ارهاب

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

  1. ایجاد ارتباط؛ یعنی عامل بازدارنده به طرف مقابل تفهیم کند، به چه اموری علاقه‌مند است و هیچ‌گونه انعطافی را در آن موارد نمی‌پذیرد.
  2. قابلیت؛ یعنی بازدارنده بتواند رقیب احتمالی را تهدید به مجازاتی کند که او از انجام هرگونه عمل مخالفِ خواسته‌اش منصرف شود.
  3. اعتقاد به اعتبار تهدید؛ یعنی طرف مقابل مطمئن باشد که نه‌تنها مجازات احتمالی مورد نظر او سنگین‌تر از منافع آن است، بلکه طرف اول در انجام مجازات لحظه‌ای تردید به خود راه نمی‌دهد[۹][۱۰].

منابع

پانویس

  1. ابن‌منظور، لسان العرب، ج‌۵، ص‌۳۳۷.
  2. ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج‌۲، ص‌۴۴۷.
  3. حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص‌۲۰۴.
  4. حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۴، ص۲۰۹.
  5. «و آنچه در توان دارید از نیرو و اسبان آماده در برابر آنان فراهم سازید که بدان دشمن خداوند و دشمن خود را به هراس می‌افکنید» سوره انفال، آیه ۶۰.
  6. «و آنچه در راه خداوند ببخشید، به شما تمام باز خواهند داد» سوره انفال، آیه ۶۰.
  7. سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۹، ص۱۱۶-۱۱۷.
  8. وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۱۰، ص۴۹-۵۰.
  9. علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۱۱۳.
  10. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۶۹-۷۱.