوع مرتبط = قرض‌الحسنه | ||
| خط ۱۵: | خط ۱۴: | ||
آن [[حضرت]] برای در [[امان]] ماندن از [[اندوه]] و [[ذلت]] وامداری و تبعات آنکه حتی پس از [[مرگ]] نیز ممکن است گریبان [[انسان]] را بگیرد درخواست [[مالی]] سرشار و یا کفایتی مستمر می‌فرماید. | آن [[حضرت]] برای در [[امان]] ماندن از [[اندوه]] و [[ذلت]] وامداری و تبعات آنکه حتی پس از [[مرگ]] نیز ممکن است گریبان [[انسان]] را بگیرد درخواست [[مالی]] سرشار و یا کفایتی مستمر می‌فرماید. | ||
«خداوندا به تو [[پناه]] می‌آورم از اندوه وامداری و [[اندیشه]] آن و دل‌مشغولی برای آن و بی‌خوابی کشیدن در [[غم]] آن... ای [[پروردگار]] من! از تو زنهار می‌خواهم از ذلت وامداری در این [[جهان]] و تبعات آن پس از مرگ... مرا در امان خود گیر یا به مالی سرشار و یا به کفافی ناگسستی»<ref>نیایش سی‌ام.</ref>.<ref>صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم؛ قاموس قرآن، سیدعلی‌اکبر قرشی، دارالکتب الاسلامیة، تهران، ۱۳۷۱، چاپ ششم.</ref>.<ref>[[امیر شیرزاد|شیرزاد، امیر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «دین»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۲۳۲.</ref> | «خداوندا به تو [[پناه]] می‌آورم از اندوه وامداری و [[اندیشه]] آن و دل‌مشغولی برای آن و بی‌خوابی کشیدن در [[غم]] آن... ای [[پروردگار]] من! از تو زنهار می‌خواهم از ذلت وامداری در این [[جهان]] و تبعات آن پس از مرگ... مرا در امان خود گیر یا به مالی سرشار و یا به کفافی ناگسستی»<ref>نیایش سی‌ام.</ref>.<ref>صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم؛ قاموس قرآن، سیدعلی‌اکبر قرشی، دارالکتب الاسلامیة، تهران، ۱۳۷۱، چاپ ششم.</ref>.<ref>[[امیر شیرزاد|شیرزاد، امیر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «دین»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۲۳۲.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۲۷: | خط ۲۴: | ||
[[رده:قرض‌الحسنه]] | [[رده:قرض‌الحسنه]] | ||
نسخهٔ ۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۴۹
این مدخل زیرشاخهٔ بحث قرض‌الحسنه است. قرض‌الحسنه از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: قرض‌الحسنه در قرآن - قرض‌الحسنه در معارف و سیره نبوی - قرض‌الحسنه در معارف دعا و زیارات - قرض‌الحسنه در معارف و سیره سجادی - قرض‌الحسنه در جامعه‌شناسی اسلامی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
دَین (به فتح دال) به معنای قرض است. در قرآن آمده است: ﴿إِذَا تَدَايَنْتُمْ بِدَيْنٍ إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى فَاكْتُبُوهُ﴾[۱]. خدای متعال به مسلمانان، به حکم برادری دینی و مسئولیت مؤمنین نسبت به یکدیگر، فرمان داده است همدیگر را در سختی‌ها تنها نگذارند و در مشکلات مالی به یکدیگر قرض‌الحسنه دهند و این قرض دادن را قرض به خودش تلقی کرده و پاداش آن را مضاعف قرار داده است[۲]. امام سجاد(ع) در صحیفه با اشاره به همین مطلب عرض می‌کند: «وَ قُلْتَ: ﴿مَنْ ذَا الَّذِي يُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا فَيُضَاعِفَهُ لَهُ أَضْعَافًا كَثِيرَةً﴾[۳]»[۴]؛ تو خود گفته‌ای کیست که به خدا قرض‌الحسنه دهد تا خدا بر آن چند برابر بیفزاید.
از طرف دیگر امام(ع) به برخی پیامدهای دشوار قرض گرفتن از قبیل پریشان‌خاطری و فکر ناتوانی پرداخت آن اشاره کرده و از خدای متعال چنین درخواست می‌کند: «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ هَبْ لِيَ الْعَافِيَةَ مِنْ دَيْنٍ...»[۵]؛ «بار خدایا درود بفرست بر محمد و خاندان او و مرا عافیت بخش از وامی که بدان چهره‌ام درهم شود و خاطرم پریشان گردد و فکرم پراکنده ماند و تلاش من در ادای آن به درازا بکشد».
آن حضرت برای در امان ماندن از اندوه و ذلت وامداری و تبعات آنکه حتی پس از مرگ نیز ممکن است گریبان انسان را بگیرد درخواست مالی سرشار و یا کفایتی مستمر می‌فرماید. «خداوندا به تو پناه می‌آورم از اندوه وامداری و اندیشه آن و دل‌مشغولی برای آن و بی‌خوابی کشیدن در غم آن... ای پروردگار من! از تو زنهار می‌خواهم از ذلت وامداری در این جهان و تبعات آن پس از مرگ... مرا در امان خود گیر یا به مالی سرشار و یا به کفافی ناگسستی»[۶].[۷].[۸]
منابع
پانویس
- ↑ «ای مؤمنان! چون وامی تا سرآمدی معیّن میان شما برقرار شد، آن را به نوشته آورید و باید نویسنده‌ای میان شما دادگرانه بنویسد» سوره بقره، آیه ۲۸۲.
- ↑ ﴿مَنْ ذَا الَّذِي يُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا فَيُضَاعِفَهُ لَهُ أَضْعَافًا كَثِيرَةً وَاللَّهُ يَقْبِضُ وَيَبْسُطُ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ﴾ «کیست که به خداوند وامی نیکو دهد تا خداوند آن را برای وی چندین برابر گرداند؟ و خداوند (روزی را) تنگ و فراخ می‌سازد و به سوی او بازگردانده می‌شوید» سوره بقره، آیه ۲۴۵.
- ↑ «کیست که به خداوند وامی نیکو دهد تا خداوند آن را برای وی چندین برابر گرداند؟ و خداوند (روزی را) تنگ و فراخ می‌سازد و به سوی او بازگردانده می‌شوید» سوره بقره، آیه ۲۴۵.
- ↑ دعای ۴۵.
- ↑ دعای ۳۰.
- ↑ نیایش سی‌ام.
- ↑ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم؛ قاموس قرآن، سیدعلی‌اکبر قرشی، دارالکتب الاسلامیة، تهران، ۱۳۷۱، چاپ ششم.
- ↑ شیرزاد، امیر، مقاله «دین»، دانشنامه صحیفه سجادیه، ص ۲۳۲.