هدایت امام: تفاوت میان نسخهها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۱) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[هدایت امام در قرآن]] - [[هدایت امام در حدیث]] - [[هدایت امام در کلام اسلامی]]| پرسش مرتبط = }} | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[هدایت امام در قرآن]] - [[هدایت امام در حدیث]] - [[هدایت امام در کلام اسلامی]]| پرسش مرتبط = }} | ||
خط ۸: | خط ۷: | ||
توضیح آنکه: در این [[آیه]]، [[خداوند]] کتمان کنندگان [[آیات الهی]] را [[لعنت]] نموده است. با توجه به آنکه کتمان [[رسالت]] [[رسول خدا]]{{صل}} و یا [[آیات قرآن]]، به دلیل شدت ظهوری که دارد، اولاً امر مشکلی است، بنابراین کسی از [[مسلمانان]] جرأت چنین کاری را نداشت و ثانیاً، چون [[ولایت]] [[باطن]] رسالت است، کتمان آن به منزله گرفتن [[روح]] [[بالندگی]] و [[حیات]] از [[مقام رسالت]] رسول خدا{{صل}} است؛ لذا در [[روایات]]، ولایت نازل منزله کتمان آیات قرآن و هدایت الهی بیان شده است.<ref>[[محمد تقی فیاضبخش|فیاضبخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۴ (کتاب)|ولایت و امامت از منظر عقل و نقل]]، ج۴ ص ۲۷۹.</ref> | توضیح آنکه: در این [[آیه]]، [[خداوند]] کتمان کنندگان [[آیات الهی]] را [[لعنت]] نموده است. با توجه به آنکه کتمان [[رسالت]] [[رسول خدا]]{{صل}} و یا [[آیات قرآن]]، به دلیل شدت ظهوری که دارد، اولاً امر مشکلی است، بنابراین کسی از [[مسلمانان]] جرأت چنین کاری را نداشت و ثانیاً، چون [[ولایت]] [[باطن]] رسالت است، کتمان آن به منزله گرفتن [[روح]] [[بالندگی]] و [[حیات]] از [[مقام رسالت]] رسول خدا{{صل}} است؛ لذا در [[روایات]]، ولایت نازل منزله کتمان آیات قرآن و هدایت الهی بیان شده است.<ref>[[محمد تقی فیاضبخش|فیاضبخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۴ (کتاب)|ولایت و امامت از منظر عقل و نقل]]، ج۴ ص ۲۷۹.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
خط ۲۰: | خط ۱۷: | ||
[[رده:هدایت امام]] | [[رده:هدایت امام]] | ||
نسخهٔ ۱ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۱:۵۷
مقدمه
کتمان ولایت اهل بیت(ع) به منزله کتمان هدایت الهی است.
- «عن أبی عبدالله فی قوله تعالی: إِنَّ الَّذِينَ يَكْتُمُونَ مَا أَنْزَلْنَا مِنَ الْبَيِّنَاتِ وَالْهُدَى مِنْ بَعْدِ مَا بَيَّنَّاهُ لِلنَّاسِ فِي الْكِتَابِ أُولَئِكَ يَلْعَنُهُمُ اللَّهُ وَيَلْعَنُهُمُ اللَّاعِنُونَ[۱] فی علیٍّ».
- «عَنْ حُمْرَانَ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ(ع) فِي قَوْلِ اللَّهِ إِنَّ الَّذِينَ يَكْتُمُونَ مَا أَنْزَلْنَا... يَعْنِي بِذَلِكَ نَحْنُ وَ اللَّهُ الْمُسْتَعانُ»[۲].
توضیح آنکه: در این آیه، خداوند کتمان کنندگان آیات الهی را لعنت نموده است. با توجه به آنکه کتمان رسالت رسول خدا(ص) و یا آیات قرآن، به دلیل شدت ظهوری که دارد، اولاً امر مشکلی است، بنابراین کسی از مسلمانان جرأت چنین کاری را نداشت و ثانیاً، چون ولایت باطن رسالت است، کتمان آن به منزله گرفتن روح بالندگی و حیات از مقام رسالت رسول خدا(ص) است؛ لذا در روایات، ولایت نازل منزله کتمان آیات قرآن و هدایت الهی بیان شده است.[۳]
منابع
پانویس
- ↑ «خداوند و لعنتکنندگان، کسانی را لعنت میکنند که برهانها و رهنمودی را که فرو فرستادیم، پس از آنکه در کتاب (تورات) برای مردم روشن کردیم، پنهان میدارند» سوره بقره، آیه ۱۵۹.
- ↑ مدرک هر دو روایت، تفسیر العیاشی (ط. مکتبة العلمیة الإسلامیة. ۱۳۸۰ ه.ق.)، ج۱، ص۷۱.
- ↑ فیاضبخش و محسنی، ولایت و امامت از منظر عقل و نقل، ج۴ ص ۲۷۹.