ابوحریش: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[ابوحریش در تراجم و رجال]] - [[ابوحریش در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط  = }}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[ابوحریش در تراجم و رجال]] - [[ابوحریش در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط  = }}


==مقدمه==
== مقدمه ==
با توجه به نام فرزندش حَریش<ref>ابن حجر، ج۲، ص۵۰.</ref> وی را ابوحریش گویند. تنها یاد از وی، به خبر فرزندش حریش مربوط است که در [[زمان رسول خدا]]{{صل}} همراه پدرش [[شاهد]] سنگسار شدن [[ماعز بن مالک]] به سبب [[زنا]] بوده است<ref>دارمی، ج۱، ص۳۲؛ ابن اثیر، ج۱، ص۷۲۰؛ ذهبی، ج۱، ص۱۲۸؛ ابن حجر، ج۲، ص۵۰ و ج۷، ص۷۵.</ref>. از این‌رو [[ابن حجر]]<ref>ابن حجر، ج۷، ص۷۵.</ref>، نیز در این مدخل گفته است که درباره وی در شرح حال فرزندش حریش سخن آمده است.<ref>[[منصور داداش‌نژاد|داداش‌نژاد، منصور]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۱ (کتاب)|مقاله «ابوحریش»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۱، ص:۲۴۲.</ref>
با توجه به نام فرزندش حَریش<ref>ابن حجر، ج۲، ص۵۰.</ref> وی را ابوحریش گویند. تنها یاد از وی، به خبر فرزندش حریش مربوط است که در [[زمان رسول خدا]]{{صل}} همراه پدرش [[شاهد]] سنگسار شدن [[ماعز بن مالک]] به سبب [[زنا]] بوده است<ref>دارمی، ج۱، ص۳۲؛ ابن اثیر، ج۱، ص۷۲۰؛ ذهبی، ج۱، ص۱۲۸؛ ابن حجر، ج۲، ص۵۰ و ج۷، ص۷۵.</ref>. از این‌رو [[ابن حجر]]<ref>ابن حجر، ج۷، ص۷۵.</ref>، نیز در این مدخل گفته است که درباره وی در شرح حال فرزندش حریش سخن آمده است.<ref>[[منصور داداش‌نژاد|داداش‌نژاد، منصور]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۱ (کتاب)|مقاله «ابوحریش»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۱، ص:۲۴۲.</ref>



نسخهٔ ‏۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۴۸

مقدمه

با توجه به نام فرزندش حَریش[۱] وی را ابوحریش گویند. تنها یاد از وی، به خبر فرزندش حریش مربوط است که در زمان رسول خدا(ص) همراه پدرش شاهد سنگسار شدن ماعز بن مالک به سبب زنا بوده است[۲]. از این‌رو ابن حجر[۳]، نیز در این مدخل گفته است که درباره وی در شرح حال فرزندش حریش سخن آمده است.[۴]

منابع

پانویس

  1. ابن حجر، ج۲، ص۵۰.
  2. دارمی، ج۱، ص۳۲؛ ابن اثیر، ج۱، ص۷۲۰؛ ذهبی، ج۱، ص۱۲۸؛ ابن حجر، ج۲، ص۵۰ و ج۷، ص۷۵.
  3. ابن حجر، ج۷، ص۷۵.
  4. داداش‌نژاد، منصور، مقاله «ابوحریش»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۲۴۲.