ارهاب: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '{{یادآوری پانویس}}' به '') |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
||
| (۱۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[ارهاب در قرآن]] - [[ارهاب در حدیث]] - [[ارهاب در فقه سیاسی]] - [[نفی ارهاب در معارف و سیره نبوی]]| پرسش مرتبط = ارهاب (پرسش)}} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
*ارهاب: [[ترس]] را تحمیل کردن، القای [[رعب]] و [[وحشت]]، ترسانیدن<ref>ابن‌منظور، لسان العرب، ج۵، ص۳۳۷.</ref>. از "رهب" به معنای [[ترس]]<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۴۴۷.</ref>، [[ترس]] با اجتناب و [[اضطراب]]<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۲۰۴.</ref> یا [[ترس]] مستمر<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۴، ص۲۰۹.</ref> و ضد رغبت. | * ارهاب: [[ترس]] را تحمیل کردن، القای [[رعب]] و [[وحشت]]، ترسانیدن<ref>ابن‌منظور، لسان العرب، ج۵، ص۳۳۷.</ref>. از "رهب" به معنای [[ترس]]<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۴۴۷.</ref>، [[ترس]] با اجتناب و [[اضطراب]]<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۲۰۴.</ref> یا [[ترس]] مستمر<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۴، ص۲۰۹.</ref> و ضد رغبت. | ||
*إرهاب و ایجاد [[خوف]] و [[وحشت]] در [[دشمنان]] با [[آمادگی]] قوای نظامی و تهیه جنگ‌افزار، نوعی بازدارندگی از تهدیدهای [[دشمنان]] است{{متن قرآن|وَأَعِدُّوا لَهُمْ مَا اسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّةٍ وَمِنْ رِبَاطِ الْخَيْلِ تُرْهِبُونَ بِهِ عَدُوَّ اللَّهِ وَعَدُوَّكُمْ}}<ref>«و آنچه در توان دارید از نیرو و اسبان آماده در برابر آنان فراهم سازید که بدان دشمن خداوند و دشمن خود را به هراس می‌افکنید» سوره انفال، آیه ۶۰.</ref>. | * إرهاب و ایجاد [[خوف]] و [[وحشت]] در [[دشمنان]] با [[آمادگی]] قوای نظامی و تهیه جنگ‌افزار، نوعی بازدارندگی از تهدیدهای [[دشمنان]] است{{متن قرآن|وَأَعِدُّوا لَهُمْ مَا اسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّةٍ وَمِنْ رِبَاطِ الْخَيْلِ تُرْهِبُونَ بِهِ عَدُوَّ اللَّهِ وَعَدُوَّكُمْ}}<ref>«و آنچه در توان دارید از نیرو و اسبان آماده در برابر آنان فراهم سازید که بدان دشمن خداوند و دشمن خود را به هراس می‌افکنید» سوره انفال، آیه ۶۰.</ref>. | ||
*این [[قدرت]] بازدارنده در [[جامعه اسلامی]]، برای [[جان]]، [[مال]] و [[ناموس]] کسانی که در قلمرو [[حکومت]] [[اسلام]] [[زندگی]] می‌کنند، [[امنیت]] ایجاد می‌کند. [[همیاری]] و کمک [[مسلمانان]]، چه با [[آموزش]] نظامی و [[آمادگی]] [[جنگی]] یا [[انفاق مال]] و وسایل و ابزار نظامی (مانند اسب در آن عصر) از قبیل [[انفاق در راه خدا]] به شمار آمده است: {{متن قرآن|وَمَا تُنْفِقُوا مِنْ شَيْءٍ فِي سَبِيلِ اللَّهِ يُوَفَّ إِلَيْكُمْ}}<ref>«و آنچه در راه خداوند ببخشید، به شما تمام باز خواهند داد» سوره انفال، آیه ۶۰.</ref> و [[منفعت]] این [[آمادگی]] و جمع‌آوری قوای مختلف، تأمین [[امنیت جامعه]] در قبال تهدیدات [[دشمنان]] است که نفع آن به فرد و [[جامعه]] می‌رسد<ref>سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۹، ص۱۱۶-۱۱۷.</ref>؛ لذا طبق [[دستور]] [[قرآن کریم]]، بر همه [[مسلمانان]] در همه عصرها و نسل‌ها [[واجب]] است، لوازم مادی و [[معنوی]] [[دفاع]] از خود، از جمله ابزار و آلات و نیروی آموزش‌دیده و نظامی و سایر مقدمات مانند پیمان‌های نظامی و ایجاد استحکامات و... را فراهم کنند تا [[دشمنان دین]] و [[مؤمنان]] در [[خوف]] و [[وحشت]] از تجاوزگری باشند<ref>وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۱۰، ص۴۹-۵۰.</ref>. | * این [[قدرت]] بازدارنده در [[جامعه اسلامی]]، برای [[جان]]، [[مال]] و [[ناموس]] کسانی که در قلمرو [[حکومت]] [[اسلام]] [[زندگی]] می‌کنند، [[امنیت]] ایجاد می‌کند. [[همیاری]] و کمک [[مسلمانان]]، چه با [[آموزش]] نظامی و [[آمادگی]] [[جنگی]] یا [[انفاق مال]] و وسایل و ابزار نظامی (مانند اسب در آن عصر) از قبیل [[انفاق در راه خدا]] به شمار آمده است: {{متن قرآن|وَمَا تُنْفِقُوا مِنْ شَيْءٍ فِي سَبِيلِ اللَّهِ يُوَفَّ إِلَيْكُمْ}}<ref>«و آنچه در راه خداوند ببخشید، به شما تمام باز خواهند داد» سوره انفال، آیه ۶۰.</ref> و [[منفعت]] این [[آمادگی]] و جمع‌آوری قوای مختلف، تأمین [[امنیت جامعه]] در قبال تهدیدات [[دشمنان]] است که نفع آن به فرد و [[جامعه]] می‌رسد<ref>سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۹، ص۱۱۶-۱۱۷.</ref>؛ لذا طبق [[دستور]] [[قرآن کریم]]، بر همه [[مسلمانان]] در همه عصرها و نسل‌ها [[واجب]] است، لوازم مادی و [[معنوی]] [[دفاع]] از خود، از جمله ابزار و آلات و نیروی آموزش‌دیده و نظامی و سایر مقدمات مانند پیمان‌های نظامی و ایجاد استحکامات و... را فراهم کنند تا [[دشمنان دین]] و [[مؤمنان]] در [[خوف]] و [[وحشت]] از تجاوزگری باشند<ref>وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۱۰، ص۴۹-۵۰.</ref>. | ||
*در عرصه [[روابط]] بین المللی، بازدارندگی به‌طور رسمی از دکترین‌های نظامی دوران پس از [[جنگ]] دوم بوده است و [[هدف]] نهایی آن جلوگیری از برخورد است. موفقیت این [[سیاست]]، مستلزم وجودِ سه شرط اساسی است: | * در عرصه [[روابط]] بین المللی، بازدارندگی به‌طور رسمی از دکترین‌های نظامی دوران پس از [[جنگ]] دوم بوده است و [[هدف]] نهایی آن جلوگیری از برخورد است. موفقیت این [[سیاست]]، مستلزم وجودِ سه شرط اساسی است: | ||
#ایجاد [[ارتباط]]؛ یعنی عامل بازدارنده به طرف مقابل تفهیم کند، به چه اموری علاقه‌مند است و هیچ‌گونه انعطافی را در آن موارد نمی‌پذیرد. | # ایجاد [[ارتباط]]؛ یعنی عامل بازدارنده به طرف مقابل تفهیم کند، به چه اموری علاقه‌مند است و هیچ‌گونه انعطافی را در آن موارد نمی‌پذیرد. | ||
#قابلیت؛ یعنی بازدارنده بتواند | # قابلیت؛ یعنی بازدارنده بتواند رقیب احتمالی را [[تهدید]] به مجازاتی کند که او از انجام هرگونه عمل مخالفِ خواسته‌اش منصرف شود. | ||
# [[اعتقاد]] به اعتبار [[تهدید]]؛ یعنی طرف مقابل مطمئن باشد که نه‌تنها مجازات احتمالی مورد نظر او سنگین‌تر از [[منافع]] آن است، بلکه طرف اول در انجام مجازات لحظه‌ای تردید به خود راه نمی‌دهد<ref>علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۱۱۳.</ref><ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۶۹-۷۱.</ref>. | # [[اعتقاد]] به اعتبار [[تهدید]]؛ یعنی طرف مقابل مطمئن باشد که نه‌تنها مجازات احتمالی مورد نظر او سنگین‌تر از [[منافع]] آن است، بلکه طرف اول در انجام مجازات لحظه‌ای تردید به خود راه نمی‌دهد<ref>علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۱۱۳.</ref><ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۶۹-۷۱.</ref>. | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | |||
* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']] | * [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']] | ||
{{پایان منابع}} | |||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | |||
[[رده:ارهاب]] | [[رده:ارهاب]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۰۳
ارهاب از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: ارهاب در قرآن - ارهاب در حدیث - ارهاب در فقه سیاسی - نفی ارهاب در معارف و سیره نبوی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
- ارهاب: ترس را تحمیل کردن، القای رعب و وحشت، ترسانیدن[۱]. از "رهب" به معنای ترس[۲]، ترس با اجتناب و اضطراب[۳] یا ترس مستمر[۴] و ضد رغبت.
- إرهاب و ایجاد خوف و وحشت در دشمنان با آمادگی قوای نظامی و تهیه جنگ‌افزار، نوعی بازدارندگی از تهدیدهای دشمنان است﴿وَأَعِدُّوا لَهُمْ مَا اسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّةٍ وَمِنْ رِبَاطِ الْخَيْلِ تُرْهِبُونَ بِهِ عَدُوَّ اللَّهِ وَعَدُوَّكُمْ﴾[۵].
- این قدرت بازدارنده در جامعه اسلامی، برای جان، مال و ناموس کسانی که در قلمرو حکومت اسلام زندگی می‌کنند، امنیت ایجاد می‌کند. همیاری و کمک مسلمانان، چه با آموزش نظامی و آمادگی جنگی یا انفاق مال و وسایل و ابزار نظامی (مانند اسب در آن عصر) از قبیل انفاق در راه خدا به شمار آمده است: ﴿وَمَا تُنْفِقُوا مِنْ شَيْءٍ فِي سَبِيلِ اللَّهِ يُوَفَّ إِلَيْكُمْ﴾[۶] و منفعت این آمادگی و جمع‌آوری قوای مختلف، تأمین امنیت جامعه در قبال تهدیدات دشمنان است که نفع آن به فرد و جامعه می‌رسد[۷]؛ لذا طبق دستور قرآن کریم، بر همه مسلمانان در همه عصرها و نسل‌ها واجب است، لوازم مادی و معنوی دفاع از خود، از جمله ابزار و آلات و نیروی آموزش‌دیده و نظامی و سایر مقدمات مانند پیمان‌های نظامی و ایجاد استحکامات و... را فراهم کنند تا دشمنان دین و مؤمنان در خوف و وحشت از تجاوزگری باشند[۸].
- در عرصه روابط بین المللی، بازدارندگی به‌طور رسمی از دکترین‌های نظامی دوران پس از جنگ دوم بوده است و هدف نهایی آن جلوگیری از برخورد است. موفقیت این سیاست، مستلزم وجودِ سه شرط اساسی است:
- ایجاد ارتباط؛ یعنی عامل بازدارنده به طرف مقابل تفهیم کند، به چه اموری علاقه‌مند است و هیچ‌گونه انعطافی را در آن موارد نمی‌پذیرد.
- قابلیت؛ یعنی بازدارنده بتواند رقیب احتمالی را تهدید به مجازاتی کند که او از انجام هرگونه عمل مخالفِ خواسته‌اش منصرف شود.
- اعتقاد به اعتبار تهدید؛ یعنی طرف مقابل مطمئن باشد که نه‌تنها مجازات احتمالی مورد نظر او سنگین‌تر از منافع آن است، بلکه طرف اول در انجام مجازات لحظه‌ای تردید به خود راه نمی‌دهد[۹][۱۰].
منابع
پانویس
- ↑ ابن‌منظور، لسان العرب، ج۵، ص۳۳۷.
- ↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۴۴۷.
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۲۰۴.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۴، ص۲۰۹.
- ↑ «و آنچه در توان دارید از نیرو و اسبان آماده در برابر آنان فراهم سازید که بدان دشمن خداوند و دشمن خود را به هراس می‌افکنید» سوره انفال، آیه ۶۰.
- ↑ «و آنچه در راه خداوند ببخشید، به شما تمام باز خواهند داد» سوره انفال، آیه ۶۰.
- ↑ سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۹، ص۱۱۶-۱۱۷.
- ↑ وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۱۰، ص۴۹-۵۰.
- ↑ علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۱۱۳.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۶۹-۷۱.