قنوت: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '== پانویس == {{پانویس}} {{امام مهدی}}' به '== پانویس == {{پانویس}}') |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{امامت}} | {{امامت}} | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
*'''قُنوت:''' [[عبادت]] و [[بندگی]]، [[اقرار]] به [[عبودیت]]، [[خداپرستی]]. جمع آن قانتین است، یعنی پرستش‌گران [[خدا]]، نمازگزاران. در [[آیات قرآن]]، هرجا قنوت به کار رفته، به معنای [[پرستش]] [[خدا]] و [[بندگی]] است. در [[نماز]]، قنوت به معنای بلند کردن دست‌ها تا برابر صورت و [[دعا خواندن]] و [[حاجت]] طلبیدن از [[خداوند]] است. پس قنوت [[نماز]] هم جلوه‌ای از اظهار [[بندگی]] و [[نیازمندی]] در پیشگاه [[خداوند]] است. قنوت طولانی در [[نماز]]، [[مستحب]] است و نشانه [[نیازخواهی]] [[بنده]] از [[پروردگار]] است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[ فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]].</ref>. | *'''قُنوت:''' [[عبادت]] و [[بندگی]]، [[اقرار]] به [[عبودیت]]، [[خداپرستی]]. جمع آن قانتین است، یعنی پرستش‌گران [[خدا]]، نمازگزاران. در [[آیات قرآن]]، هرجا قنوت به کار رفته، به معنای [[پرستش]] [[خدا]] و [[بندگی]] است. در [[نماز]]، قنوت به معنای بلند کردن دست‌ها تا برابر صورت و [[دعا خواندن]] و [[حاجت]] طلبیدن از [[خداوند]] است. پس قنوت [[نماز]] هم جلوه‌ای از اظهار [[بندگی]] و [[نیازمندی]] در پیشگاه [[خداوند]] است. قنوت طولانی در [[نماز]]، [[مستحب]] است و نشانه [[نیازخواهی]] [[بنده]] از [[پروردگار]] است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]].</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:قنوت]] | [[رده:قنوت]] | ||
نسخهٔ ۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۵۲
مقدمه
- قُنوت: عبادت و بندگی، اقرار به عبودیت، خداپرستی. جمع آن قانتین است، یعنی پرستش‌گران خدا، نمازگزاران. در آیات قرآن، هرجا قنوت به کار رفته، به معنای پرستش خدا و بندگی است. در نماز، قنوت به معنای بلند کردن دست‌ها تا برابر صورت و دعا خواندن و حاجت طلبیدن از خداوند است. پس قنوت نماز هم جلوه‌ای از اظهار بندگی و نیازمندی در پیشگاه خداوند است. قنوت طولانی در نماز، مستحب است و نشانه نیازخواهی بنده از پروردگار است[۱].
