زنا

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

گناهی بسیار بزرگ است که در اسلام از گناهان کبیره شمرده شده و عقوبتی سخت برای مرتکبین آن تعیین شده است. از نشانه‌های پیش از ظهور یکی رواج این گناه در میان مردم است. در روایات برای این گناه آثاری ذکر شده که بسیار قابل تأمل است، از جمله گسترش وبا، فقر، رفتن ایمان از دل مردم، فزونی سکته و مرگ ناگهانی، آبروریزی، کوتاهی عمر، زلزله، رفتن برکت، تفرقه، و در نهایت غضب پروردگار و فرورفتن در آتش عذاب الهی[۱].

رسول خدا (ص) فرمود: پس از رحلت من زمانی که مردم به زنا روی بیاورند، آنگاه مرگ‌های ناگهانی در میانشان فراوان خواهد شد[۲]. در حدیثی دیگر نقل می‌‌کند: که (در آخرالزمان به گونه‌ای این گناه گسترش می‌‌یابد و از قباحت خود خارج می‌‌شود که) در میان معابر بی‌پروا مردم مرتکب این گناه خواهند شد[۳]. اکنون در بیشتر کشورهای جهان این امر واقع شده که مراکزی برای فساد در شهر برپاست که بدون هیچ منع قانونی این گناهان را رواج می‌‌دهند، علاوه بر این در بسیاری از موارد به نام حقوق بشر از آنها حمایت نیز می‌‌کنند! از این روست که در جهان امروز می‌‌بینیم، نظام خانواده بسیار سست شده و عفت و پاکدامنی در بسیاری از خانواده‌ها رنگ باخته است و جامعه‌های معدودی که هنوز نسبت به ارتباط‌های غیر اخلاقی حساسیت دارند، از خانواده‌هایی با اصالت و پایداری بالا برخوردارند. این امر را تفاوت بالای آمار طلاق میان کشورهای غربی و جامعه‌های اسلامی نشان می‌‌دهد[۴].

پرسش مستقیم

منابع

پانویس

  1. مفتاح کتب الاربعه: واژه زنا.
  2. کافی: ج ۵، ص ۵۴۱.
  3. سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص ۲۹۹.
  4. حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان، ص ۳۳۲.